Lief van je

Wraak is een maaltijd die je koud opdient

Anouk was blij dat het gelukt was om Marco naar het restaurant te lokken. Hoewel Marco ontevreden was geweest met zijn eerdere diner, sloeg hij een gratis maaltje niet af. Het was een rustige avond en er waren geen reserveringen. Behalve dus dat ene tafeltje bij het raam, waar Marco zou gaan zitten.

"Is-ie er al?" vroeg Tim. Hij was net het restaurant ingelopen en stond vlak achter Anouk. Ze draaide zich geschrokken om.

"Man, dan doe je toch niet!" Ze plaatste haar hand op haar borst, alsof ze haar hart wilde kalmeren. "Nee, hij is er nog niet."

"Hij komt er aan!" Max kwam net binnenlopen. Hij had op de uitkijk gestaan. Het was gelukkig rustig in het restaurant. Ze hadden het niet beter kunnen plannen. Tim knikte en liep snel terug naar de keuken, terwijl Anouk snel naar een tafeltje met gasten liep om de bestelling op te nemen.

Marco duwde de deur open en wachtte bij de kapstok. Anouk glimlachte naar de drie gasten aan het tafeltje en verzekerde hen dat hun bestelling er snel aan zou komen. Ze draaide zich om met een bredere glimlach en liep naar Marco.

"Ah, goedenavond, we hebben voor u een tafeltje bij het raam, volgt u mij?" Ze liep snel naar het tafeltje en gebaarde Marco dat hij mocht gaan zitten, terwijl ze een menukaart oppakte van een andere tafel. Marco ging zitten. Anouk gaf hem de kaart en verzekerde hem dat hij gerust mocht kiezen wat hem lekker leek, en dat een gratis fles wijn door het huis werd aangeboden. Marco zei niet veel, en keek ernstig naar de opties op de kaart. Anouk liep snel terug naar de keuken.

"Okay. Max, hou zijn tafeltje in de gaten. Als zijn mobiel op tafel ligt, dan begin ik met Plan A."

Tim keek bedenkelijk. "Betekent dat dat er een Plan B is? Is dat nodig?"

Anouk keek hem strak aan. "Rustig. Ik weet wat ik doe."

"Famous last words," mompelde Max. Maar hij hield Marco in de gaten. Tot nu toe keek de man alleen maar op de kaart en leek hij prijzen te vergelijken, of zo. Max herkende dat. Sommige mensen wilden alleen het goedkoopste van de kaart. Maar als de maaltijd door iemand anders werd betaald, dan gingen ze alleen maar voor het duurste. Ook als ze het niet eens echt lekker vonden.

Anouk bracht Marco een broodmandje. Toen de fles wijn. Nam de bestelling op, vroeg of alles naar wens was. Maar Marco legde zijn telefoon maar niet op tafel.

"Shit!" zei ze, toen ze voor de 20ste keer de keuken weer inliep. "Waarom kijkt hij niet op z'n telefoon?"

"Plan B, Anouk?" vroeg Max. Anouk keek hem strak aan.

"Plan B." Ze beende resoluut het restaurant weer in.

"Mevrouw?" vroeg een dame aan een ander tafeltje. "Ik wilde nog even ..."

"Ik ben zo bij u, mevrouw," zei Anouk kort. In vier stappen stond ze weer bij Marco's tafeltje. Ze zette haar linkerhand op haar heup en knipperde lief met haar ogen. "Klopt het dat u veel sport? Want u heeft gewèldige schouders."

Marco ontspande zich zichtbaar en glimlachte naar haar terwijl hij zijn schouders naar achteren trok. "Ja, jaah. Ik moet wel." Hij leunde naar voren en steunde met zijn ellebogen op de tafel. "Ik ben brandweerman, namelijk. Is zwaar werk." Hij hief zijn arm op en balde zijn spieren. "En ik vind het ook wel belangrijk om gezond te sporten, en zo. Het is een beetje een hobby."

Anouk keek verbaasd naar zijn arm. "Mag ik ...?" vroeg ze, wijzend naar zijn spierballen. Marco knikte met een zelfverzekerde glimlach.

"Oeewww!" gilde Anouk toen ze de spierballen voelde. "Wat hard! U bent wel sterk, hoor!"

Marco nam het compliment aan met een glimlach. Anouk keek hem aan, vanonder haar lange wimpers. "Beetje raar misschien, maar ... mag ik je mijn nummer geven? Voor als je eens samen met mij naar de sportschool wil? Ik kan wel wat tips gebruiken." Ze giechelde als een schoolmeisje, maar Marco pakte zijn telefoon en zei: "Tuurlijk." Alsof het de gewoonste zaak was dat vrouwen hem ongevraagd hun nummer gaven. Anouk ratelde een nummer af.

"Weet je, ik geef je mijn nummer ook," zei Marco. Anouk gaf hem haar notitieblokje en pen. Ze babbelde nog wat over fitness en spiertraining. "Maar ik zal eerst even je diner serveren!" Ze huppelde naar de keuken. "Ben zo terug!" De mevrouw die haar nog wat wilde vragen negeerde ze totaal.

"En?" vroeg ze aan Max, die nog steeds het restaurant in gluurde. Ze pakte het bord op en een theedoek.

"Ja. De telefoon ligt op tafel." Max duwde de deur open en nam de bestelling van de wachtende mevrouw op. Uit zijn ooghoeken keek hij nog steeds naar Marco.

Anouk liep langs Max, en zette het bord voor Marco neer. "Nou, eet smakelijk." Ze knipoogde zelfs. Ze liep weer terug en knikte naar Max, die haar meteen de keuken in volgde.

"Heb je 'm?" vroeg Max. Anouk knikte en haalde de telefoon uit de theedoek. Ze had bij het neerzetten van het bord de theedoek over de gehouden, en toen Marco naar zijn eten keek, had ze het apparaat onder de doek opgepakt en meegenomen.

Max pakte de telefoon aan en ging aan de slag. Tim kwam naast hem staan. "Waar zoek ik precies naar?"

"Foto's." Tim zei het kortaf, en toen Max de foto gallerij gevonden had, griste Tim de telefoon uit handen. "Ik weet welke."

Tim's handen trilden toen hij door de foto's keek. Er zaten familiefoto's bij, foto's van mooie meisjes, een paar foto's van een zwarte kat en toen ... een slapende en naakte Emma. Dus toch, dacht Tim.

Max deed zijn best om mee te gluren, maar Tim was heel snel met het wissen van de foto's. Zijn hele lichaam trilde nu, en hij voelde een sterke neiging om Marco een echte klap te verkopen.

"Klaar?" siste Anouk. "Snel! Ik moet dat ding terugleggen voor hij het mist!"

Tim gaf de telefoon aan Anouk, die snel weer naar het tafeltje van Marco liep. Na wat geflirt liep ze weer terug. De telefoon had ze netjes op tafel gelegd. Marco had niks gemerkt.

Max en Anouk gaven elkaar een high-five. Tim keek nog boos naar Marco, door het glas in de deur.

"Opgelost, Tim! Geweldig! Emma is veilig," zei Anouk.

Maar toch was Tim niet blij. Emma was veilig, en daar ging het hem ook om. Maar ze zou nooit weten wat hij voor haar gedaan had. En ondanks dat hij zichzelf vertelde dat dat niet belangrijk was, wilde hij haar zo graag vertellen dat hij haar beschermd had.