The Billionaire's Private Stripper (COMPLETED)

CHAPTER 13

Chapter 13: Meeting them

“HOW old are you, hija? And what’s your name pala?” magiliw na tanong niya sa akin. Naiinggit ako dahil may inang katulad niya ang mga Rousville.

Maganda na, mabait, maasikaso at mapagmahal pang ina. Nakikita ko mismo sa mga mata niya. Ang suwerte ng mga anak niya sa kanya. Sana lang din ay may mommy rin ako na katulad niya. Ngunit imposible na ang pangarap kong magkaroon ng ganoong klaseng ina.

Matagal na akong inabandona ng biological mother ko at inampon pa ako ng mag-asawang hindi naman maganda ang pagtrato sa akin. Parang isa lang akong basahan na palagi nilang nilalampaso.

Isang mumurahing bagay na maaari nilang ipahiram sa mga taong hindi ko kilala. Isang walang kuwenta na pinagkikitaan. Inampon lang nila ako para sa personal nilang motibo at kagustuhan. Hindi dahilan na gusto nilang magkaroon ng anak na babae.

“Sa first day po ng April ay 22 years old na ako,” sagot ko at pareho pa silang napasinghap sa nalaman na totoong edad ko.

“No wonder na parang ang bata mo pa nga. Oh, my God. Two years ang gap ninyo ng anak ko. 24 years old na siya.” Pagtukoy niya sa bunso niyang anak na babae. Si Gladysse Aerish.

“In your age parang nasa college ka pa,” Gladysse said casually.

“Probably a graduating student, sweetie.” Mapait akong ngumiti. Sana nga ay ganoon, sana nga ay nakapag-aral ako sa kolehiyo pero hindi. Naging babaeng bayaran pa ako at sumasayaw sa kung sino-sinong mga lalaki.

“Highschool lang po ang natapos ko,” ani ko at nakitaan ko ng lungkot ang mata ni Madam Blaise but hindi naman siya mukhang naaawa na ganoon ang nangyari sa akin.

“That’s okay, and what’s your name again?”

“Ako po si Froyee Hannabi Takazi,” sambit ko sa pangalan ko. Kung tutuusin ay hindi ko na kailangan pang gamitin ang pangalang Takazi dahil umalis naman na ako sa poder ng mag-asawang iyon. Subalit hindi ko gusto na gamitin ang dati kong apelyido na dala-dala ko noong bata pa lamang ako. Baka magtaka pa sila na kung bakit Monteverde ang surname ko.

“Froyee Hannabi Takazi, isa ka bang Japanese, hija? Or...may half ka?” Umiling ako kasi wala naman akong dugo ng isang Japanese. Pure Filipino ang mga magulang ko.

“Apelyido lang po iyon ng mag-asawang umampon sa akin sa Japan. Pure Filipino po ang parents ko,” pagbibigay linaw ko. I don’t have any reason to lie.

“Sa kutis mo parang isa ka na ring Japanese pero sobrang ganda mo nga,” tumatangong saad niya.

Nang matapos kami sa pagkain ng meryenda ay hinatid pa niya ako para sa magiging silid ko raw. Iyon nga lang ay isang guest room ang ibinigay niya.

“Ayos na po ako sa maid’s quarter, Ma’am.”

“Hmm, wala namang pinagkaiba ang room na iyon, Froyee. Dito ka na and I know tired ka kanina sa paglalakad mo just to find a new apartment.” Pinasadahan ko nang tingin ang apat na sulok ang kuwartong ito.

Brown and white ang color ng theme and structure nito. It’s beautiful, tapos may isa pang study table. Mayroon din na closet, isang pintuan na kung saan marahil ang banyo. May sliding door at nakabukas iyon kaya gumagalaw ang puting kurtina. Nang magtungo ako roon ay may balkonahe rin pala.

“Feel at home, hija. Ikaw na ang bahala rito. Mamaya ay ipapakilala kita sa hubby ko.” Tumango lang ako at tipid na ngumiti. Maingat niyang isinara ang pintuan.

Napaupo ako sa kama at hindi ko napigilan ang mapatalon-talon sa pag-upo dahil ang soft ng foam.

Hinubad ko ang slipper na pinahiram sa akin ni Gladysse at pati na ang hoodie ko. Ang lamig din pala sa loob dahil sa aircon nito.