Hold me

17ο Κεφάλαιο

"Ώστε ήρθατε απτην Αγγλία!"

"Ναι, απτο αιλεν."

Παιρνω το ποτήρι με το κρασί στα χέρια μου και πίνω μια γουλια.

"Και θα μείνετε μόνιμα εδω;" Η Αλισον με κοιτάει με ενα μόνιμο χαμογελο χαραγμένο στα χείλια της.

"Ναι ετσι λεμε. Εσυ; Εισαι απο εδω;"

"Εγω ειμαι απτην Ιταλία!"

"Αληθεια; Και εγω απο εκει ειμαι."

"Και πως και πηγες στην Αγγλία;"

"Μετα τον θανατο του πατέρα μου σκεφτήκαμε οτι καλυτερα θα ηταν να ζήσουμε με την θεία μου."

"Λυπάμαι, και τωρα η μαμα σου που ειναι;"

Σε αυτη την ερώτηση σκαλωσα. Δεν ξερω. Δεν ξερω που ειναι η μητέρα μου. Η πραγματική μου μητέρα. Θελω να μαθω. Αν ζει ακομη. Και αν ζει πως θα την βρω.

"Δεν ηθελα να ειμαι αδιάκριτη."

"Οχι οχι δεν ειναι αυτο, απλα καλυτερα ας αλλάξουμε θεμα."

"Ναι, λοιπον πρεπει να ξερεις οτι το λυκειο μας ειναι απτά καλυτερα της καλιφορνια. Εχει εξαιρετικούς καθηγητές και πολυ καλα παιδια."

"Βαςικα δεν ξερω πως θα ειναι. Χάσαμε σχεδόν ολοκληρο το εξάμηνο. Δεν ξερω αν θα τα καταφέρουμε."

"Θα προσπαθήσετε να κάνετε οτι μπορείτε. Και απτην επόμενη χρονια θα ειστε μια χαρά."

Απτην αλλη άκρη της πισίνας ειδα τον Τζος και τον Ντειβ να μιλάνε με ενα αγορι. Ηταν ψηλός με μαυρα μακρυα μαλλια. Ο Ντειβ γύρισε και με κοιταξε και αμέσως έστρεψαν και οι τρεις το βλεμμα τους πανω μου. Ο Τζος του ειπε κατι και το αγορι έφυγε.

Σηκώθηκα όρθια και τους πλησίασα.
"Ποιος ηταν αυτος;"
Τα αγορια κοιταχτηκαν και ο Τζος με πλησίασε.

"Παμε να χορέψουμε;"

"Τζος δεν μου απαντησες."

"Ενα παιδι που γνωρίσαμε εδω. Παμε να χορέψουμε!"
Μου χαμογελαςε και του έδωσα το χερι μου.

"Εγω παω να βρω την ευα!" Φώναξε ο Ντειβ καθώς έφευγε.

Πηγαμε προς το πλήθος που χόρευε και τραγουδούσε το πολυαγαπημένο τραγούδι: love never felt so good. Ο Τζος με έφερε κοντα του και αρχίσαμε να χορεύουμε.
Ξαφνικά ακούω μια γνωστή τσιριδα απο πισω μου.

"BABYYYY LIVE NEER FELT SOOOO GOOD"

Γυρνάω στον Τζος και λεμε ταυτοχρονα.
"Η ευα!"