Hold me

5ο Κεφαλαιο

"Φύγε μακρυα μου Τζος! Φύγε σε παρακαλώ πολυ!"
"Τι επαθες Ντιάνα; Τι κανεις εδω πέρα μονη σου; Το ξερεις οτι ειναι επικίνδυνα;" είπε με ηρεμία.
"Πιο επικίνδυνα απτο να ειμαι κοντά σου; Δεν νομίζω!" είπα σαρκαστικά. Πήγε να με πλησιάσει αλλα τον έσπρωξα μακρυα με δύναμη.
"Μην με πλησιάζεις, Τζος!"
"Ντιάνα σε παρακαλώ εξήγησε μου τι συμβαίνει;" είπε με ματια στενοχωρημένα. Αυτά τα ματια του! Αχ Θεέ μου! Έπειτα απο αυτά που άκουσα επρεπε να τον μιςηςω γιατι ετσι κι αλλιως δεν πρόλαβα να τον αγαπήσω πολυ βαθιά. Αλλα εγω δεν νιωθω ετσι. Γιατι ρε Ντιάνα;
"Ξερεις κατι Τζος σε λυπάμαι! Ποτε δεν θα νιώσεις τι σημαίνει αγαπη! Με αυτή σου την συμπεριφορά καμια δεν θα μείνει δίπλα σου! Ποτε!" είπα δυνατά. Ειδα την λύπη στα ματια του.
"Ντιάνα δεν καταλαβαίνω γιατι φέρεσαι ετσι...σε παρακαλώ εξήγησε μου" με πλησίασε και με κοιταξε βαθιά στα ματια.
"Λυπάμαι Τζος! Δεν θα σπαταλησω τον χρόνο μου αλλο! Να'ναι καλα αυτός που μου άνοιξε τα ματια πριν τα πληγώσεις εσυ!" είπα και έφυγα βιαστικά. Φεύγοντας δεν κοίταξα πίσω μου. Δεν ήθελα να τον ξαναδώ στα ματια μου. Τον μισούσα!

~~~~~~~**********~~~~~~~~
Αυτη η εβδομάδα πέρασε πολυ αργά και ήρεμα. Βγήκα για ψώνια με την Λιζα και τον αδερφό μου. Πηγαμε με τον Ανταμ ,την παρεα του, την Λιζα και καποια αλλα κοριτςια στο κέντρο για βολτα και σε ενα πολυ ωραιο καφέ. Ο αδερφός μου τα έφτιαξε με την κοπέλα που του αρεςε , την Τζεσι , και ήταν πολυ χαρούμενος. Η μαμά μου επιτέλους χαμογελούσε μετα απο πολυ καιρό. Πρόσφατα κιόλας ξεκίνησε να βοηθάει τη θεία μου στο μαγαζί ρούχων που ειχε. Ήταν ξανά η Ντεμι που ηξερα. Ήταν η μαμά μου. Οσο για τον Τζος προσπάθησε να με πλησιάσει κάποιες φορές στο σχολειο αλλα τον απεφευγα και κάποιες φορές που ήταν πιο δύσκολο να φύγω όπως πριν αρχίσει το μάθημα στην τάξη με βοηθούσε ο Ανταμ και τον εκανα στην άκρη. Ήταν η μονη λύση. Δεν θελω να γίνω το παιχνιδάκι κανενός.
Σημερα, Κυριακή βράδυ, σκεφτομαι να κάτσω μεςα με τον Στεφ και να δούμε καμια ταινία. Θα ερχόταν και η Τζεσι οπότε θα ειχα καλη παρεα.
"Ντιανα;"
"Έλα Στεφ!"
"Συγγνώμη που διακόπτω την τρομερηηη συνομιλία με το ημερολόγιο σου αλλα η μαμά λεει να πας στο καφέ εδω στη γωνία να πάρεις τιποτα να πιούμε τωρα που θα δούμε την ταινία. Καμια ζέστη σοκολάτα κατι τετοιο"
"Και γιατι δεν πας εσυ παρακαλώ;"
"Ελα μωρε τωρα! Θα ρθει σε λίγο η Τζεσι θελω να ειμαι εδω!" είπε παρακλητικα.
"Πφφφ καλα καλα! Παω!"
Σηκώθηκα σαν ζομπι και φόρεσα μια απλή λευκή μπλούζα, το τζιν μου και τα μπορντο αρβυλακια μου. Χτένισα λιγάκι τα μαλλιά μου αλλα δεν βάφτηκα. Δεν χρειαζόταν σιγα στην γωνία θα πήγαινα. Κατέβηκα κάτω. Η μαμά καθόταν στο σαλόνι και έβλεπε την νέα κολεξιον ρούχων που θα φέρει η θεία μου τωρα που θα μπει το φθινόπωρο. Έσκυψα απο πανω της και κοίταξα και γω το φυλλάδιο.
"Χμμμ ωραία φαίνονται!" είπα ήρεμα. Πετάχτηκε όρθια λες και της πάτησα τον καλλο.
"Ντιάνα με κατατρομαξες!"
"Ουψ...συγγνώμη μαμά! Φεύγω παω στο καφέ"
"Εντάξει κοπέλα μου πρόσεχε ε!"
"Ναι βρε μαμά εδω δίπλα θα παω!"
Έβαλα το μαύρο μου μπουφάν και βγήκα έξω. Ήταν μια κλασική συννεφιασμενη μέρα στο Άϊλεν. Ο ουρανός ήταν γκρι και τα σύννεφα αμυδρά τα διέκρινα. Προχώρουσα αργά στο πεζοδρόμιο. Έστριψα στην γωνία και ειδα το καφέ...κλειστό. Γαμωτο! Τωρα;
"Θελεις βοήθεια καλη μου;" Μια ηλικιωμένη κυρια με λευκά μαλλιά αλλα κομψή εμφάνιση με κοιτούσε.
"Ναι μηπως ξέρετε που μπορω να βρω καφέ εδω κοντά;"
"Θα περάσεις μεςα απτο δάσος γλυκιά μου και θα οδηγήθεις σε ενα πέτρινο δρομάκι. Αν το ακολουθήσεις θα δεις μπροστά σου ενα μικρό καφέ αλλα εκει μπορείς να βρεις οτι θελεις"
"Ευχαριστώ πολυ αντίο σας!"
Πήγα να φύγω αλλα με κράτησε.
"Πρόσεχε όμως...δεν ειναι εύκολο πέρασμα αγαπητή μου!" είπε και τα ματια της αστραψαν και έφυγε.
Τι εννοούσε; Περίεργη κυρια. Ειχε και ενα θεμα με το "μου" απο οτι φαίνεται. Να προσέχω γιατι δεν ειναι εύκολο πέρασμα. Θα δούμε.
Προχώρησα μεςα στο δάσος. Ήταν πολυ διαφορετικό απτο δάσος έξω απτο σχολειο. Τα δέντρα ήταν κοντά μόλις 2 μέτρα και φαινόταν να είχαν καεί και τωρα αναπτύσσονταν με αργους ρυθμούς. Το γρασίδι ήταν πολυ κοντό και σκούρο με πολλά πεσμένα φύλλα πανω του.Δεν υπήρχε ψυχή εδω γύρω και μια πυκνή ομίχλη στόλιζε την ατμόσφαιρα. Ήταν κάπως τρομακτικά. Ξαφνικά ακούω βήματα πίσω μου. Γυρνάω απότομα αλλα δεν βλεπω κάποιον. Υψώνω τα ματια αποδοκιμαστικα και γυρνάω ξανά μπροστά μου για να προχωρήσω. Μονο που πέφτω πανω σε κάποιον. Ωραία!υπέροχα!Τι κανει αυτός εδω;
"Θελω να μιλήσουμε"
"Χαχαχαχα! Νομίζεις οτι ειναι η κατάλληλη στιγμή; Και ετσι κι αλλιως δεν εχω να ακούσω ή να πω κατι!"
"Εγω όμως εχω!"
Θεέ μου! Για ενα καφε ξεκίνησα ολα ανάποδα ήρθαν!
"Άκου δεν ξερω ποιος μαλακας σου γέμισε το μυαλό με παραισθησεις αλλα θελω να ξερω τι είδους παραισθησεις ειναι αυτές που σε κρατάνε μακρυα μου" είπε και πλησίασε κοντά μου. Δεν κουνήθηκα.
"Δεν θελω να ειμαι το παιχνιδάκι κανενός. Εσυ παίζεις με όλες...βρες λοιπον άλλη να παίξεις!"
"Τι βλακ...ααα τωρα κατάλαβα. Σου είπαν οτι ειμαι το ζιγκολο του σχολείου ετσι δεν ειναι; Πηδάω και παρατάω...σωστά;"
"Αχαμ! Γιαυτο παραταμε επιτέλους!" πήγα να φύγω. Μου έπιασε τα χέρια και με τράβηξε κοντά του. Στο άγγιγμα του με ακινητοποίησε. Ένιωσα παλι έναν ηλεκτρισμό να διαπερνά όλο μου το σώμα.
"Ντιάνα, δεν θα έκανα ποτε κατι τετοιο σε καμια κοπέλα. Δεν εχω εκμεταλλευτεί ποτε κοριτσι για τα δικά μου καπριτσια. Οντως φλερτάρω κάπως πιο έντονα. Οντως εχω κανει πολλές φάσεις εκτός σχέσης ίσως και με πολλές το ιδιο βράδυ αλλα ποτε δεν θα έριχνα καποια στο κρεβάτι και μετα θα την άφηνα. Δεν θα άγγιζα ποτε τέτοια ευαίσθητα θεματα. Το γυμνό σου κορμί θα το δει οποίος εχει δει την γυμνή σου ψυχή. Κανένας άλλος για κανέναν άλλον λόγο!" είπε κρατώντας σφιχτά τα χέρια μου. Κοίταξα βαθιά μεςα στα ματια του. Λεει τη αλήθεια. Τουλάχιστον αυτο καταλαβαίνω εγω. Ο Ανταμ γιατι να μου πει ψέμματα; Να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στον Τζος; Την αξίζει; Ειμαι πολυ προβληματισμένη και αυτο το παρατηρεί και ο Τζος.
Αφήνει τα χέρια μου και σκύβει το κεφάλι.
"Εντάξει, θα σου δώσω οσο χρόνο θελεις. Θα σε δω αυριο στο σχολειο." είπε και κατευθύνθηκε προς τα πίσω.
"Περίμενε!" του φώναξα και εκεινος γύρισε και με κοιταξε με τα υπέροχα του ματια να λάμπουν απο προσμονή.
"Σε πιστεύω! Ή εςτω θελω να σε πιστέψω. Θυμαμαι οτι ο ενας φίλος μου ειχε πει οτι Καλό θα ειναι οταν ακούς να κράζουν κάποιους να παίρνεις εσυ ο ιδιος μια γεύση απο αυτούς. Ετσι έχεις δική σου γνώμη και οχι μια γνώμη ενός αλλου που στην έχωσε με στο μυαλό σου. Λεω να ακούσω την συμβουλή του!"
Χαμογέλασε τόσο πλατιά που φαινόταν γελοίος.
"Και καλα θα κανεις Ντιάνα! Σε ευχαριστώ!" είπε και μου έπιασε ξανά τα χέρια.
"Ξερεις που ειναι ενα καφε εδω κοντά; Νομίζω εχω χαθεί!"
"Καφε; Δεν υπαρχει καφε εδω κοντά. Μονο πίσω αυτο το γωνιακό αλλα κλείνει μετα τις 9"
Περίεργο! Τι μου είπε αυτή κυρια οτι εχει εδω καφε; Γιατι με εστειλε στο δάσος;
Υπέροχα! Και εχω αργήσει και θα γυρίσω με άδεια χέρια σπίτι!
"Τελος πάντων! Θελεις να έρθεις σπίτι μου να δούμε ταινία;"
"Ταινια ε; Με εςενα; Χμμμ θα το σκεφτώ λιγάκι" είπε προσποιούμενος οτι σκέφτεται. Τον σκούντηξα στο χέρι. Μου χαμογέλασε.
"Τι το ρωτάς! Παμε!"
Ξαφνικά με έπιασε και με σήκωσε στα χέρια του.
"Ειιι τι κανεις;"
"Εχεις αργήσει δεν είπες; Θα σε παω γρήγορα καίνε ασφάλεια!"
Είπε και ξεκίνησε να τρέχει. Ενιωθα οντως ασφάλεια μεςα στην αγκαλιά του. Ήταν τόσο ζεστά. Ήθελα να μείνω εκει για παντα.
Φτάσαμε οντως πιο γρήγορα σπίτι μου. Με αφήνει κάτω. Ανοίγω την πόρτα και βλεπω την Τζεσι και τον Στεφ να φοράνε τα μπουφάν τους και να πανε να φύγουν.
"Επ για που το βάλε το ζευγάρακι;"
"Αλλαγή σχεδίου! Θα παμε σε ενα πάρκο στο τελος του Άϊλεν!"
"Στο Λιφ Παρκ;" Ρώτησε ο Τζος.
"Ναι εκει!" είπε η Τζεσι.
"Θα ειναι και όλοι οι άλλοι! Η Λιζα, ο Κρις, ο Ανταμ , ο Ντίλαν" πρόσθεσε ο Στεφ.
Ουψ! Ο Ανταμ ! Θα με δει με τον Τζος! Την βαψαμε!