Hold me

4o κεφαλαιο

"Ήρθες !" άκουσα κάποιον να φωνάζει και να πέφτει πανω μου με δύναμη και να με αγκαλιάζει.
"Ναι Λιζα...αλλα θελω να ζήσω σε παρακαλώ!" είπα καθώς με έπνιγε στην αγκαλιά της. Με άφησε και χαμογέλασε.
"Είσαι μια κουκλα!"
"Ευχαριστώ πολυ και συ το ιδιο!"
Φορούσα ενα λευκό φόρεμα με δαντελα στο τελος και ενα τζιν πουκάμισο για ζακέτα. Επίσης ειχα επιλέξει τα καστορινα μποτακια μου και το κρεμ σκουφάκι μου να καλύπτει ενα μέρος απο τα μπουκλωτα μαλλιά μου. Το βάψιμο μου δεν ήταν έντονο. Λιγο μασκαρα και μολύβι στα ματια και ενα απαλό ροζ λιπ γκλος στα χείλη.
Ξαφνικά ακούω κάποιον να σφυρίζει και να με πλησιάζει. Μεςα στο σκοτάδι αμυδρά έβλεπα οποιονδήποτε αλλα μόλις έφτασε κοντά μου αναγνώρισα το γοητευτικό πρόσωπο του Κρις. Δίπλα του ήταν ο Ντίλαν και έπινε μανιωδώς απο ενα μπουκάλι μπύρας. Ο Κρις με περιεργάστηκε λιγάκι και έπειτα είπε:
"Πσσς στις ομορφιές σου είσαι Ντιανα...θα τσακισεις πολλά αγοράκια!"
"Αυτός δεν ειναι και ο στόχος μου;" του είπα σαρκαστικά.
"Αν θελεις ξεκινάς με εμένα!" είπε και μου έκλεισε το μάτι.
"Αμε γιατι οχι;"
"Ελα πρωτα να σε γνωρίσω στα παιδια"
Προχωρήσαμε στο βάθος του δάσους. Μουσική πλημμύριζε το μέρος και γύρω γύρω αγόρια και κορίτσια χόρευαν με χαρά και τσακπινια. Αυτο προς το παρόν. Μετα δεν νομίζω να μπορούν να πάρουν τα ποδια τους λόγω της τεράστιας ποσότητας ποτού.
Πλησιασαμε μια μεγάλη παρεα αγοριών. Αμέσως γύρισαν όλοι και με κοίταξαν.
"Ποποπο νομίζω το παρτυ αρχίζει και γινεται πολυ ενδιαφέρον" είπε και με πλησίασε ενα σχετικά μικρόσωμο αγορι τουλάχιστον ο πιο κοντουλης απτην παρεα. Ειχε κάστανα μαλλιά και πολυ ανοιχτά γαλανα ματια σαν κρυστάλλους.
"Με λένε Ανταμ. Εσένα;"
"Ντιάνα. Χάρηκα πολύ Ανταμ"
Γνώρισα τα υπόλοιπα αγόρια και προς το παρόν η βραδιά κυλούσε όμορφα. Αν και...ακόμη δεν ειχα δει αυτά τα δυο μαγευτικά ματια εδω γύρω να με κοιτάνε.

~~~~~~~~~~Τζος~~~~~~~~~
Προχωρουσα μόνος μεςα στο δάσος και άκουγα δυνατή μουσική στο βάθος. Ειχα αργήσει πολυ. Ήταν κιόλας 12. Ήθελα να την δω σημερα. Ήθελα να ξανανιωσω αυτο το ρίγος αυτή την ανατριχίλα. Δεν ειχα ξανανιωσει ετσι ποτε. Δεν ειμαι τύπος που ερωτεύεται συχνά. Μα τι είπα; Την ξερω μια μέρα γινεται να την ερωτεύτηκα; Εχω χάσει τα λογικά και τον εαυτό μου. Φοβαμαι γιατι οταν ειμαι κοντά της ολα γύρω μου σβήνουν και η μονη που φωτίζει τον κόσμο μου ειναι εκεινη. Γινεται να ξεφύγω ετσι απο τον εαυτό μου;
Χαμένος στις σκέψεις μου δεν συνηδητοποιησα οτι στέκομαι μπροστά σε μια κοπέλα η οποία με κοιτά με αναμονή στα ματια της. Με δυσκολία την άκουγα απο την τόσο δυνατή μουσική.
"Λέγε! Δεν θα περιμένω αλλο!" είπε με την ψιλή της φωνή να υψώνεται θυμωμένα. Ήταν ξανθιά με πράσινα ματια με πολυ μεγάλες καμπύλες και μακρυα ποδια. Ήταν πολυ ωραιο γκομενακι. Ακριβως αυτο που μου αρεςε. Εκεινη με πλησίασε και άρχισε να λικνίζεται πανω μου στον ρυθμο τη μουςικης.Ένιωσα όλες τις αισθήσεις μου να ξυπνάνε. Ξέχασα τα παντα και άρχισα να μεθώ απτο κορμί της και την μουσική. Την έπιασα και την έφερα με δύναμη πανω μου. Ξεκίνησε να κανει πιο έντονες κινήσεις και έτριβε τους γοφούς της πανω μου πολυ προκλητικά. Έπειτα γύρισε απότομα και με φίλησε με πάθος. Με τράβηξε ενθουσιασμενη προς το δάσος και με έριξε με δύναμη πανω στον κορμό ενός δέντρου. Άρχισε να με φιλάει πιο άγρια. Εγω όμως δεν αντιδρουσα.
Τι εχω πάθει; Γιατι σκεφτομαι εκεινη και μονο εκεινη; Τι μου εχει κανει αυτή η κοπέλα;