GEÇMİŞ
Küçük cemre yine arkadaşlarıyla oyun oynamak için dışarı çıkmıştı
Üzerinde tatlı fırfırlı yeşil yaka bir elbise vardı
Bu elbiseyi doğum gününde babası almıştı cemreye o yüzden çok seviyordu cemre bu elbiseyi en başta kirlenir diyerek giymek istemesede şimdi elbiseyi hiç çıkarmıyordu
Eğer babası evde olsaydı cemre babasıyla oynardı evciliği ve süperkahraman askeri
Cemrenin babası bir askerdi
O yüzden cemre babasını belki ayda belki yılda bir kez görüyordu
Cemre babasının asker olduğunu ve bu mesleğin nasıl gururlu nasıl fedakarlık seven bir meslek olduğunu biliyordu
Cemre eskiden babasına çok kızardı gelmiyor diye eskiden 6.yaşını babasız kutladı diye cemre babası geldiğinde onunla konuşmamıştı babasıda bu durumu cemrenin anlaması için kıza o yaşında askerlikten bahsetmişti
Babasına göre bir asker kızı cesur olmalıydı eğer sevdiği bi insan yoksa o olmadanda yaşamalıyım demesini bilmeliydi
O yüzden babası şehit olabiliceğine kadar her şeyi küçük kızı cemreye anlatmıştı
Cemre o zaman korkuyla 'ama baba eğer sen gidersen benim süperkahraman askerim kim olacakki'demişti
Babası ise bu soruya tebessüm edip'Ben yoksam abin vardır annen vardır elbet biri vardır sen sakın korkma güzel kızım demişti'
Ve babası yeni görevine gitmeden önce sanki hissetmiş gibi kızıyla konuşmuştu o gün küçük kızdan bir söz almıştı
'Eğer ben bir gün o kutsal mertebeye erişip şehit olursam sakın ağlama olurmu cemrem benim şehit haberimi aldığında iki kelime kur, sadece Vatan Sağolsun de yeter cemre tamam mı'
Denişti babası hissediyordu işte kötü bir şeyler olacaktı o gün o yüzden verdirmişti o sözü
Küçük kız başını sallamıştı sadece şehitlik birazda olsa kızı üzüyordu
Cemre ne kadar belli etmesede korkuyordu babasının ondan gitmesinden
Babası bu cevaptan tatmin olmayıp tekrar konuşmuştu
'Söz ver cemre vatan sağolsun diyeceğine'demişti babası sert bir sesle
'Söz'demişti cemre ve babasına sarılıp onu uğurlamıştı
Ölüme..
Cemre arkadaşlarıyla oyunlarını oynamıştı ve şimdide evlerine dönüyordu
Cemre hoplaya zıplaya mutlu mutlu ilerlerken bi anda taşa takıldı ve elbisesinin küçük bir kısmı yırtıldı
Cemre bir iki dakika durup olayı anlamaya çalıştı elbisesinin yırtıldığını idrak etmeye çalılıyordu
Ve küçük kız bi anda ağlamaya başladı
Bu babasından kalan bi hediyeydi ona zarar vermemeliydi ama vermişti
Cemre düşmesine değilde elbisenin yırtılmasına ağlamıştı o gün
Cemre yerde oturarak ağlamaya devam ederken bir anda demir geldi küçük kızın yanına
Ve cemreyi teselli etti
Küçük kızın küçük kalbi demiri görünce bi anda hızlandı kız anlamasada takmamaya çalıştı
Demir cemreyi güldürecek şakalar yaparak onu mutlu ediyordu ve küçük kız gülüyordu kız bi anda ağlamayı unutmuştu
Demir cemreyle bi saat daha oyalandıktan sonra evlerine doğru ilerlemeye başladılar
İkisinin aileside arkadaştı ve iki evde yan yanaydı
O yüzden birlikte yürüdüler evlerine
Evlerine vardıklarında iki evin tam ortasında jandarma aracı gördüler ikiside birbirini unutup evlerine koştular
İkiside biliyordu ki ikisinden birinin babası şehit olmuştu
Ve bi anda iki evdende farklı iki çığlık sesi duyuldu
"Veysel!"diye bağırdı cemrenin annesi
"Ahmet!"diye bağırdı demirin annesi
Ve iki çocuğun kulağındaki iki farklı ses
ÜSTEĞMEN VEYSEL KORKMAZ ŞEHİT OLDU
ÜSTEĞMEN AHMET KARA ŞEHİT OLDU
O gün iki çocuğunda babaları şehit oldu ve son olarak çocuklar aynı anda aynı kelimeyi bağırarak söylediler
VATAN SAĞOLSUN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Bir Aşk Denir~TAMAMLANDI~
Genç Kurguİmkansızlığın içinde bir imkansızlık varsa ve bu imkansızlık bir aşka dönüşürse nolur?