"Nasıl koyduk ama?" Buna bende gülmeden edememiştim. Evet, nasıl koymuştuk ama. Gururla göğsüm kabardı fakat çıkan kıyamet bu sevincimi kursağımda bıraktı.
Herkes bunu duymayı bekliyormuş gibi birden ayağa kalkıp, birbirlerinin omuzlarına sarılarak...
Şu an biraz monoton ilerliyor gibi ama emin olun, çok ekşınlı bölümler bekliyor bizi!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶Teoman/Serseri🎶 (Bu şarkı Ilgaz Ata vibe veriyor)
İyi okumalar...
5. Bölüm: 'Kafe'
Beyaz üzerinde yazılar olan tişörtüm, blue mom jeanım ve deri ceketim, converselerimle oldukça sıradan bir kombin yapmıştım ama iyi görünüyordum.
Sıradan halim bile taş gibiydi, of of.
Güvenlik için taktığım ekipmanları çıkarıp, koltuğun içine attım ve kaskımı açık siperlikten koluma geçirdim.
Sabah evden çıkarken, Birhan'ın çapraz sorgulamasına yakalanmış ve bir süre onunla uğraşmıştım. Çok fazla dışarı çıkmaya başladığım, her zamankinden sinirli oluşum ve özellikle dünkü halim bayağı bir dikkatini çekmişti.
Ona tatmin olacağı bir şekilde cevap verip, evden çıkmıştım.
Bu adamdan ne kadar çabuk kurtulursam o kadar iyiydi. Sadece, televizyonda ve sahada görebildiğim biri olmalıydı.
Saçlarımı parmaklarımı geçirerek olabildiğince düzeltip, çevreme bakınmaya başladım. Sahil kenarında oldukça tenha bir yerde bir kafeydi. Tek tük insan vardı. Buraya davet ederken en azından bunu düşünmeyecek kadar gerizekali olmadığına karar verip, tedirgin adımlarla kafeye doğru ilerledim.
Yanımda getirdiğim şapkamı, pandemi döneminden kalma maskemi ve gözlüğümü takmayı da ihmal etmedim. Önlem almak şarttı.
Biri önüme fırlayıp, fotoğraflarımı çekip Ilgaz Ata Fanlarının önüne kurbanlık koyun gibi atacak diye korkuyordum. Artık travma olmuştu bende. O haberlerden sonra sosyal medyaya bile girmeye korkmuştum.
Tamam, kim olduğum onların nezdinde bilinmiyordu belki ama fan sayfaları 'kocamızın namusu elden gidiyor' diyerek yaptıkları birtakım paylaşımlar ve 'bilinmeyen sapığa nefret söylemleri' beni korkutmuştu. Bundan sonra gerçekten Allah'a emanet yaşayacaktım.
Ben bile kendimden şüphe etmiştim doğrusu.
Korkunç bir kitlesi vardı.
Topçu mu, popçu mu belli değildi.
İçeri girdiğimde, bir adam karşıladı beni. İlk birkaç saniye anlamsız bir bakışma yaşadık. Yüzümde bir süre oyalandı bakışları. Şapkama, maskeme ve gözlüğüme baktı. Yan kesici gibi görünen tipimle pek güven vermiyordum doğrusu. Boğazımı temizledim. O meşhur videodaki gebeş kaplumbağa diyen adama da benziyor olabilirdim, pek emin değildim.
