Hold me

1ο κεφαλαιο

Μεγάλη ποσότητα νερού έτρεχε με ορμή πανω στο πρόσωπο μου και σε όλο μου το σώμα. Βρισκόμουν κάτω απο την ντουζιέρα και χαλάρωνα εςτω για να ξεκινήσει ωραία αυτή η μέρα. Την εξέλιξη της τωρα δεν νομίζω να μπορω να την χαρακτηρίσω "ωραία". Χθες ήρθαμε με τον αδερφό μου και την μαμά μου στην Αγγλία. Αγγλία για μένα σημαίνει κρύο και βροχή. Το μισώ αυτο. Αλλα ήταν η μονη λύση. Ο πατέρας μου πέθανε πριν ενα μήνα περίπου σε μια αποστολή του στην Γαλλία. Ήταν αστυνομικός. Μου αρέσει πολυ η δουλειά αυτή. Εχει δράση. Βέβαια η δράση επέφερε αυτά τα αποτελέσματα αλλα εχω μάθει στην ζωή μου να κοιτάω μπροστά. Ο μπαμπάς μου ήταν ενα πολυ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου αλλα τωρα έφυγε. Ετσι ειναι η ζωή. Τι μπορούμε να κανουμε; Περισσότερο στενοχωριεμαι για την μαμά μου. Ήταν πολυ αγαπημένοι και ο χαμός του της στοίχισε πολυ. Γιαυτο και δεν έφερα αντίρρηση στην απόφαση της να εγκατασταθούμε στην Αγγλία. Παντως με την Ιταλία δεν συγκρίνετε. Και μου λείπει αυτή η μεσογειακή αύρα και η θάλασσα. Εδω το μπάνιο μου φαίνεται η πιο πολυτελής εκδοχή επαφής με το νερό. Τελος πάντων, νομίζω καταλάβατε ποσο ενθουσιασμενη ειμαι που ήρθαμε στην πόλη Άϊλεν. Ειναι μια ήσυχη πολυ με πληθυσμό να αγγίζει τα 10.000 κεφαλάκια. Μιλάμε για πολλά άτομα. Ενα ακόμη πράγμα που δεν μου αρέσει. Οι μικρές πόλεις. Μου αρέσει να μπαίνω σε μαγαζιά και να γινεται χαμός. Κλαμπ εδω; Αμφιβάλλω αν εχει καν καφέ.
Εντάξει ίσως υπερβάλλω λιγο. Ελπίζω τουλάχιστον. Ξερω οτι μισή ωρα απο δω ειναι το κέντρο και εκει θα εχει αρκετή διασκέδαση και πολλά περισσότερα κεφαλάκια. Μάλλον εκει θα συχνάζω.
"Χαμένη στις σκέψεις σου παλι;" είπε ο Στεφαν.
Ναι αυτόν ξέχασα να τον αναφέρω. Παντως δύσκολα ξεχνιέται. Ψηλός , μυωδης με καστανοξανθα μαλλιά και πράσινα ματια, ειναι το όνειρο καθε κοπέλας. Αλλα τυχαίνει να ειναι ο δίδυμος αδερφός μου. Μου σπάει τα νεύρα μερικές φορές-εώς συνέχεια- αλλα τον αγαπώ περισσότερο απο ολους στην οικογένεια μου. Εκεινος υποστήριξε πολυ την μαμά στην απόφαση της να έρθουμε εδω γιατι ήξερε οτι θα ειναι πιο εύκολο να μένουμε με την θεία μας. "Η μαμά θα εχει παρέα και θα μοιράζεται τα έξοδα". Αυτο μου ειχε πει στο αεροπλάνο και εχει δίκιο. Βεβαίως θα του λείψουν οι φίλοι του, το σχολειο, η καθημερινή του ζωή και οι όμορφες Ιταλίδες στα πόδια του,αλλα μαζι θα είμαστε μια χαρά.
"Γη καλεί Ντιάνα" φώναξε αυτή τη φορά. Στεκόταν στην πόρτα με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του.
"Τελειωνε εχουν και άλλοι σειρα" φώναξε ξανά.
"Καλημέρα και σε σένα αγαπημένε μου αδερφέ. Βγαίνω σε δυο λεπτάκια"
"Το καλό που σου θελω" είπε
"Χμμμ σε νοιάζει μηπως αργήσεις;" του είπα ειρωνικά
"Βεβαίως... Εχει μεγάλη σημαςια η πρωτη εντύπωση ξερεις."
"Ναι και πολυ που καίγομαι για την πρωτη εντύπωση."
"Ωραία επειδή εγω καίγομαι τελείωνε με το μπάνιο είσαι μισή ωρα εκει μεςα. Καταλαβαίνω οτι σου λείπει το νερό αλλα θα πουντιασεις και όσο και να μου την σπάς δεν θελω να εχω μια αδερφή σφουγγάρι"
Η πολυλογία του δεν εχει όρια μερικές φορές.
"Εντάξει, εντάξει! Φέρε μου την πετσέτα"
Την τυλίγω γύρω μου και βγαίνω έξω.
"Όλο δικό σας, κύριε Φινελι" του είπα με ειρωνία.
Προχώρησα προς το καινούργιο μου δωμάτιο.
Ειναι στην πιο φωτεινή μεριά του σπιτιού. Με ξύλινο πάτωμα , μεγάλα γυάλινα παράθυρα στους τοίχους και θεα το υπέροχο δάσος.
Βαςικα μαρεσει το δωμάτιο μου. Ειναι διαφορετικό απο οτι εχω συνηθίσει. Και αυτο το δάσος φαίνεται πολυ ενδιαφέρον. Σίγουρα θα το εξερευνησω καποια στιγμή. Ανοίγω την βαλίτσα μου και βγάζω έξω μια τζιν βρακα που έφτανε μεχρι τον αςτραγαλο και μια κοντή ριχτη άσπρη-μαύρη μπλούζα κομτομανικη με άνοιγμα στην πλατη. Για παπούτσια επέλεξα τα μαύρα μου αρβυλακια και χτένισα τα μαλλιά μου αφήνοντας τα ίσια -όπως ήταν -κάτω. Βάφτηκα ελάχιστα μιας που το θεωρώ κατι που δεν ορίζει την ομορφιά μας. Ετσι κι αλλιως το απλό ειναι το πιο ελεγκαντ.
Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα μου.
"Περάστε "
"Αγαπη μου!Ειςαιι πολυυυυ όμορφη. Θα σκισεις σημερα, ειμαι σίγουρη. Θα κανεις νέους φίλους, θα δεις καινούργια πράγματα και θα αποκτήσεις νέες εμπειρίες"είπε η μαμά μου με ενα χαμόγελο όλο χαρά.
"Το ελπίζω, μαμά. Μια χαρά θα ειναι" της απάντησα.
"Ειμαι σίγουρη οτι θα τα πας υπέροχα. Τωρα πήγαινε σε περιμένει κάτω ο αδερφός σου..."
"Εδω και ωρα τωρα!" φώναξε ο Στεφαν διακόπτοντας την.
Η μαμά μου χαμογέλασε και κατάλαβα οτι ένιωθε καλυτερα. Μου ήταν αρκετό να ειναι εκεινη καλα. Και ο Στεφαν.
Κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες και τρέχουμε στην στάση για να προλάβουμε το λεοφωρειο.