Love Series 1: Love without Fear

CHAPTER 17

"Let's give around of a plouse to next band." malakas ang palakpak na aking narinig, nauna sila Athisa na lubas at ako ang huli, bago kami kumanta ay nag set-up muna kami.

Tumingin ako sa mga judges at nakita ko kung paano ako sundan ng tingin ni Edrian, umiwas ako ng tingin sa kanya at inayos ko nalang ang mic na aking gagamitib.

"Princess..." tumingin ako sa tumawag saakin at ngumiti.

"Remember, connection." tumango ako kay Jared.

Tumingin ako sa mga  students ng marinig ko ang strumming ng gitara mula kay Athisa at ang pag drum ni Jared. Before I say the first word ay pumukang ng atensyon ko ang isang bulto ng lalaki sa harapan, nanonood at naka-ngiti saakin.

I hold the mic using my two hands before ako kumanta. I don't know why pero ang tingin ko ay nakay Jace lang sa hindi ko naman alam na dahilan ay parang s'ya lang ang nakikita ko sa dami ng taong nanonood. I sway slowly while making a connection with music from the instruments.

"Nagbabadya ang hangin na nakapalibot sa 'kin, tila mayro'ng pahiwatig, ako'y nananabik..." I started

"'Di naman napilitan, kusa na lang naramdaman, ang 'di inaasahang pag-ugnay ng kalawakan, ibon sa paligid, umaawit-awit, natutulala sa nakakaakit-akit mong tinatangi, napapangiti mo ang aking puso..." I sang while looking at him with all my heart, I feel like I'm talking with him while singing. 

Muli akong ngumiti ng marinig kong sinabayan ako ng lahat ng muli akong kumanta, we all feel the musix, we all create a connection with it,

"Giliw, 'di mapigil ang bugso ng damdamin ko... mukhang mapapaamin mo, amin mo, oh."

" Giliw, nagpapahiwatig na sa 'yo... Ang damdamin kong napagtanto na gusto kita..." 

I remove the mic from the stand and move forward before singing the next part. Umiwas ako ng tingin kay Jace dahil nadadala ako dimple n'ya, bumibilis ang tibok ng puso ko. Kahit nagalit ako sa kanya at iniiwasan ko s'ya ay hindi parin nag-iba ang nararamdaman ko, mabilis parin ang tibok ng puso ko sa tuwing makikita ko s'ya.

"Hindi ko alam kung saan ko sisimulan, binibigyang-kulay ang larawan na para bang..."

"Ikaw ang nag-iisang bituin, nagsisilbing buwan na kapiling mo... sa likod ng mga ulap, ang tayo lamang ang tanging magaganap..." 

Tuloy-tuloy ang aking pagkanta at hindi ko maiwasang matuwa dahil halos lahat ng students ay sumasabay sa kanta, hindi na basta battle ang tingin ko sa ginagawa ko, I enjoyed every lyric na binibitawan ko. Every part that I sang I feel the connection that flow with my feelings.

I even closed my eyes and put my hand on my right chest to feel the beat of my heart. The connect that I build with the song is so strong to point na parang ito talaga ang gusto kong sabihin, ito talaga ang nararamdaman ko.

"Giliw, giliw... giliw, napagtanto na gusto kita..." I ended the song with smile on my face, I can't even feel what emotion I have to show when I saw everyone clapping like they enjoyed the song, kahit ang mga judges ay napa-tayo ng matapos ko ang kanta. Tumingin ako kay Edrian at hindi ko alam kung bakit parang may sakit sa kanyang mga mata kahit naka-ngiti s'ya.

We all bow as we end our song. 

Masaya kaming lahat at kita kong maging sila Athisa ay tuwang-tuwa sa kinalabasan ng aming performance.

"The best 'yong boses mo. Hindi naman sa mag bubuhat ako ng bangko ngayon, malakas ang laban natin sa mga nauna. Hindi talaga ako nag kamili na ikaw ang isali sa banda namin." niyakap ako ni Athisa dahil sa tuwa n'ya kaya naman niyakap ko rin ito pabalik habang naka-ngiti

"Ympact na ba ang sunod?" umiling si Athisa sa tanong ni Geli.

"Sino-sino ang member nila?" singit ko dahil na curious lang ako.

"Sila Jace 'yon, engineering student."

"Ang bebe mo..." parang kinikilig pang sagot ni Athisa, kaklase ko s'ya kaya alam n'ya kung anong closeness ang meron kami ni Jace.

"Ay oo nga pala, s'ya 'yung usapan sa building natin mga nursing na nililigawan ni Jace. Ang swete naman, talented 'yon pero babaero, Anteh." sabi ni Jared.

"Hindi naman babaero, sadyang lapitin lang ng mga babae, kita naman na mga makakati ang usually na lumalapit kay Jace, papaturo raw ng math gusto lang naman maka-chansing ng lapit kay Jace." wika naman ni Geli.

"True. Talino kasi, gwapo pa." napa-ngiti naman ako dahil totoo namna 'yon.

Pansin ko naman na hindi pala lapit si Jace sa mga babae, sadyang lapitin lang talaga s'ya, naalala ko na naman 'yong last ktv namin, iba ang awra ng kasama nila Vincent kay Krisa pa nga lang ay sure na akong may gusto kay Jace at for sure na s'ya ang reason kung bakit kami naabutan ni Jace sa loob ng bookstore.

"Princess, may naghahanap sayo sa labas." tumingin ako sa may pinto ng inguso 'yon ni Athisa, naka-tayo si Edrian kaya naman nagtaka ako.

"Babalik ako mamaya, kausapin ko lang." paalam ko pero hinawakan ni Jared ang braso ko.

"Dito na kayo sa loob mag-usap, kami na ang lalabas. Baka may makakita, judge s'ya diba? Baka ma issue tayo if ever." bumuntong hininga ako at tumango.

"Thank you."

"No probs." nginitian nila ako saka tumayo na. Pinapasok nila si Edrian kaya naman sinara ko ang pinto ng classrooom ng maka-pasok ito.

"Anong ginagawa mo dito, judges ka diba?" hinawakan nito ang aking kamay kaya naman medyo nagulat ako.

Anong meron?

"I know na hindi kapa handa na kausapin ako, but can I ask you? May iba na ba, huli na ba ako, Anne?" kinagat ko ang aking labi at yumuko ako kasabay ng pag-tango ko.

Hindi ko rin alam kung bakit ako tumango basta ang alam ko hindi na s'ya.

"I knew it. Huli na pala talaga ako, akala ko kaya ko pang ayusin, kahit ako nalang. Paano ko pa pipiliting ayusin kung may iba na pala." tumingin ako sa kanya at nakita kung paano s'ya ngumiti ng may sakit sa mata.

"Sorry, Edrian."

"Hindi na babe? Joke lang." yumakap ito saakin kaya naman naiyak ako.

"Tahan na, wala kang kasalanan." umiling ako, kasalanan ko kahit sabihin n'yang hindi.

"Kasalanan ko, Edrian. Sorry, hindi ko nilaban 'yung relasyon natin. Kasalanan ko kung bakit natapos ang lahat ng meron tayo." bumitaw s'ya sa yakap at itinaas ang aking ulo, hindi ko na namalayang tumulo na ang luha ko.

"Wala kang kasalanan, bata ka pa that time takot kapang harapin ang mga ganoong pangyayari. I understand you, Anne. Ako ang matanda  sa atin, ako ang mas mature pero sumuko rin ako agad. Dapat mas lumaban pala ako edi sana tayo parin, sana masaya tayo, at sana ako parin ang mahal mo."mas lalo akong umiyak dahil sa sinabi n'ya.

"S-sorry talaga, Edrian. Sorry dahil ang unfair ko, mahal mo parin ako pero iba na ang mahal ko. Ang sama ko ba, nag mahal ako agad habang mahal mo parin ako?" umiling s'ya saakin.

"Hindi naman madidiktahan ang puso, Anne. Wala kang kasalanan, talagang maloko lang ang tadhana, it's true na pinagtagpo tayo but I think we're not for each other?" ngumiti ito saakin at muling pinunasan ang aking hilam na mata.

"Mas sasaya ako kung makikita kitang masaya, kahit hindi na ako ang dahilan ng pagsaya mo. Sana sa pagkakataon 'to lalaban kana, kapag mahal mo ipaglalaban mo ika nga nila. I want you to fight for your love, 'wag kang papayag na sirain ng iba ang pagmamahalan n'yo. Hanggat kaya mo ilaban mo, Love gives pain and pain gives lesson. Our love gave pain to us, and pain gave lesson, and the lesson is fight for your love. Build a new love without Fear. Maging matatag ka at maging masaya ka. Your happiness is my happiness, Anne." ngumiti ito at hinalikan ang aking noo.

"I think this is the end of our lovestory. I love you, thank you, and goodbye, Anne." 

_Strwbrgirl