7ο κεφαλαιο

128 12 2
                                    

Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες και άνοιξα την πόρτα. Ο Τζος με περίμενε πανω στην μηχανή του. Ειναι τόσο όμορφος. Φοράει ενα δερμάτινο μαύρο μπουφάν και απο μεςα μια κολλητή λευκή μπλούζα, απο κάτω ενα μπλε τζιν και μαύρα αρβυλακια. Αν τον έβλεπα ετσι ίσως δεν πίστευα αυτο που κρύβει μεςα του. Μοιάζει σαν ενα αγορι που δεν εχει να σου δώσει πολλά αλλα μπορεί μονο να εκπληρώσει επιθυμίες μιας βραδιάς, κι όμως μεςα σε μια βραδιά μου εχει σκορπίσει πολυ περίεργα συναισθήματα, πρωτόγνωρα.
"Είσαι πανέμορφη...πρέπει να ανησυχώ!" ειπε χαμογελώντας.
"Γιατι;"
Μου έδωσε το χέρι του για να ανεβώ.
"Οσο είσαι δίπλα μου δεν θα ανησυχώ αλλα αν απομακρυνθεις...μπορεί να σε κλέψουν!" ειπε γελώντας πονηρά.
Ανέβηκα πανω στην μηχανή και αγκάλιαςα την μέση του.
"Αφού ειμαι μαζι σου δεν φοβαμαι τιποτα!"
"Το ελπίζω!" ειπε κάπως αβέβαια.
Ξεκίνησε να τρέχει πανω στην άσφαλτο. Τα μαλλια μου ανέμιζαν και μπερδευονταν. Τσάμπα τα έφτιαξα μπουκλες. Το κάρο μου πουκάμισο δεν ηταν και πολυ ζεστό για τέτοιες συνθήκες και η κοντή που ψηλομεση μαύρη φούστα κάλυπτε το 1/4 των ποδιών μου. Απο κάτω φορούσα κατι λευκά ψηλοτάκουνα DKNY και μεςα απτο πουκάμισο μια λευκή μπλούζα με το χρυσό κολιέ που μου ειχε αγοράσει ο αδερφός μου για τα 16 γενέθλια μου. Ευτυχώς φοράω το σκουφάκι μου το μαύρο και σώζεται κάπως η κατάσταση.
"Κρυώνεις;"
"Οχι εντάξει ειμαι"
Πιάνει σφιχτά τα χέρια μου και τα ζεσταίνει σαν να μου βάλανε φωτιά.
"Δεν το νομίζω"
Σταματάει στην άκρη, μπροστα σε μια τεράστια παραλία. Δεν φανταζόμουν ποτε οτι θα υπαρχει τετοιο μέρος. Η θάλασσα ειναι πολυ άγρια και εδω ο αέρας ειναι πιο δυνατός. Ο δρόμος σταματάει και δεν συνεχίζει. Ενα μέρος ξεχασμένο απο ολους. Κατεβαίνει απτην μηχανή και με πλησιάζει. Βγάζει το μπουφάν του και μου το δίνει. Το φοράω και πνίγει ενα γελακι.
"Δεν κατάλαβα που ειναι το αστείο;"
"Τιποτα νομίζω σου πεφτει λιγάκι μικρο." λεει γελώντας.
"Σχόλια για το σώμα μου κύριε Τζος;"
"Πολλά μπορω να πω για το σώμα σου κυρια Ντιάνα. Αλλα περιμενω την σωστή στιγμή"
"Όλο υπονοούμενα αφήνεις!"
"Στο υπόσχομαι οτι θα τα εκπληρωσω ολα!"
Με πιάνει απτο χέρι και με οδηγεί στην παραλία. Η άμμος ειναι τόσο μαλακή που νομίζω οτι περπατάω ξυπόλυτη.
"Που είμαστε;"
"Παμε στην παμπ!"
"Υπαρχει εδω πέρα παμπ;"
"Θα δεις!"
Το μονο που έβλεπα ηταν ψηλά βράχια και εμας να περπατάμε κατα μήκος της ακτής. Δεν ειχε φώτα αλλα ο μόνος μας οδηγός ηταν το φεγγάρι.
"Δεν εχω φέρει ποτε καμια κοπέλα εδω πέρα"
"Και γιατι έφερες εμένα;"
"Εσυ δεν είσαι καμια τυχαία κοπέλα." ειπε χαϊδεύοντας το μαγουλο μου με τον αντίχειρα του. Το πρόσωπο του ηταν τόσο γαλήνιο και έμοιαζε με Άγγελο. Δεν άντεξα. Δεν μπορούσα να κρατηθώ. Εκανα μύτες και πλησίασα κοντα του. Με κοιταξε έκπληκτος αλλα μετα κοιταξε τα χείλη μου και βυθιστήκαμε σε ενα παθιασμένο φιλι. Ολα γύρω τρεμοεπαιξαν και ένιωσα το στομάχι μου να δένεται κόμπος και το δέρμα μου να παίρνει φωτιά. Δεν ειχα ξανανιωσει ετσι. Έμπλεξε το δεξί του χέρι στα μαλλια μου και με το αλλο έπιασε την μέση μου σφιχτα και με κόλλησε πανω του. Εγω κρατούσα το σβέρκο του με τα δυο μου χέρια. Γιατι ενιωθα ετσι μαζι του; Πρωτη φορά αισθάνομαι ετσι με αγορι. Θελω να ειμαι συνέχεια δίπλα του. Ειναι ενα μαγικό πλάσμα, μοιάζει να εχει κατι το αφύσικο πανω του. Δεν ξερω τι ειναι τα ματια του ή ο τρόπος που με κοιτάνε και υπνοτιζομαι; Ο τροπος που με ηλεκτριζει σε καθε του άγγιγμα ή η ζεστασιά που εκπέμπει; Κοιτάζω μεςα στα ματια του και χάνομαι . Απλώς φοβαμαι οτι δεν ξερω απο τι χάνομαι: απτην γαλήνη του ή απο το σκοτάδι που κρύβει βαθιά;
Χαμηλώνω και τα χείλια μας απομακρύνονται. Με κοιτάζει μεςα στα ματια. Οτι σκεφτόμουν πριν χάθηκε. Ειναι μοναδικός ο τρόπος που με ενα βλεμμα του με κανει να χάνομαι στα πιο σκοτεινά μονοπάτια.
"Τζος, γιατι νιωθω τόσο διαφορετικά μαζι..."
Σταμάτησα την φράση μου γιατι πίσω βρισκόντουσαν μια παρεα παιδιών.
"Τζοςετ και Ντιανα σωστά;"
Τι στο διάολο; Που ξέρουν τα ονόματα μας;
"Ντέρεκ; Τι κανεις εδω;"
Ο Τζος φαινόταν απορημένος. Μιλούσε σε έναν άντρα ψηλό και γεροδεμενο με ενα μαύρο δερμάτινο μακρύ παλτό. Τα μαύρα μαλλια του έφταναν μεχρι τους ώμους και οταν έστρεψε τα γαλανα του ματια πανω μου πάγωσα στην θέση μου. Αυτός; Δεν γινεται; Όλο αυτο ειναι κάποιο κακόγουστο αστείο; Ποιος παίζει μαζι μας;

Hold meTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang