Hold me

6ο Κεφαλαιο

Δεν ήταν αυτο που περίμενα να δω. Μπροστά στα ματια μου ήταν ενα μικρό πάρκο έξω απο ενα νεκροταφείο. Σκοτεινό και γκρίζο χωρίς γκαζόν μονο χαλίκια και χώμα. Ειχε βραδιασει και είχαν ανάψει κατι φαναρακια και απο μακρυα άκουγα φωνές. Γνωστές φωνές. Έβλεπα πολλά παιδια γύρω απο μια εστία φωτιάς ,που φαίνεται να φτιάξανε μόνοι τους ,να πίνουν και να γελάνε. Ε λοιπον, δεν φαντάστηκα οτι θα ειναι ετσι το "πάρκο".
"Δεν σου αρέσει ,ετσι;" ψιθύρισε ο Τζος σκύβοντας κοντά μου.
"Θα επρεπε;" ειπα κάπως αηδιασμένη. Ο Τζος έσκυψε το κεφάλι.
Ο αδερφός μου απτην άλλη φαινόταν ευχαριστημένος απτο θέαμα ,το ιδιο και η Τζεσι.
"Εεεπ Στεφ!"
Ενα αγορι με μαύρα μακρυα μαλλια μιλούσε στον αδερφό μου. Δεν φαινοντουσαν τα ματια του αλλα ήταν εμφανές ποσο μυωδης και ψηλός ηταν ακόμη και καθιστός.
"Τι λεει ρε Μπεν; Εδω αλητεία αλητεία;" ειπε ο αδερφός μου και έκατσε δίπλα στον Μπεν. Δίπλα του έκατσε η Τζεσι που άρπαξε αμέσως ενα τσιγάρο απο την τσέπη της.
"Καθίστε παιδια μην στέκεστε όρθιοι! Ζευγάρακι ε;"
Μια κοπέλα με πολλές τρύπες και τατουάζ μιλούσε σε εμένα και στον Τζος. Να κάτσω εκει μαζι τους; Δεν ειμαι και πολυ σίγουρη οτι το θελω αυτο. Μας ειπε και ζευγάρακι...τέλεια!
"Ουτε καν Τζόρτζια!" Ακούστηκε δυνατά μια γνωστή φωνή. Έσκυψε μπροστά να πιάσει ενα μπουκάλι μπύρας και αναγνώρισα το πρόσωπο του. Ο Ανταμ.
"Ποιο ειναι το πρόβλημα σου Ανταμ;" ειπε ήρεμα ο Τζος.
Ο Ανταμ σηκώθηκε όρθιος και μας πλησίασε.
"Δεν θυμάσαι, Τζοσετ;" τόνισε το ονομα με ειρωνία. Δεν ειχα ξανακούσει να τον φωνάζουν με το πλήρες ονομα του.
"Βεβαίως και δεν θυμασαι. Πως να θυμασαι; Μετα απο αυτά που έκανες...ηταν το λιγότερο που μπορούσαμε να σου κανουμε! Και εςενα" τωρα μιλούσε σε εμένα.
"Δεν σε καταλαβαίνω! Τι κάναμε;"
"Χαχαχαχα! Τι κάνατε; Σκατα τα κάνατε! Είμασταν μια χαρά πριν!" διέκρινα λύπη στα βαθιά γαλανα ματια του. Σαν οι κρύσταλλοι του να εχουν ραγίσει απο νοσταλγία.
"Ανταμ μην το παρατραβας! Υποσχεθήκαμε να μην τους χαρίσουμε τις αναμνήσεις που χάσανε" τον πλησίασε μια όμορφη ξανθιά κοπέλα με καφε ματια και ενα λευκό φόρεμα. Τον κοιταξε κατάματα.
"Εχεις δίκιο δεν θα τους κανω αυτή τη χάρη. Εσυ όμως...επρεπε να με ακούσεις! Ξερεις σε τι μπελά θα μας βάλετε τωρα;"
Δεν καταλαβαίνω κανένα τους. Τι στο διάολο λένε;
"Οχι Ανταμ δυστυχώς δεν ξερω σε τι μπελά θα σας βάλω γιατι απλα δεν ξερω τις μαλακιες λετε τόση ωρα. Ναι δεν σε άκουσα γιατι δεν πίστεψα αυτά που μου είπες απλα προσωρινά με επεισες. Για την ζωή μου επιλέγω εγω και οχι εσυ!"
Με πλησίασε .
"Μα αυτο ειναι που δεν καταλαβαίνεις. Καθε σου απόφαση ορίζει οχι μονο την δική σου ζωή, αλλα όλων μας!"
"Πραγματικά βαρέθηκα τις βλακείες σας παιδια. Δεν σας καταλαβαίνω. Καθιςτε εδω όλο το βράδυ και μεθύστε,μαστουρωστε πραγματικά δεν με νοιάζει. Αλλα θελω να μείνετε όλοι μακρυα μου. Και ειδικά εσύ Ανταμ!"
Έφυγα και πήγα προς το νεκροταφείο. Με ακολούθησε ο Τζος.
"Είσαι καλα;"
"Ναι εντάξει ειμαι. Απλα δεν μπορω να καταλάβω τι εννοούν όλοι τους!"
"Εχεις δίκιο αλλα πιστεύω οτι για να μάθουμε πρέπει να δράσουμε έξυπνα και οχι παρορμητικά."
Εχει δίκιο. Ημουν κάπως απότομη.
"Δηλαδή;"
"Να τους εχεις απο κοντα..."
Σταμάτησε να μιλάει. Με πλησίασε και με έβαλε απο πίσω του.
"Τζος τι επαθες;"
"Σσσς κανε ησυχία κατι άκουσα"
Οντως μετα απο λιγο ακουςα βήματα πανω στα χαλίκια. Πρέπει να ειναι γυναίκα. Φοράει τακουνια.
"Γεια σας"
Εμφανίστηκε μια γνωστή μορφή. Η κυρια απο πριν που μου ειχε πει να παω στο δάσος βρισκόταν μπροστα μου και καπνιζε μανιωδώς φοροντας ενα μαύρο φόρεμα.
"Τι κάνετε εδω πέρα μόνοι; Ειστε με την παρεα εκει πίσω στην φωτιά;"
"Περίπου"
"Καλό θα ηταν να γυρίσετε στην περίπου παρεα σας...ειναι επικίνδυνα εδω πέρα για δυο παιδια μόνα μεςα στην νύχτα"
"Γιατι το λετε αυτο;" ειπε ο Τζος απο περιέργεια.
Μας πλησίασε και μας κοιταξε με γουρλωμενα ματια.
"Εσεις...δεν γίνετε...πως...φύγετε! Τωρα μακρυαα!" φώναξε δυνατά και τρέξαμε προς τα παιδια.

~~~~~**************~~~~~
Οχι! Δεν το πιστεύω!
"Στεφ! Στεφ ξύπνα! Σε παρακαλώ Στεφ!"
Ειχα γονατίςει δίπλα στο αδύναμο σώμα του και τον ταρακουνουσα για να ανοίξει τα ματια του.
Φωτιά ειχε κατακλύσει όλο το μέρος και πολλά απτά παιδια είχαν παραδοθεί στις φλόγες. Οταν βούτηξα μεςα στην πυρκαγιά ειδα τον Ανταμ και τον Μπεν μαζι με την Τζόρτζια να φεύγουν τρέχοντας. Δεν μπορω να καταλάβω πως ξεκίνησε η φωτιά.
"Ντιάνα έλα πρέπει να φύγουμε"
Δάκρυα ξεκίνησαν να τρέχουν στα μαγουλα μου. Ο Στεφ δεν ξυπνούσε.
"Δεν παω πουθενά χωρίς τον αδερφό μου"
Έχασα απτο οπτικό μου πεδίο τον Τζος και παραδόθηκα και εγω στις φλόγες.

"Ντιάνα, Ντιάνα σου μιλάω!"
Ο Τζος ηταν απο πανω μου και με κοιτουσε με αυτά τα γαλήνια ματια του. Που ειμαι;
Μόλις ειπε οτι άνοιξα τα ματια μου έπεσε δίπλα μου στο έδαφος και έβγαλε έναν ήχο ανακούφισης.
"Τζος...τι έγινε;"
"Ετσι όπως τρέχανε να φύγουνε απο αυτή την παλαβη εσυ σταμάτησες και έμεινες ακίνητη. Σου φωναζα σε ταρακουνουσα εσυ τιποτα ακίνητη. Μεχρι που στο τελος λιποθυμησες"
Τι; Δεν καταλαβαίνω! Τι μου συμβαίνει; Θυμαμαι ενα έντονο συναίσθημα χαμού και το δέρμα μου καίει σαν να εχω πυρετό.
"Θελω να γυρίσω σπίτι Τζος" ειπα με βουρκωμένα ματια.
Με αγκάλιασε σφιχτά.
"Ολα θα πανε καλα...ειμαι εγω εδω. Ελα παμε να φύγουμε"
Με κράτησε απτο χέρι και προχώρησαμε προς τα πίσω.
"Εμεις φεύγουμε!"
"Μπα να συνεχίσετε αυτά που κάνετε κάπου πιο ζεστά ε ;" ειπε ο Μπεν με σαρκασμό και ειρωνία.
Ο Τζος πλησίασε τον Μπεν.
"Μπεν, Άι στον διάολο!" ειπε ήρεμα.
Έσκυψα κοντα στον αδερφό μου.
"Θα τα πούμε μετα εμεις!"
Με κοιταξε αδιάφορα και φύγαμε. Καθώς φεύγαμε απτο "πάρκο" ενιωθα να αναπνέω καλυτερα. Κατι στην ατμόσφαιρα του με έκανε να πνίγομαι.
"Είσαι καλυτερα;"
Έκανε λιγο κρύο και με έπιασε αγκαλιά. Αμέσως ζεστάθηκα και ένιωσα πραγματικά πολυ καλυτερα.
"Τωρα ναι ειμαι καλα. Δεν καταλαβαίνω ποιο ειναι το προβ..."
"Ει ει ει! Εγω λεω να τους αφήσουμε πίσω για σημερα και να περάσουμε εμεις καλα!"
"Εντάξει εχεις δίκιο"
Παρόλο που δεν μπορω να σταματήσω να σκεφτομαι ολα τα τρέλα που έγιναν προτιμώ να περάσω ενα βράδυ με τον Τζος παρα μονη με τις σκέψεις μου.
"Μόλις έμαθα κατι...το σχολειο ειναι κλειστό αυριο γιατι...πήρε φωτιά!"
Φωτιά; Ω Θεέ μου! Ανατρίχιασα.
"Ανατρίχιαςες απτην χαρά σου;"
Που να του πω οτι πριν λιγο ειχα έναν όνειρο-εφιάλτη-όραμα-οτι ηταν αυτή η βλακεία, που ειδα οτι ενα μέρος έπιασε φωτιά και πολλοί πέθαναν;
"Ηταν παιδια μεςα;"
"Καποια ναι...και ειναι στο νοσοκομείο ή καποια νεκρά. Περισσότεροι καθηγητές όμως ηταν μεςα"
"Θεέ μου!"
"Ελα εντάξει ολα θα πανε καλα...παμε να φύγουμε! Παμε σπίτι σου...να ετοιμαστείς γιατι σου εχω μια έκπληξη."
"Δηλαδή;"
"Εχεις παει ποτε σε παμπ;"