"Öyle uzun zamandır,çocukluğumdan beri benimle bu içindekiler,sanki benimle birlikte onlar da büyüdü.
Evlerimiz arasında birkaç metre olsa bile gönüllerimiz arasında dağlar,yollar,yıllar kadar mesafe vardı ve bu diğer mesafeler gibi aşılabilir bir u...
Beşinci bölüm henüz tamamlanmadı ve ben sınav haftasına giriş yaptım.Yaklaşık iki hafta süreceği için bölümü tamamlama şansımda maalesef olmayacak.
Ve ben sınavlarım yoğunlaşmadan ufak bir bölüm atmak istedim.
Üzgün olduğumu da belirtmek istiyorum çünkü gerçek manada kitabı yayınlama kararı aldığımdan bu yana günlerim,okulum daha yoğun geçmeye başladı.
Umarım düzene sokabilirim.Bunu gerçekten çok istiyorum.
Neyse çok uzatmayayım.
Şununuyarısını bir daha yapayım:
Beşinci bölüm değil.Geçmişten,normalde kitaba dahil etmediğim bir anı okuyacağız.
Sınavlarım bittikten sonra beşinci bölüm ile yeniden karşınızda olacağız.
O zaman sizi geçmiş anımızla baş başa bırakıyorum.Keyifli okumalar.🏹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kadın parmakları arasındaki viledayı bırakarak,elini artık iyice belirginleşen karnına yasladı. ''Annem,güzel kızım...Baban ve abin nerde kaldı acaba?Nereye takıldılar yine?''
Yavaşça koltuğa oturdu ve arama rehberinden kocasının numarasının üzerine tıkladı. ''Çalıyor.Bakalım baba ve abi neredeymiş?'' Arama ikinci çalışta açıldığında söze girdi. ''Harun neredesiniz?Kızımla bizi bıraktınız yalnız.''
Harun,oğlunun elini sıkı sıkı tutarken ''geleceğiz ay tenlim.'' dedi.
Ayten karnını okşayarak sırtını koltuğa yasladı. ''Buldunuz mu mango?Ne olur buldum de Harunnn!''
''Karıcığım kışın ortasında tango mudur nango mudur;ne idiği belirsiz,saçma sapan gavur meyvesini nasıl,nerede bulacağız biz?Mandalina,portakal falan alayım,he yavrum? Sulu sulu yersiniz kızımızla.''
''Bana bak Harun! Mandalina isteseydik,mango demezdim herhalde.Canımızı sıkma bizim.Mango bulamadan da gelme eve!''
Harun sıkıntıyla ofladı. ''Arıyoruz da arıyoruz.''
''Harun bul olur mu mangoyu?Yoksa bebeğimiz mango olarak doğar.İzi kalır bak.''
''Tamam güzelim.Çok iyi anladım.Bulacağız.''
Küçük oğulları Barlas babasının kolunu çekiştirdi.Annesiyle konuşmak istiyordu. ''Babaaa! Versene bana telefonu.Ben konuşacağım annemle.''
Genç adam,telefonu oğluna uzattı.Barlas telefonu kulağına götürünce ''anne!'' dedi oflayarak.
''Efendim oğlum.''
''Ben çok yoruldum.Ben geleyim eve,kardeşim babamla arasın meyveyi.Hadi,gönder onu anne.Çabuk ol.
