BTS NIE ISTNIEJE
❛ ❛ Kiedy jest ci smutno, potrzebujesz rozmowy lub masz kłopoty, to pamiętaj, że masz mnie, dobrze? Może nie jestem kimś ważnym, ale zawsze będę przy tobie, bez względu na wszystko. Przeszłaś bardzo wiele w swoim życiu, a ja sprawi...
Jeongguk: Przyjadę po ciebie o 19.30 Bądź gotowa ;)
Cały dzień chodziłam zestresowana. A to wszystko z powodu mojej randki z Jeonggukiem. Nigdy nie byłam na randce i nie wiedziałam, co chłopak wymyślił. Nie mogłam się skupić na wykładach, przez co brali mnie do odpowiedzi. Ale miałam to szczerze gdzieś. Wyczekiwałam niecierpliwie koniec zajęć, aby wrócić do domu i się przygotować.
Chodziłam w kółko po pokoju i wreszcie z tej bezradności wybrałam numer do przyjaciółki. Czekałam niecierpliwie kilka sygnałów, aż wreszcie raczyła odebrać.
- Proszę, uratuj mnie, pomóż, cokolwiek. - wyjęczałam i schowałam twarz w dłonie, bo chyba zaraz bym się rozpłakała.
- Młoda, co się dzieje? - spytała zaniepokojona Jennie.
- Nie mam pojęcia w co się ubrać na tą randkę. - zapłakałam i opadłam plecami na łóżko.
- Ej, nie panikuj, będzie dobrze. Otwórz szafę i wyjmij z niej wszystkie sukienki jakie masz. Obstawiam, że wybierze czarną koszulę, także pasowałaby czerń, krwista czerwień, fioletowy, coś w tym stylu. Masz tam jakąś w którymś z tych kolorów?
- Mam. - odparłam i uważnie przyjrzałam się sukience trzymanej w dłonie.
- Załóż ją i wyślij mi zdjęcie. - rozkazała, a ja posłusznie wykonałam polecenie. Dokładnie obejrzałam się w lustrze i obróciłam wokół własnej osi.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Dziewczyno, Jeon padnie ci tam na zawał. On uwielbi ten kolor, ostrzegam. Jeśli nie będzie w stanie trzymać rączek przy sobie, to nie będzie moja wina. - powiedziała całkiem poważnie.
- Nie mam czasu wybrać innej. Musi zostać ta, a ja muszę dokończyć się malować i zrobić włosy. Dzięki za pomoc, pa!
Szybko pożegnałam się i rozłączyłam. Stwierdziłam, że nawet ładna jest ta sukienka, ale i tak miałam obawy. Drżącymi dłońmi skończyłam makijaż i zabrałam się za podkręcanie włosów. Finalnie nie wyszło tak, jak chciałam, ale już nie miałam czasu. Pozostawiłam na głowie lekko widocznie loki, wzięłam niewielką czarną torebkę i ruszyłam do salonu.
W tym samym momencie, gdy pokonałam ostatni stopień schodów, to usłyszałam dzwonek do drzwi. Zaczęło mnie coś ściskać w brzuchu ze stresu, więc wzięłam głębszy oddech i niepewnie otworzyłam drzwi.
A tam zastałam Jeongguka ubranego w czarną koszulę rozpiętą u góry i w tym samym kolorze spodnie garniturowe.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
