7. Bölüm

153 17 25
                                    


7. Bölüm

Melisa'nın bakış açısından

"Çağatay?"

Kısık sesle söylediğim halde Evren, hemen yanımda olduğu için duymuştu.

Yavaşlayıp kaşlarını çattı ve bana döndü. "Ne?"

Çağatay, arkasını dönüp hepimizi gözden geçiriyordu. Ellerini masadan çekti ve çekimser bir şekilde bize yürüdü.

Hafifçe öksürüp Evren'i ittirdim. Bir şey belli etmemesi gerekiyordu. Neler döndüğünü anlamadan harekete geçemezdik.

Bu demek değil ki her şeyi saklayacağım. Hayır, konuşmamız bittikten sonra koşa koşa Evrim hocaya gidecektim.

Çağatay iyi birisi değildi. Bana hep iyi gibi yaklaşması da Rezef'in planının parçasıydı. Onları gizlice konuşurken duymuştum.

Çağatay, "Şey... siz kimsiniz?" diye sordu.

Gergin gözüküyordu. Bizi bu kadar erken beklememiş olmalıydı.

"Beste ben." Dedi ve elini uzattı.

Çağatay bakışlarını Beste'de tutarak elini sıktı. "Çağatay." Diye kendisini tanıttı.

"Sen o Beste misin?" Diye devam etti.

Beste'nin ifadesine bakınca kendimi gülmemek için tuttum. Hiçbir zaman göz önünde olmak istemiyordu.

Beste zorla gülümsedi. "Evet, ben o Besteyim." diye dalga geçti.

Çağatay, "Çok heyecanlandım ben şimdi." Diye bir şeyler geveledi.

Aksine hiç de heyecanlı gözükmüyordu.

Çağatay hepimizle el sıkışırken sıra bana gelmek üzereydi. Yüzüne baktığımda herhangi bir negatiflik sezmiyordum.

Neyin peşindesin Çağatay... bir şey planladığına adım kadar emindim.

Arda da oldukça heyecanlı gözüküyordu. Sneama mirasçıları hep böyle oluyordu... kendilerinden birisini görünce çok heyecanlanıyorlardı.

Daha sonra bana döndü ve gülümseyerek elini uzattı. Bu hareketinden sonra önce eline sonra da Çağatay'ın gözlerine baktım.

O da benim gözlerime baktığında ortamda rahatsız edici bir sessizlik oldu. Daha fazla uzatmamak için elini sıktım.

"Melisa." Demekle yetindim.

Elini çekti ve gülümsemenin altındaki bir ciddiyetle diğerlerine döndü.

Çağatay'ın beni tanıdığını sanmıyordum.

Abimin bakışlarını üzerimde hissettiğimde rahatsız olup kıpırdandım.

Çağatay, en son Evren'e döndü. Elini sıkmadan önce yüzüne yerleştirdiği kocaman bir gülümseme ile Evren'e elini uzattı.

Gözlerimi kıstım. Çağatay'ın ifadesi belirgin bir şekilde değişmişti. Gülümsemek için kendisini zorluyordu.

Evren, hiç bozuntuya vermeden elini sıktı. Çağatay, bizden daha uzun bir süre Evren ile el sıkıştı.

Beşler KehanetiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin