Κεφάλαιο 9

255 39 27
                                    

Πήρε τελικά τη βαλίτσα της και γύρισε πίσω στο σπίτι της. Γέμισε ξανά τη ντουλάπα της απρόθυμα και τοποθέτησε σε σειρά όλα τα πράγματα της όπως ήταν πριν. Ο Τζέραρντ την παρατηρούσε.

" Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ανάγκη να κοιμάσαι σε ξεχωριστό δωμάτιο. Αφού στο κρεβάτι μου θα καταλήξεις" γέλασε.

" Δεν είσαι καθόλου αστείος. "

" Κάποτε είχες διαφορετική άποψη."

" Κάποτε" απάντησε συνεχίζοντας να τακτοποιεί τα αντικείμενα της.

" Σκέφτομαι να μαγειρέψω. Τι θέλεις να σου φτιάξω;"

" Ξέρεις να μαγειρεύεις;" Τον ρώτησε έκπληκτη.

" Φυσικά. Μπορώ να φτιάξω ό, τι μου ζητήσεις" της απάντησε.

" Τρία χρόνια τώρα δεν σε έχω δει να πιάνεις κουτάλα . Φύλαγες το ταλέντο σου μόνο για την Κέιτ;" Τον ειρωνεύτηκε.

" Δεν έχω μαγειρέψει για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον εαυτό μου και τώρα για εσένα. Πες μου τι θέλεις να φας;" επέμεινε πλησιάζοντας την.

Τοποθέτησε το δάχτυλο της στο μάγουλο σαν ένδειξη ότι σκεφτόταν. Τα μάτια της έλαμψαν.

" Στιφάδο θέλω να φτιάξεις" αποφάσισε συναντώντας τα μάτια του.

Σήκωσε το φρύδι του. " Πού θα βρω κουνέλι τέτοια ώρα; Και επιπλέον αυτό θέλει αρκετή προετοιμασία. Δεν πεινάς; Δε θες να φτιάξω κάτι πιο γρήγορο;"

" Αν σε βάζω σε κόπο, δεν χρειάζεται να μαγειρέψεις. Θα παραγγείλω κάτι από έξω."

" Όχι, θα το φτιάξω. Απλώς να ξέρεις ότι θα αργήσει."

" Εγώ δεν έχω πρόβλημα" χαμογέλασε αθώα.

Τρεις ώρες αργότερα το τραπέζι της κουζίνας ήταν έτοιμο στρωμένο. Δύο αναμμένα κεριά και ένα ακριβό μπουκάλι κόκκινο κρασί. Ο Τζέραρντ εμφανίστηκε στο σαλόνι με ένα μεγάλο χαμόγελο αν και η Άντα μπορούσε να διακρίνει την κούραση και τον ιδρώτα πάνω του.

" Αγάπη μου, είναι έτοιμο. Μπορείς να έρθεις να φάμε."

Σχεδόν λυπόταν που θα του το έκανε αυτό αλλά θυμήθηκε την δική της ταπείνωση όταν αναγκαζόταν να πετάξει το φαγητό της που εκείνος δεν έτρωγε.

Ήθελε να τον κάνει να καταλάβει.

Να βρεθεί στη θέση της.

Τέντωσε το κορμί της νυσταγμενα. " Δεν θα φάω. Νυστάζω πολύ που δεν βλέπω μπροστά μου."

I DoDonde viven las historias. Descúbrelo ahora