I Do

Κεφάλαιο 2

Χτυπούσε ανυπόμονη τα φρέσκο βαμμένα νύχια της στο  ξύλινο τραπέζι. Δεν είχαν περάσει ούτε πέντε λεπτά από τότε που κοίταξε για δεύτερη φορά το ρολόι στον τοίχο. Η ώρα κόντευε εννιά και από λεπτό σε λεπτό ο Τζέραρντ θα βρισκόταν σπίτι. Κοίταξε προς τη μεριά του αναμμένου δέντρου και χαμογέλασε ενθυμούμενη την πρώτη ανταλλαγή δώρων που είχαν κάνει σαν νέο παντρεμένοι.

......

Το χαρακτηριστικό κλικ της πόρτας που είχε ξεκλειδώσει την έκανε να αναπηδήσει και να βγει από την κουζίνα για να προϋπαντήσει τον σύζυγό της. Του χαμογέλασε όταν τον είδε να διασχίζει το χολ κρατώντας τον χαρτοφύλακα του και να μιλάει έντονα στο τηλέφωνο. Συνάντησε τα μάτια της αλλά δεν ανταπέδωσε το χαμόγελο. Φαινόταν κουρασμένος και δεν ήθελε να τον ενοχλήσει. Γύρισε πίσω στην κουζίνα για να τον σερβίρει και κράτησε την ανάσα της όταν εκείνος έπιασε το πιρούνι για να δοκιμάσει από το φαγητό της. Ήταν η πρώτη της απόπειρα στην μαγειρική αλλά ήταν αισιόδοξη ότι το αποτέλεσμα ήταν καλό. Διαψεύστηκε όταν ο Τζέραρντ έφτυσε την μπουκιά του και άρχισε να βήχει.

" Τι έβαλες κοπέλα μου μέσα; Έχεις σκοπό να με δηλητηριάσεις;" Σκουπίστηκε με την πετσέτα και σηκώθηκε από την καρέκλα του αφήνοντας την πίσω να σκουπίζει τα δάκρυα της.

"Έχεις δίκιο. Δεν τρώγεται το φαγητό αλλά την επόμενη φορά θα προσπαθήσω περισσότερο. Θέλεις να παραγγείλουμε;" Του είπε μισή ώρα αργότερα όταν τα δάκρυα είχαν στεγνώσει στα μάγουλα της.

" Έχω ήδη παραγγείλει κινέζικο και για εσένα."

" Μα--"  Ο ήχος του κουδουνιού την διέκοψε.

" Πρέπει να έφτασε. Πήγαινε παρακαλώ να ανοίξεις."

Μα, δεν τρώω κινέζικο. Ήθελε να του πει αλλά θα έκανε την χάρη στον άντρα της. Αφού το έτρωγε εκείνος σήμαινε πως ήταν καλό. Και δεν πείραζε μια φορά να δοκιμάσει κάτι καινούριο.

Τελικά δεν της άρεσε. Δυσκολευόταν να κρατήσει τα ξυλάκια και στην ιδέα του ωμού ψαριού την έπιανε αναγουλα. Σημείωσε νοητά να μην αφήσει ποτέ κανέναν ξανά να της παραγγείλει φαγητό.

Το καλό όμως όλης της υπόθεσης ήταν ότι ο Τζέραρντ προθυμοποιήθηκε να της διδάξει πως να κρατά τα ξυλάκια παρόλο που εκείνη ήταν απόλυτη στο ότι δεν πρόκειται να φάει ποτέ πια κινέζικο. Τα χέρια του ήταν τεράστια συγκριτικά με τα δικά της και το δέρμα του σκληροτράχηλο. Έπιανε τα δάχτυλα της και η Άντα ένιωθε ότι θα έσβηνε μόνο και μόνο από αυτό το αθώο άγγιγμα.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα πήρε το δώρο της κάτω από το δέντρο και κάθισε δίπλα του στον καναπέ που κοιτούσε κάτι χαρτιά κοντά στο αναμμένο τζάκι.

" Ορίστε το δώρο σου. Δεν μπορώ να κρατηθώ να σου το δώσω μέχρι το βράδυ που θα συναντηθούμε με τους άλλους" του εξήγησε χαρούμενη.

Ο Τζέραρντ δέχτηκε έκπληκτος το τυλιγμένο δώρο. " Δεν περίμενα να μου πάρεις κάτι. Εγώ δεν σκέφτηκα να διαλέξω κάτι συγκεκριμένο για εσένα. Συνήθως με την Κέιτ--"  Σταμάτησε απότομα όταν είδε το χαμόγελο της να σβήνει και έβρισε σιωπηλά τον εαυτό του για την γκάφα του να αναφέρει το όνομα της πρώην κοπέλας του στην γυναίκα του. Έσκισε το χαρτί και έβγαλε μια μαύρη ατζέντα που είχε χαραγμένο με χρυσά γράμματα το όνομα του και μία πένα με μια χαραγμένη αφιέρωση.

Στις πιο όμορφες αλήθειες που θα γράψουμε.
Άντα.

" Είναι όλα υπέροχα. Ευχαριστώ πολύ!" Έγειρε κοντά της και της χάρισε ένα απαλό φιλί.

" Καλά Χριστούγεννα, αγάπη μου!" Η Άντα ανταπέδωσε το φιλί  πιο παθιασμένα. Με μεγαλύτερη λαχτάρα και επιθυμία έπεσε στα χείλη του και τα γεύτηκε σαν διψασμένη. Ο Τζέραρντ την σήκωσε στην αγκαλιά του και την οδήγησε μέχρι το υπνοδωμάτιο. Το ότι δεν υπήρχαν συναισθήματα δεν σήμαινε ότι ο γάμος τους θα παρέμενε λευκός.

Λίγες ώρες αργότερα κάλεσε την γραμματέα του και ζήτησε να του ετοιμάσει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο κατάλληλο για την γυναίκα του. Το διαμαντένιο βραχιόλι άρεσε στην Άντα αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενε. Τέτοια βραχιόλια είχε πολλά κλεισμένα στην μπιζουτιερα της. Ήθελε κάτι διαφορετικό εκείνα τα Χριστούγεννα. Κάτι που θα ταίριαζε στην προσωπικότητα της και δυστυχώς ο άντρας της δεν είχε την διάθεση να μάθει ποια στα αλήθεια ήταν. Όχι μια καλομαθημένη πριγκίπισσα αλλά μια κοπέλα που αναζητούσε την αληθινή αγάπη.