KOD ADI : KABUS

2. BÖLÜM.|| ESİR

Gözlerimi açtığımda karanlık bir odadaydım. Ne olmuştu bana. Kısaca etrafıma baktım. Karşımda 6 karanlık, dev cüsseli, iri yarı, "bana bulaşmayın lan" bakışları beni karşıladı.

Kabus, galiba senin hain olduğunu anlamışlar. Plan kurman lazım.

Hassiktir. Ama nasıl. Emindim. Dur bekle. En son içeri biri girdi. Giren kişi öldü. Sonra ben bayıld- .  NE!

Tamam sakin ol. Sakin ol. Sakin ol. Sak-

" YETER ULAN NASIL SAKİN OLAYIM LAN. ŞEREFSİZLER GELİN LAN BURAYA. PUŞTLAR. EBENİZİ SİKTİKLERİMİN!!."diye adeta kükredim. Ve ben bunun daha yeni fark ediyorum.

Askerlere baktığımda bana öcü görmüş gibi korku dolu bakıyorlardı. Pekala. Onları boş verip gözlerimi kapattım. Düşünmem lazımdı. Evet! Buldum

Şimdi ben içeri bir puşt çağıracağım. O gelecek ve bende onun boynundan destek alarak bedenimi yukarı kaldırıp indirdikten sonra bir taş ile iki kuş.

Adam cehenneme gidecek. Zincirleride kırmış olacağım.

" Lan. Bacım bana baksana. Senin ne işin var burda. Bacım sana diyom. Huuuu. Öldü mü lan bu duymuyor. Hıh! Bayılmış olmasın." Dedi ben konuşmayınca iyice abartmıştı. Anlaşılan en geveze oydu.

" Kapa çeneni GEVEZE!" sesim tıslayarak çıkarken son kelimemi biraz yüksek sesli söylemiştim. Yeter ama yani dimi. Bizimde beynimiz var.

"Geveze ne alaka. Hıh! Ben geveze değilim"dedi sarışın çocuk.

Senin bunlarla baya işin var kabuscum.

Ya ya ne demezsin.

Pekala plana başlayacağım ama şimdi olmazdı. Gece olduğunda yapacaktım ki herkes uyurken biz sessizce çıktıktan sonra arkamızda yanan bir kamp bırakalım dimi Necmiye.

Evet canım. Harika olacak. Şimdiden heyecanlandım.

Bende. Bende.

|•|

Gece olmuştu. Yaklaşık 4 saattir uyuyordum. Uyandığımda diğerlerine baktım. Onlar da uyuyordu. Şimdi onları uyandıracaktım. Evet başlıyoruzzzz. Disko verelim dimi.

Müzik verrrr. Gerilim olsun.

Gür ama bizden başkasının duyamayacağı bir sesle," KOĞUŞ KALK! KALK! KALK!.". demem ile hepsi gözlerini açtı.

" Noluyor lan. Ödüm bokuma karıştı. Kim bağırdı az önce." Diye soru yöneltti mavi gözlü kumral olan bir adam. Yaşı 35 gibi duruyordu. Sanırım en büyük buydu.

Bu sefer daha kısık bir sesle," sessiz olun. Okey mi?" Dedim. Hepsi kafasını salladı. Pekala şimdiii. Planı gözden geçirelim.

Gece olduğu için zincirleri kendim kırmam gerkecekti. Önce bun yapmam lazımdı.

Bedenimi Zincirlerden kuvvet alarak yukarı kaldırıp aşağı indirdim. Ve BİNGO! Kırıldı. Kafamı kaldırdığımda askerler bana saşkınlıkla bakıyordu. Biri hariç. O daha çok bana özlem,sevgi,acı ile bakıyordu. Acaba tanışıyor muyduk.

Düşüncelerimden ayrılıp hızla ayağa kalktım ve askerlerin yanına geldim. Saçımdaki tel tokayı alıp komutanları olduğunu düşündüğüm kişinin yanına gidip ellerini açtım. Anahtarı alıp dışarı çıktım. Sessizce puştların arkasına gidip ikisinin de boynunu kırdım.

Hızlıca kaptaki hangara doğru gittim. Bir sürü bomba alıp esir tutulduğumuz yerin oraya gidip elimdekileri bıraktım.

Bu sefer SÖZDE başkanın odasına girdim. Hangardan aldığım bebişimin kabzası ile başkanı bayıltıp odadaki belge,flaş vb. Şeyleri aldım. Başkanla birlikte odadan çıktım. Askerler ise dışarı çıkmış beni bekliyorlardı. Benim onların yanlarına gitmem ile kampın çıkışına doğru gitmeye başladık. Buraya gelmeden önce hangardan aldığım bombaları yerleştirip çıkmıştık.

Tam çıkmıştık ki göğsümde hissettiğim sızı ile ağzımdan kan aktı. Arkamı döndüğümde başkanın sağ kolu vardı . Tam bir daha ateş edecekti ki...

Yeni bölüm yorum ve  vote vermeyi unutmayın aşklarrrr 😊😊