Bloody Rose & Red Wine

Part-21

မၾကားခဲ့ရတာ နွစ္ေတြအတန္ၾကာရွိၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔ မရနိုင္မည့္အသံပင္။ ေသေကာင္ေပါင္းၫြန္႔ အလူးအလဲခံစားခဲ့ရၿပီး ျပန္ေတြ႕မွာပါ ဟူသည့္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးျဖင့္သာ ေန႔ရက္ေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတဲ့လူအတြက္ အေျခအေနေတြက ရုတ္တရက္ဆန္လြန္းသည္။ လက္ခံနိုင္စြမ္းမရွိေသးစြာျဖင့္ မ်က္ဝန္းအၾကည့္တို႔ကို ခ်ထားလိုက္ေသာ္လည္း မ်က္ဝန္းေထာင့္ကေန တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နီးကပ္လာသည့္ ကိုယ္ဟန္အေနအထား နွင့္စကားသံတို႔က သူ႔ရဲ႕အေတြးတို႔ကို ပိုေသခ်ာေစသည္။

မစ္စတာ ရိုမန္ကေတာ့ ပီသတဲ့အၿပံဳးတစ္ခုကို ခ်ိတ္ဆြဲထားဆဲပင္။ ရုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလိုက္တာေၾကာင့္ ေရွာ႔ရသြားသူကို အခ်ိန္ေအးေဆးေပးထားသည္။ သူ႔အတြက္လည္း နည္းတူအခ်ိန္လိုေသးတာေၾကာင့္ပင္။ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားသည္။ အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးျဖင့္ သူ႔အေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္ပါေနတတ္သည့္ ေကာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ အားလံုးရဲ႕အထက္မွာ ဦးေဆာင္မႈျပဳနိုင္သည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ေလၿပီ။

ဒီနွစ္ေတြအတြင္းမွာ မင္းထင္ေရာ ၊သူေရာ အျမင့္ဆံုးေနရာေတြဆီ တက္လွမ္းနိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မတူကြဲျပားသည့္ အေျခအေနမ်ားျဖင့္သာျဖစ္သည္။ မင္းထင္က နိုင္ငံေတာ္အလိုရွိဂိုဏ္းႀကီးတစ္ဂိုဏ္းရဲ႕ အာဏာသက္ေရာက္သူျဖစ္ၿပီး သူကေတာ့ တရားမ်ွတမႈရဲ႕ဘက္ေတာ္သား ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာလုပ္ကိုင္ေနသည့္ စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ပင္။ နွစ္ေယာက္လံုးက ျပဒါးတစ္လမ္း ၊သံတစ္လမ္းျဖင့္ ရပ္တည္ရာေတြက ဆန္႔က်င္ေနသည္။

အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္ရန္ ကမ္းလင့္ေပးထားသည့္လက္ကို ျပန္မတံု႔ျပန္တာျမင္ေသာ္ျငား မစ္စတာ ရိုမန္က အၿပံဳးမပ်က္ေပ။ လက္ကိုျပန္ဆုတ္ကာ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ထားလိုက္ရင္း အနည္းငယ္ ရင္ေမာ့ကာျဖင့္ေျပာလာသည္။

" ပိုင္က ကိုယ့္ကိုမေတြ႕ရတာၾကာေတာ့ စိမ္းသက္ေနၿပီထင္ပါရဲ႕ "

" ...... "

ခန္းမတစ္ခုလံုး အေတြးကိုယ္စီ ၊ေမးခြန္းကိုယ္စီျဖင့္ အပ္က်သံမၾကားေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနရင္း သူတို႔ၾကားထဲက အေျခအေနေတြကို စိတ္ပါဝင္စားစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ မစ္စတာ ရိုမန္ လိုလူမ်ိဳးကိုေတာင္ ဒီလိုအေပၚစီးက ဆက္ဆံရဲသည့္အျပင္ ထိုလူကိုလည္း မစ္စတာ ရိုမန္က စိတ္ထင့္ျခင္း ၊ေဒါသထြက္ျခင္း အလ်င္းမရွိပ။ ႀကံဳခဲလွသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးျဖစ္တာေၾကာင့္ သိလိုစိတ္ေတြက ပိုပို၍သာတိုးလာသည္။