တစ်နေ့ကနေတစ်နေ့ ရက်တွေကူးပြောင်းလာပြီး နောက်ဆုံး
ဆောနဒီလှိုင်တို့ရဲ့ မင်ဂလာပွဲနေ့လေးကို ရောက်လာခဲ့သည်။
အခမ်းအနားကို ကမ်းခြေမှာဘဲ ကျင်းပလိုက်ကြသည်။ကမ်းစပ်တစ်ခုလုံးကို ငှားထားတာကြောင့် ဆောနဒီလှိုင်တို့က လွဲရင် ဘယ်သူမှမရှိ။အခမ်းအနားပြင်ဆင်တဲ့လူတွေလည်း
ပြင်ဆင်ပြီးသာနဲ့ထွက်သွားကြသည်။
အဖြူရောင် နှင်းဆီပန်းတွေနဲ့ အနီရောင်ကောဇောကြီးက တင့်တယ်လျက်။လက်ထပ်ထိမ်းမြားပေမဲ့ ဖာသာလည်းရောက်လာခဲ့ပြီလေ။
"ဟေး..."
ဘန်တို့ ဧည့်ခုံမှာ ထိုင်နေကြတုန်း အနီရောင်ကောဇောပေါ် လျှောက်လှမ်းလာတဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့အသံကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။အဖြူရောင်သတို့သမီးဂါ၀န်လေး ရိုးရိုးလေးကို ၀တ်ဆင်ထားကာ ရင်ဘတ်မှာလည်း နှင်းဆီအဖြူရောင်လေးတစ်ပွင့် ကပ်လျက်ရှိသည်။ထိုအမျိုးသမီးဘယ်လောက်ပျော်နေကြောင်း မျက်နှာပေါ်က အပြုံးတွေက သက်သေထူနေသည်။
"ငါလှလား"
သတို့သမီး ဆောနဒီလှိုင်ရဲ့မေးခွန်းကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေ
လက်မထောင်ကာ ဖြေပေးလိုက်သည်။တကယ် လှတဲ့အမျိုးသမီးပင်။
"နင်ဘာလို့အခုထွက်လာတာလဲ ပြီးမှထွက်လာရမှာလေ"
"စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လေ"
မင်းခန့် မေးခွန်းကို ဆော ပြုံးကာ ပြောလိုက်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းတွေဆီ လာလိုက်သည်။
"ပျော်သွားပြီမှတ်လား"
ဘန် သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့အပြုံးကိုကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။
ဆော ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။
"အင်း ပျော်တာထက် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီ ပြီးတော့ ငါ့အမျိုးသမီးကို တွေ့ချင်နေပြီလို့"
ဆောရဲ့စကားကြောင့် ဘန်ခပ်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ ငြိမ့်ကို ငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။ငြိမ့်သည်လည်း
အဖြူရောင် Hoodie လေး၀တ်ထားသည်။ ဘန်လည်း
လက်ထပ်တုန်းက ငြိမ့်ကို တွေ့ချင်ခဲ့တာလေ။အခုတော့ ဆောအလှည့်ပေါ့။
"အာ့....ငါ့အမျိုးသမီး ဘယ်မှာလဲ ဒါသွားပေးမလို့"
ဆောနဒီလှိုင်ရဲ့ စကားကြောင့် ဘုန်းခတို့ရီလိုက်ကြပြီး
သူ့တို့သူငယ်ချင်း ထိန်းမရဖြစ်နေတာဘဲ။ဆောနဒီလှိုင်လက်ထဲက လက်စွပ်ကို ဘန်ယူလိုက်ပြီး
YOU ARE READING
Coffee With Honey (Complete)
Fanfictionကျနော် ပထမဆုံးရေးတဲ့၀တ္ထုလေးမို့ အမှားပါခဲ့ရင် ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ possessive ဆန်တဲ့ဟာတွေကို ကြိုက်မှဖတ်ပါ။ လိုအပ်တာတွေရှိရင်လည်း အားနာမတမ်းပြောနိုင်ပါတယ် နောက်ပြီးတော့ တချို့အခန်းတွေကို warning ပေးပါတယ်။
