Το φως του ήλιου που χτυπούσε το γυάλινο παράθυρο έκαιγε το πρόσωπο της Άντας και κουρνιασε περισσότερο στο σώμα του άνδρα που κοιμόταν δίπλα της. Το χέρι του δέθηκε στη λεπτή μέση της και την χάιδευε ασυναίσθητα. Φίλησε το σαγόνι του και ήταν έτοιμη να αρχίσει τα πιο τολμηρά φιλιά όταν άκουσε την εξώπορτα να κλείνει και έπειτα βήματα στη σκάλα.
Πάγωσε στη θέση της και έκλεισε ερμητικά τα μάτια της. Προσποιήθηκε ότι κοιμόταν ακόμη και περίμενε τις επόμενες κινήσεις της νοσοκόμας.
Για μερικά λεπτά δεν ακουγόταν τίποτα παρά μόνο η ανάσα του Τζέραρντ που κοιμόταν βαθιά και γαργαλουσε το μέτωπο της. Ξαφνικά ένιωσε ένα απαλό άγγιγμα στην πλάτη της και στη συνέχεια ένα δυνατό τράνταγμα που την έκανε να ανοίξει τα μάτια της ενοχλημένη.
" Απαγορεύεται να κοιμάστε δεσποινίς στο κρεβάτι με τον ασθενή. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε αλλά είναι άρρωστος. Πολύ."
Η Άντα έτριψε τα νυσταγμενα μάτια της και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Στάθηκε απέναντι στην γυναίκα η οποία από κοντά φαινόταν στη δική της ηλικία και σταύρωσε τα χέρια της.
" Αλήθεια; Εμένα μου φάνηκε μια χαρά " πέταξε τη σπόντα αλλά η νοσοκόμα δεν βλεφαρισε ούτε στο ελάχιστο. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα στα δικά της.
" Αν μου επιτρέπετε, χρειάζεται την φροντίδα μου και τα φάρμακα του. Δεν θα αργήσουμε."
" Σχετικά με αυτό, μπορώ να αναλάβω εγώ πλέον να του δίνω το χάπι. Δεν έχουμε γνωριστεί αλλά είμαι η γυναίκα του " η Άντα τέντωσε το χέρι της για χαιρετισμό.
" Το ξέρω ότι είστε η πρώην του γυναίκα αλλά αυτό δεν σας κάνει ειδικό. Είμαι εδώ για να φροντίζω τις ανάγκες του Τζέραρντ οποιαδήποτε ώρα κι αν χρειαστεί. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε ήμουν περισσότερο καιρό δίπλα του απ' ότι εσείς" απάντησε κάνοντας την στην άκρη και αδειάζοντας το περιεχόμενο της σακούλας που κρατούσε στο κομοδίνο.
Η Άντα έμεινε στην άκρη να την κοιτά σοκαρισμένη και έκπληκτη με το θράσος της. Η κοπέλα ήταν αγενής, ειρωνική και... Τι σήμαινε το "ικανοποιούσε όλες τις ανάγκες του";
Θα της έβγαζε το μαλλί τρίχα τρίχα αν εννοούσε αυτό που ακόμη και στη σκέψη το μυαλό της τρελαίνονταν.
Ο δυνατός βήχας του Τζέραρντ την έκανε να στρέψει πάνω του τα μάτια της και έτρεξε κοντά του. Έκανε στην άκρη μερικές τούφες που κάλυπταν το μέτωπο του και άφησε ένα φιλί εκεί.
" Καλημέρα. Πώς κοιμήθηκες;" Του χάρισε ένα λευκό χαμόγελο.
" Καλά, εσύ;" Χάιδεψε το μπράτσο της και έπειτα το χέρι του σταμάτησε στοργικά στην κοιλιά της.
" Πολύ όμορφα", τον διαβεβαίωσε και γύρισε να κοιτάξει τη νοσοκόμα. " Έχει έρθει η Ξένια, μωρό μου. Μη την αφήνεις να περιμένει."
Την κοίταξε μπερδεμένος από την προσφώνηση και συνάμα χαρούμενος. Ποτέ δεν τον είχε αποκαλέσει μωρό της. Και σίγουρα δεν ήταν για καλό.
Η Άντα κάθισε σε μια καρέκλα και παρατηρούσε λεπτομερώς όλες τις κινήσεις της Ξένιας. Από τι φάρμακα του έδινε μέχρι και το πως μετρούσε την πίεση του.
" Να δω το μπουκαλάκι του φαρμάκου." Με ξινισμενα μούτρα η νοσοκόμα σήκωσε το μπουκάλι προς το ύψος των ματιών της. Αφού βεβαιώθηκε ότι διάβασε καλά την ετικέτα, τότε μόνο κούνησε το κεφάλι της για να το κατεβάσει.
" Θέλω να πάω στο μπάνιο" η αδύναμη φωνή του Τζέραρντ την ανησύχησε. " Νιώθω ναυτία" εξήγησε.
" Θα σε πάω εγώ."
" Όχι, είναι δική μου δουλειά" αποκρίθηκε η κοκκινομάλλα και έτρεξε να τον σηκώσει από το κρεβάτι. Έφερε το χέρι του γύρω από τους ώμους της και έδεσε το δικό της γύρω από τη μέση του και περπάτησαν μέχρι το μπάνιο. Η Άντα ένιωσε δυσφορία με την οικειότητα τους αλλά προσπάθησε να κατευνάσει τα συναισθήματα της για να αρπάξει την ευκαιρία που της δινόταν και να ψάξει τα πράγματα της νοσοκόμας.
Προσωπικά αντικείμενα στην τσάντα της, άχρηστα με την υπόθεση, και έπειτα η σακούλα του φαρμακείου. Έπιασε ένα ένα τα μπουκαλάκια και τα περιεργαζοταν μέχρι να πέσει το μάτι της σε κάτι περίεργο. Ταυτόχρονα είχε και το νου της στο ζευγάρι που βρισκόταν στο μπάνιο. Έβαλε το αυτί της στην πόρτα και αφού δεν άκουσε τίποτα που να χρειαζόταν την παρέμβαση της, συνέχισε να παριστάνει τον ντετέκτιβ.
Έψαξε στο ίντερνετ το όνομα του φαρμάκου και αναστέναξε όταν φαινόταν όλα φυσιολογικά με την νοσοκόμα. Όμως, η Άντα δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από το μυαλό της την ιδέα πως γνώριζε αυτή την κοπέλα. Πως ο Τζέραρντ δεν επρόκειτο να πεθάνει. Πως όλα ήταν ένα κακόγουστο αστείο, ένα παιχνίδι.
Ο θόρυβος που ερχόταν από το μπάνιο, την έκανε να τακτοποιήσει γρήγορα τα ξένα πράγματα που άγγιξε. Έβαλε τα φάρμακα πίσω στη σακούλα και τότε βρήκε αυτό που έψαχνε. Τα μαύρα γράμματα που αχνοφαινοταν πίσω από την ετικέτα σήμαιναν ένα πράγμα. Ότι επιτέλους την κρατούσε στο χέρι.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
I Do
Подростковая литература" Αγαπιόμαστε. Ξέρω ότι τον αγαπάς και εσύ αλλά είναι μονόπλευρο. Δεν θα κάνω στην άκρη την ευτυχία μου για έναν μονόπλευρο έρωτα."
