Στάθηκε εκεί για λίγα δευτερόλεπτα να σιγουρευτεί ότι δεν τον ονειρευόταν και έπειτα έτρεξε μέσα.
" Τζέραρντ" είπε με κομμένη ανάσα.
Εκείνος είχε γυρισμένη την πλάτη του και κοιτούσε ακόμη έξω από το παράθυρο. Οι μύες που διαγράφονταν από το λευκό πουκάμισο του έδειχναν σφιχτοί και αυτό δεν ήταν καθόλου καλό σημάδι.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Πέρασε τα μακριά δάχτυλα του μέσα από τα μαύρα του μαλλιά και το βλέμμα της Άντας καρφώθηκε εκεί. Δεν είχε καταλάβει ότι είχε γυρίσει προς το μέρος της παρά μόνο όταν άκουσε τη βροντερή φωνή του.
" Πού ήσουν;"
Η Άντα τα ' χάσε. Γιατί πρώτον δεν περίμενε να τον βρει στο σπίτι και δεύτερον δεν είχε σχεδιάσει να ξεκινήσει έτσι η συζήτηση μεταξύ τους.
" Τι κάνεις εδώ; Πότε ήρθες;"
Μαζί με τους μύες της πλάτης του, σφίχτηκε και το σαγόνι του.
" Πού ήσουν Άντα;"
Θα του έλεγε την αλήθεια.
" Έξω."
Δεν φάνηκε ικανοποιημένος με την μονολεκτική απάντηση και άρχισε αργά αργά να την πλησιάζει. Η Άντα ξεροκαταπιε.
" Φαίνεται ότι ήσουν έξω. Εγώ όμως θέλω να μάθω που ακριβώς ήσουν τέτοια ώρα."
" Δεν κατάλαβα την ερώτηση σου. Απαγορεύεται να βγω από το σπίτι μου;"
" Πού ήσουν Άντα, γαμω το κέρατο μου;" Ύψωσε τη φωνή του κάνοντας την να σαστισει.
" Είχα βγει με τον Μπάρι" ψιθύρισε δειλά.
Δεν φάνηκε να εκπλήσσεται με την απάντηση της αλλά τα μάτια του σκοτείνιασαν άγρια. Και η Άντα κατάλαβε.
" Το ήξερες, έτσι δεν είναι; Και απλά θέλεις να με ελέγξεις" κούνησε απογοητευμένη το κεφάλι της.
" Είναι δικαίωμα μου να ξέρω που βρίσκεσαι όλες τις ώρες και ειδικά αυτές που λείπω."
