Ferrari ကားလေးဟာ အဖြူရောင်သစ်သားအိမ်လေးသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ဘန် ကားပေါ်ကနေဆင်းလိုက်ပြီး ငြိမ့်ကိုကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
"ရောက်ပြီ "
"အင်း"
ဆိုကာ ငြိမ့်လည်း ၀င်ဖို့လုပ်တော့
"မနက်ဖြန် ၀တ်ဆုံရွေးဖို့ကျုပ်လာခေါ်မယ် "
ဘန်ရဲ့စကားကြောင့် ငြိမ့်ကြောင်အအနဲ့ပြန်ကြည့်လာသည်။
"ဟမ် မြန်လှချီလား နေပါအုံး ဒီမင်ဂလာပွဲကို ခများစီစဉ်မှာလား"
"ဟုတ်တယ် အဘိုးကကျုပ်ကိုအပ်ထားတာ "
ငြိမ့် တကယ်အံ့ဩမိသည်။သူ့ဘ၀ကလူပျိုဘ၀ကိုတောင်မဆင်နွဲရသေးဘူး။လက်ထပ်ရတော့မယ်တဲ့
"မနက်ဖြန် ကျွန်တော်မအားဘူး အလုပ်သွားရမှာ"
"ဟက် မသွားရဘူး"
"သွားမှာ"
"ဒီမှာ ကျုပ်ကလေ company ကိုဘဲပိုင်တာမဟုတ်ဘူး
Company က၀န်ထမ်းတွေကိုပါ ကျုပ်သေဆိုရင်သေမဲ့လူရီးဘဲ "
"ငါကတော့ အဲထဲမပါဘူး"
ငြိမ့်နှာခမ်းဆူပြီးပြန်ရန်တွေ့လာတာကြောင့်
"အဟမ်း ဟုတ်တာပေါ့ ခများက ကျုပ်ချစ်ဆိုပြန်ချစ်ရမဲ့လူဘဲ"
"......."
"အချိန်ကုန်တယ် မနက်ဖြန်ကျုပ်လာခေါ်မယ် အဆင်သင့်ပြင်ထား"
ဆိုကာ ဘန်သူ့ကားထဲ၀င်ကာ မောင်းထွက်သွားသည်။
ကျန်ခဲ့တဲ့ငြိမ့်ကတော့ လူသတ်ချင်တဲ့စိတ်ပေါက်နေသည်။
စိတ်လျော့ပြီး အိမ်ထဲသို့၀င်သွားလိုက်သည်။
....................
တခြားအိမ်တော်တစ်ခုမှာတော့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့လူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်။ဘေးနားက bodyguard တွေကလည်း သူ့တို့ဘေးမှာအပြည့်။
"ဒယ်ဒီ ကူညီပါအုံး..ကိုကိုကလက်ထပ်တော့မယ်တဲ့ မခံစားနိုင်ဘူး"
ထိုကောင်လေးကတော့ ထက်ဝေယံပင်။လူကြီးကတော့ ထက်ဝေယံရဲ့အဖေ ဉီးထက်ခန့်မောင် သာဖြစ်သည်။ဉီးထက်ခန့်မောင်က ဝိုင်ကိုကိုင်ကာ လှုပ်ရမ်းနေသည်။
YOU ARE READING
Coffee With Honey (Complete)
Fanfictionကျနော် ပထမဆုံးရေးတဲ့၀တ္ထုလေးမို့ အမှားပါခဲ့ရင် ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ possessive ဆန်တဲ့ဟာတွေကို ကြိုက်မှဖတ်ပါ။ လိုအပ်တာတွေရှိရင်လည်း အားနာမတမ်းပြောနိုင်ပါတယ် နောက်ပြီးတော့ တချို့အခန်းတွေကို warning ပေးပါတယ်။
