Lief van je

Redder in nood

Veel kon Tim niet te weten komen. Maar dankzij de reservering die Marco had gemaakt voor de avond waarop hij met Emma in Tims restaurant kwam eten, had Tim wel zijn adres en telefoonnummer. Tim had Anouk in vertrouwen genomen. Zij was de serveerster die de klacht van Marco over zich heen had gekregen. Samen hadden ze na die avond nog nagepraat over de vervelende gast, en vervelende gasten in het algemeen. Tim stelde voor om in het vervolg maar extra peper of azijn in hun eten te doen. Hoewel Anouk daar wel de lol van inzag liet ze Tim beloven dat in ieder geval nooit te doen.

"Want ik krijg het in m'n gezicht," zei ze. "Jij staat lekker in die keuken achter je aanrechtje; maar die gasten geven mij de volle laag als het ze niet bevalt." Tim stelde Anouk gerust en beloofde haar zoiets nooit uit te halen.

Nu was Anouk ook redelijk. Ze vond het ook geen goed idee dat hij nu die Marco ging bellen, omdat hij zijn vriendin chanteerde met naaktfoto's. "Ze moet het zelf maar oplossen. Ze kan toch naar de politie stappen? Dat zou ik doen." Anouk was een mooie meid, en eentje met een goed stel hersens. Zij zou het nooit pikken dat een man haar respectloos behandelde. "Daarbij, het kan nog verkeerd voor jou uitpakken ook! Wie weet heeft hij sterke vrienden die jou in elkaar slaan. Of hij trekt een pistool. Of misschien rijdt hij je 'per ongeluk' aan als je naar je werk fietst!" Tim keek Anouk vol ongeloof aan. Anouk keek te veel misdaadseries op tv.

"Luister, ik bel hem alleen om te zeggen dat als hij niet ophoudt, dat Emma dan naar de politie gaat," zei Tim rustig.

"Ohhh," zei Anouk overdreven, "en dan is hij meteen bang, en dan is Emma blij, en valt ze in je armen." Ze moest meteen lachen. Tim keek lichtelijk geïrriteerd. Zo had hij zich het inderdaad voorgesteld.

"Tja," zei hij met een schouderophalen. "Misschien heb je wel gelijk. Het klinkt wel lachwekkend."

Anouk legde een arm om zijn schouder. "Weet je, je hart zit wel op de goeie plaats. Ondanks dat je belachelijke ideeën hebt. Denk je niet dat Emma het geen fijn idee vindt dat jij wéét dat er naaktfoto's van haar zijn?"

Tim zuchtte. "Ik wil ook niet dat zij weet dat ik het weet. Dit moet discreet opgelost worden. Dan schakel je toch de politie in?"

"Ja. Maar volgens mij weet die Marco ook wel dat Emma te verlegen is om naar de politie te gaan. Je moet het anders aanpakken." Anouk fronste haar wenkbrauwen en keek naar het plafond.

"Maar," begon Tim.

"Shhh," zei ze. "Kijk. We bellen hem, dat we hem een gratis dineertje voor twee aanbieden vanwege zijn klacht."

"Wat?"

"Ja, en dan legt hij natuurlijk zijn telefoon op tafel. En bij het afruimen neem ik die dan mee naar de keuken, laat hem in een pan soep vallen en dan leg ik die telefoon weer terug op tafel."

Tim keek Anouk aan. "Kun jij dat? Wat als hij ziet dat je de telefoon meeneemt?"

"Ja, iemand moet hem afleiden natuurlijk," antwoordde ze. "Jij, bijvoorbeeld."

"Nee, nee. Dat is een heel slecht idee." Tim schudde zijn hoofd met een grijnslach.

"Maaaarrrr... het lijkt je wel leuk om te doen?" Anouk glimlachte breed naar hem.

Tim knikte langzaam. Het idee dat hij Emma van die foto's kon verlossen was te verleidelijk. Ze hoefde het ook niet te weten, dat hij dit deed. Maar ze zou dan weer normaal verder kunnen. En misschien eens met hem een kopje koffie gaan drinken, of uit gaan. En dan zou ze misschien ...

"Hee, dromer!" Anouk schudde hem heen en weer. "Wat zullen we doen? Niks? Of mijn briljante plan?"

"Okay dan," hij keek haar aan met een beetje gemene grijns. "Laten we die rotgast eens aanpakken."

Maar hij besefte zich ineens dat hij een berichtje van Emma had gekregen dat ze vanavond wel wilde komen eten. "Maar niet voor vanavond. Vanavond kook ik voor Emma."

------
Berichtje van Daenelia

Is dit te kort, of sleept het verhaal juist te veel?