Beşler Kehaneti

1. Bölüm

Dikkat Bu kitapta kan, şiddet ve ölüm gibi tetikleyici unsurlar olacaktır.

1. BÖLÜM, "İhanetin Ardında Kalanlar..."

Bölümü oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınn ♡

Melisa'nın bakış açısından.

7 Ağustos 2024, Başarısız oldum.

Gözlerimi sıkıca kapatmıştım. Gözlerimi açarsam az önce yaşanan şeylerle yüzleşmek zorunda kalacaktım. Bu yüzleşmeyi gerçekleştirecek kadar cesaretli değildim.

Bütün bunlar bir rüya olmalıydı. Rüya olmak zorundaydı.

Etrafımdaki insanların bağırışları gerçek gelmiyordu. Şu an dokunduğum toprak bile gerçek gelmiyordu.

Gerçek gibi hissettiren tek bir şey vardı. Bütün vücudumu baştan aşağıya saran o soğukluk.

Bunca zaman boyunca en büyük güvencem, Rezef'in aşağıda kilitli olmasıydı. Bütün özgüvenim bütün davranışlarımın temelinde bu düşünce yatıyordu.

Şu an yaşadığım şeyin bir rüya daha doğrusu kâbus olması için nelerimi vermezdim ki.

Tekrar dışarıdaydı. Benimle aynı havayı soluyordu. Aynı toprağa ayak basacaktık.

Yine...

Aklımı kaçıracak gibi hissediyordum.

İnsanların içinde ağlamaktan hoşlanmazdım ama şu an o kadar çok korkuyordum ki ağlamak üzereydim.

Acı ya da üzüntüden değil, korkudan ağlamak üzereydim.

Bir süre soluklandıktan sonra kendimi toparladım. Toparlamak zorunda kaldım. Okulda kalan 9-10 kişi çoktan panikle kendilerini dışarıya atmıştı.

Sanırım daha inkar aşamasından çıkamamıştım. Beste, yanımda hareketlenip ayağa kalktı. "Neler oluyor?" diye sordu.

Cevap veremedim. Sadece oturduğum yerden baktım. Az önce Rezef ile konuşmuştum?

Hayır, aylardır Rezef ile konuşuyordum.

Birisinin omzumu tutması ile irkilerek düşüncelerimin arasından çıktım. Evren, şaşkınlık ile bir adım geriye gitti. "Hey?" Dedi. Şaşırmıştı. Büyük ihtimalle ondan korktuğumu düşünüyordu.

Sanki her şey başa sarmış gibiydi.

Durumu açıklamam için herkes bana dönmüştü. Ne diyecektim? "Rezef aslında Berkaymış ve ben bunu aylarca fark etmedim." mi?

Gözümün önündekini görememiştim. Şu an bana ne derlerse haklılardı. Ne kadar kızarlarsa haklılardı. Ben olsam ben de kızardım.

İkinci hayatımı yaşadığım için çoğu kişiden bir adım önde olduğumu düşünüyordum. Rezef'in de ikinci hayatı olduğunu unutmuştum. Planlarını değiştirmişti. Onu başarısızlığa süren bütün engelleri ortadan kaldırmıştı. Şu an o kadar da fazla şey biliyor sayılmazdım.

Gözlerimi sıkıca kapattım. Uzatmadan söylersem daha kolay olacaktı. "Rezef, kaçtı." Dedim. Alacağım tepkiyi korkuyla bekledim. Sesli bir şekilde dile getirmek kalp atışlarımı hızlandırmıştı.

Evren'in gözlerinin korkuyla açıldığını gördüm. Beste'nin titreyen hareketleri ile elini saçına geçirmişti. Bir şeyler mırıldanıyordu ama anlamıyordum. Arda'ya baktığımda onun da bana baktığını gördüm.