Lief van je

Wat jij niet weet

Wekenlang hield Emma haar telefoon angstvallig in de gaten. Maar er kwamen geen berichtjes meer van die Sheik. De lol was er zeker af, omdat ze er niet op gereageerd had. Ze voelde zich wel opgelucht, dacht ze. Meestal, ten minste. Want ze wist natuurlijk niet zeker dat het echt over was.

Op school ging het heel goed. De zomervakantie kwam er aan en dat merkte je aan de kinderen. Die waren soms onrustig, maar omdat er ook veel dagtochtjes gepland waren in de laatste weken, konden ze hun energie kwijt in het bos, of de schooltuinen, of bij de dierentuin. Eva en Tom waren nog steeds samen, en dat vond Emma geweldig voor hen. Maar ergens was zo ook wel een beetje jaloers.

"Maar jij vindt ook wel iemand," zei Eva, als ze weer eens tegen Tom aanleunde, wanneer ze met z'n drietjes uit waren. "Vast," vulde Tom haar aan.

Emma zuchtte. "Nou, voor mij hoeft het niet zo. Het komt wanneer het komt, zegt mijn oma altijd." Emma dronk het laatste beetje wijn op. Tijd om naar huis te gaan, dacht ze, voordat Tom en Eva vlak voor mijn neus gaan zitten tongzoenen.

"Hee, weet je wat we moeten doen? Ergens lekker een hapje gaan eten," zei Tom. "Er zit hier vlakbij een leuk restaurant, en ik ken de kok daar. Goeie jongen."

Emma keek uit het raam en dacht aan Tim. Tim had haar nooit meer berichtjes gestuurd, of haar gesproken. Nou kon dat ook moeilijk, want hij wist helemaal niet waar ze woonde, of wat haar telefoonnummer was. En zelf was Emma te verlegen geweest om terug te gaan naar het restaurant. Ze had haar avonden doorgebracht met haar boeken, die steeds romantischer van aard werden.

"Ja, Emma," Eva's stem haalde Emma uit haar innerlijke gedachtenwereld. "Kom, ga je mee? Op onze kosten." Tom keek even naar zijn vriendin, en knikte. Hij vond blijkbaar ook dat Emma opgevrolijkt moest worden.

"Okee," zei Emma. Een avondje uit was misschien inderdaad net wat ze nodig had. Tom vertelde onderweg naar het restaurant nog over wat schoolzaken, zoals dat Lotte al drie weken op jazz ballet zat, en dat ze daardoor ineens heel gecoördineerd was met gym. Eva haakte haar arm door die van Emma, terwijl Tom Eva weer om haar middel vast had. Zo liepen ze een beetje wankelend en lachend de hoek om.

"Hier is het." Emma had al zo'n vermoeden voor ze de hoek om gingen: het was natuurlijk Tims restaurant. Door het raam zag ze Anouk met drie grote borden door de zaak lopen. Daar stond die jongen weer op zijn telefoon te kijken, bij de deur naar de keuken. En de deur van de keuken ging open ... Maar waar Emma verwachtte Tim te zien, was het een andere jongen met een schort voor.

"Kom je?" zei Eva, die de deur voor haar open hield. Emma volgde haar naar binnen.

Met z'n drieën zaten ze gezellig aan een tafel, toen Anouk de bestelling op kwam nemen. Anouk herkende Emma meteen.

"Leuk dat je er weer bent! Jammer dat Tim er vanavond niet is. Hij heeft vrij. Maar ik zal zeggen dat je langs bent gekomen," zei Anouk enthousiast. Emma deed haar best om the glimlachen, maar het voelde allemaal een beetje raar aan. Alsof ze Tim zo goed kende, na een etentje. Ze knikte maar en verdiepte zich in het menu.

"Ja, Tim, dat is een gouden gozer," zei Tom tegen Anouk.

"Oh, hoe ken je hem dan?" vroeg Anouk.

"Ach, da's eigenlijk een beetje raar. Hij zou mijn schoonbroer geworden zijn, als mijn zus ... Nouja, dat is wat persoonlijk, maar het liep niet helemaal goed tussen mijn zus en Tim. Echt jammer, want ik zag hem al als een broer voor mij." Tom keek een beetje schaapachtig naar Eva en Emma.

Anouk keek wat verbaasd, maar praatte er snel overheen. Ze had wel het een en ander over Tims ex gehoord. Met een laatste 'ik ben zo terug, hoor' liep ze weer naar de keuken. Ze kwam langs Max, die de hele avond zijn best had gedaan zo weinig mogelijk te doen. "Doe jij ook eens wat," siste ze hem toe.