I Do

Κεφάλαιο 20 (τελευταίο)

4 χρόνια αργότερα

Το Λονδίνο ήταν πράγματι πολύ όμορφο τα Χριστούγεννα. Τα χιλιάδες στολίδια στις τζαμαρίες των καταστημάτων και τα αναμμένα φωτάκια έκαναν την καρδιά της Άντα να ευφραινεται.

Έδεσε σφιχτά το παλτό της μόλις φύσηξε κρύο αεράκι και έσκυψε στα γόνατα να κουμπώσει το μικροσκοπικό ροζ μπουφάν της μικρής Χιονάτης της.

Φίλησε τρυφερά τα δύο κόκκινα μάγουλα της και στερέωσε καλά στο κεφαλάκι της και το ασορτί σκουφάκι. Πανικοβλήθηκε όταν ξαφνικά άρχισε να τρέχει αλλά ανακουφίστηκε όταν είδε τον μελαχρινό άνδρα να την σηκώνει με ασφάλεια και να την βάζει στην αγκαλιά του.

" Πριγκίπισσα.." την αποκάλεσε γαργαλώντας την και το μικρό κορίτσι γελούσε γάργαρα.

" Ντόριαν", η Άντα παραπονέθηκε πλησιάζοντας τους και οι τρεις τους κάθισαν σε ένα ζεστό καφέ με μια υπέροχη διακόσμηση.

" Ο μπαμπάς δεν θα έρθει;" ρώτησε η Κλάρα πίνοντας μονορούφι τη σοκολάτα της,  κάνοντας τη μητέρα της να χαμογελάσει με το καφετί μουστάκι που είχε σχηματιστεί στα ροζουλί χείλη της.

Η Άντα κοίταξε συνοφρυωμενη τον Ντόριαν και εκείνος αναστέναξε.

" Πριγκίπισσα, λες να τον πάρουμε τηλέφωνο να δούμε πού βρίσκεται;"

" Δεν χρειάζεται" ακούστηκε πίσω του η βραχνή φωνή του Τζέραρντ ο οποίος τράβηξε στην αγκαλιά του το κορίτσι.

" Έλα εδώ, χιονονιφάδα μου" φίλησε λαίμαργα τα μαλλιά του παιδιού, το κεφάλι και το πρόσωπο του για να το χορτάσει.

Όλοι την φώναζαν πριγκίπισσα αλλά για εκείνον και την Άντα ήταν η μικρή τους Χιονάτη. Λευκό δέρμα σαν το χιόνι, πράσινα μάτια και κατάμαυρα μαλλιά που έπεφταν σαν χείμαρρος στο μικρό κορμάκι της.

Έκανε να αφήσει ένα φιλί και στο κεφάλι της γυναίκας του αλλά εκείνη απομακρύνθηκε απορρίπτοντας τον.

Στριφογύρισε με ενόχληση τα μάτια του και με ένα νεύμα του χεριού του κάλεσε την νεαρή σερβιτόρα στο τραπέζι τους.

" Έναν μαύρο καφέ για εμένα, ένα κομμάτι κέικ blueberry και... άλλη μία ζεστή σοκολάτα, Χιονάτη μου;"

" Όχι, άλλη σοκολάτα για το μωρό, Τζέραρντ " παρενέβη η Άντα κάνοντας την Κλάρα να κατσουφιάσει.

"Τότε άλλο ένα κομμάτι blueberry. " Χάρισε ένα γοητευτικό χαμόγελο στην σερβιτόρα και εκείνη μόνο που δεν γδύθηκε μπροστά του.