Lief van je

Gedeeld geheim

"Voor een mooie meid heb je wel een grove mond. Ik zou je toch graag kussen."

Tim wist hoe ze heette: Emma. Hij had nooit gedacht dat zo'n mooie meid zo onbeschoft kon zijn. Toch had hij haar leuk gevonden. Ze was echt mooi. Jammer dat ze zo'n grote bek had. Maar dat was ook wel weer stoer. Hij kneep zijn ogen dicht en schudde zijn hoofd. Hij kon echt niet meer helder nadenken.

Die ogen van haar. Zo groot en met van die lange wimpers. Als ze zou glimlachen was ze vast adembenemend. Hij wilde haar graag zien glimlachen. Hij wilde de reden zijn dat ze glimlachte.

Hij stond nog na te trillen van het berichtje wat hij gestuurd had. Hij was arrogant geweest, want dat kon zo'n stoere meid vast wel waarderen. Hij was gespannen, want hij wilde weten of ze meteen zou reageren of dat hij haar wat vaker met berichtjes moest bestoken. Hij keek er al naar vooruit om haar te veroveren.

Geen antwoord. Goed. Als ze het zo wilde spelen. Hij stopte zijn telefoon in zijn broekzak en maakte zich klaar om naar zijn werk te gaan. Maar eerst de katten eten geven.

Ondertussen twijfelde Emma of ze het berichtje moest lezen of negeren. Kon ze het verwijderen zonder dat hij het wist? Ze wist het niet. Zo slim was ze nou ook weer niet met Tinder. Ze durfde zelfs niet eens nog eens naar zijn profiel te kijken. Ze slikte en bedacht zich dat Tim vast elk profiel op Tinder leuk vond, maar dat zij blijkbaar de enige was die hem leuk terug had gevonden. Door haar eigen stommiteit! Ze besloot om Marco maar te bellen.

De telefoon ging over, maar Marco nam niet op. Ze kreeg uiteindelijk zijn voicemail. Maar ze had nooit zin om voicemails in te spreken en ze hing dus maar op. Dan maar eten koken. Dan hoefde ze even niet na te denken.

Na het eten zat ze op de bank met een half oog naar een documentaire te kijken. Ze had nog een paar sms-jes gestuurd naar Marco, maar nog niets teruggekregen. Ineens had ze wel een berichtje op Tinder. Marco!

Ze opende het zonder goed te kijken en zag dat het de berichtjes van Tim waren. Haar gezicht kleurde rood. Wat Tim schreef was echt ... nou, als haar moeder dat had gelezen!

"Ik meen het. Ik wil je kussen. Zullen we afspreken?"

Nou, nee. Emma dacht er niet over. Ze zou het berichtje gewoon negeren. Trouwens, haar telefoon ging. Het was Marco.

"Heey, hoe is-ie?" vroeg hij. Hij was heel lief, en verontschuldigde zich dat hij ineens weg moest. Maar hij had een idee. "Laten we vanavond uit eten gaan. Ik neem je mee naar een bijzonder restaurant. Ik betaal."

Dat leek haar wel wat en ze stemde ermee in. 's Avonds haalde Marco haar op. Ze had een rode zomerjurk aan, met korte mouwtjes. Haar haar had ze opgestoken en ze had haar oma's medaillonketting om. Marco kon het wel op prijs stellen.

In het restaurant ging alles op rolletjes. Marco had een romantisch tafeltje gereserveerd. De serveerster was allerliefst en had best door dat dit een bijzonder afspraakje was. Het hoofdgerecht werd al snel geserveerd.

"Hm, lekker," zei Emma, terwijl ze haar servet op haar schoot uitvouwde. Marc keek kritisch naar zijn bord.

"Nou, het ziet er mooi uit. Maar hoe smaakt het?" Hij grijnsde en zetten zijn vork in het vlees. Na een hap van het vlees bleef hij kauwen. "Nwauw. Wel twaai,"  zei hij. Hij slikte zijn hap met moeite weg. Hij probeerde een ander stukje van het vlees, maar hij bleef lang kauwen. "Dit is niet goed,veel te taai. Moet toch boterzacht zijn." Marco zwaaide naar de serveerster en legde het probleem uit.

"En U, mevrouw? Bent u tevreden?" vroeg de vrouw terwijl ze Marco's bord op haar arm zette.

Emma knikte. "De saté is heerlijk. Echt!"

De vrouw knikte en beloofde aan Marco dat hij een vervangend gerecht kreeg op kosten van het huis. "En ik zal de chef vertellen dat u ontevreden bent. "

Het vervangende gerecht was naar Marco's wens. Maar hij bleef de hele avond maar klagen tegenover Emma. Wat er allemaal niet goed was in restaurants, en in winkels, en hoe onbehulpzaam mensen zijn. Emma dacht juist dat het probleem hier netjes was opgelost. Marco kreeg gratis eten! wat zeurde hij nou?

"Ik had wel verwacht dat de kok even naar me toe zou komen," zei Marco na het toetje.

Emma zag dat de deur van de keuken openging. En daar stapte een kok de eetzaal binnen. Emma keek nog eens goed en wilde onder de tafel zakken toen ze hem herkende.

"Goedenavond," zei de kok. "Ik ben Tim Parkes, chef van dit restaurant. Ik hoorde dat u een probleem had met uw diner?"

"Ja," zei Marco.

"Allereerst wil ik daarvoor mijn excuses aanbieden. Ik hoop dat uw avond toch nog een beetje leuk was." Tim keek niet naar Emma. Hij had haar wel herkend. Hij was superbeleefd. Dat merkte Emma ook.

"Ja. Ja, het eten is hier altijd goed. En," Marco stamelde een beetje. "En, eh, ik was ook wel tevreden met wat jullie daarna aanboden." Hij kreeg een idee. "Maar eigenlijk, eigenlijk wil ik nu helemaal niets betalen. Wat onze bijzondere avond is toch een beetje verpest." Hij keer afwachtend naar Tim.

Tim bleef rustig. Het was niet ongewoon dat een ontevreden klant, met een mooie dame, stoer wilde doen en dan maar probeerde om het onderste uit de kan te halen. Gratis maaltijd, dat zou lekker zijn.

"Wij hebben u een hoofdgerecht aangeboden, dat was naar wens. De dame gaf aan dat haar hoofdgerecht naar wens was. Maar ik zal u tegemoet komen. Uw drankjes zijn ook op onze kosten." Tim wachtte niet eens af en gaf de serveerster een wenk dat ze met de rekening kon komen, voor alleen Emma's maaltijd en de toetjes.

"Nou," bromde Marco."Nou, nou."

Emma had haar buik er vol van. "Ik betaal wel, Marco. Ik vond het gezellig. Je hebt me toch een leuke avond bezorgd." Ze trok haar portemonnee uit haar tas en liep met de serveerster mee, voordat Marco kon protesteren.

Tim keek zelfgenoegzaam naar de klant. Het was wel een bonk spieren. Maar Tim had de overhand hier. Zijn restaurant, zijn keuken. Zijn regels. Zijn blik dwaalde af naar Emma, die stond af te rekenen. Wat een meid, zo anders dan zoals ze was in de supermarkt. Zou ze deze hersenloze bodybuilder via Tinder ontmoet hebben? Ergens in zijn hoofd doken beelden op die hij niet wilde zien. Dat zij en deze gorilla in bed lagen. En dat hij haar aan het lachen maakte.

Waarom dacht hij dat? Hij zou zelf Emma als een prinses behandelen. En haar gelukkig maken. Tim knipperde met zijn ogen. Hij nam netjes afscheid van de klant en liep terug naar de keuken. Wat bezielde hem? Alsof hij verliefd was...? Dat kon niet. Hij kende haar niet. Het was vast omdat hij een hekel had aan die klagende klant. Hij kon het niet hebben dat hij haar had. En dat ze niet van hem, van Tim was.

Hij keek nog even naar Emma, die glimlachend afscheid nam van de serveerster. Zij keek ook zijn kant op en knikte hem toe. Hij kroop snel weg achter de keukendeur.

"Peter!" Hij riep zijn stagiair bij zich. "Die biefstuk, die was te hard gegaan. Jij blijft nog even na en je maakt de friteuses schoon vanavond." Dat was een rotklusje, maar Pieter moest echt leren beter op te letten. "Als het niet goed schoon is, dan bak jij morgen alleen maar aardappels."

Pieter knikte. "Ja, chef." Hij wist ondertussen wel beter dan excuses te maken. Hij zou alleen maar meer straf krijgen.

Zelf greep Tim een emmer en een spons en ging aan de slag met schoonmaken. Hij deed dat niet vaak, maar af en toe was het fijn om even bezig te zijn na een hectische avond. Dan hoefde hij even niet na te denken.

---------------
Berichtje van Daenelia

Ja! Een écht lang hoofdstuk! En eindelijk leren we Tim wat beter kenne. Of hij nou leuker is dan Marco, dat weet ik nog niet. Vond je dit hoofdstuk ook fijn? Een berichtje of stem stel ik altijd op prijs.