Bloody Rose & Red Wine

Part-27

ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ မင္းထင္အိပ္ရာနိုးလာခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္အတြင္းအျပင္ ေထာင့္ခ်ိဳးေတြတိုင္းမွာ နက္ျပာေရာင္ယူနီေဖာင္းမ်ားျဖင့္ လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။တစ္ေနကုန္လို႔ စကားတစ္လံုးမ်ွေတာင္မေျပာဘဲ ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးေတြခ်ထားသလို ေသနတ္ရွည္မ်ားျဖင့္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးသာ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကသည္။

မင္းထင္ကေတာ့ စိတ္ထဲမထားေပ။ အိမ္ကိုလာတဲ့ အိမ္အကူအေဒၚႀကီးေတြက ၂ေယာက္ျဖစ္ကာ တစ္ရက္ကိုတစ္ေယာက္ အလွည့္က်လာေလ့ရွိသည္။ ထိုအထဲကမွ စိတ္ထားႏူးညံ့ဟန္ေပၚတဲ့ အိမ္အကူအေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ဆိုလ်င္ မင္းထင္နွင့္ပင္ ရင္းနွီးစရွိလာၿပီျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ သူ႔အလုပ္အတြက္ အခက္အခဲတစ္ခုခု ျဖစ္လာမွာစိုးတာေၾကာင့္ မင္းထင္အေနနဲ႔ စကားသိပ္မေျပာမိေပ။

မင္းထင္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ပံုစံမ်ိဳးထားေသာ္ျငား လႈပ္ရွားမႈမွန္သမ်ွကို အေသအခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွန္း သိနိုင္သည္။ CCTVေတြ ၊အသံဖမ္းစက္ေတြ နဲ႔ လံုၿခံဳေရးရဲဝန္ထမ္းေတြအပါအဝင္ တျခားသတိထားနိုင္ဖို႔မလြယ္ကူတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးကိရိယာပစၥည္းေတြကိုပါ အိမ္ရဲ႕မည္သည့္ေနရာမွမလြတ္ေအာင္ တပ္ဆင္ထားၾကသည္။ အဲ့ဒီကိစၥအတြက္ ပိုင္ျမတ္ဘုန္းေသာ္နဲ႔ ေျပာစရာရွိတာမို႔ အခု အိမ္ေအာက္ထပ္က ဧည့္ခန္းထဲမွာ လာေစာင့္ေနျခင္းပင္။

စေရာက္ ေရာက္ခ်င္းညမွာပဲ ကေတာက္ကဆျဖစ္ၿပီးသြားၾကကတည္းက မင္းထင္နဲ႔ ပိုင္ျမတ္ဘုန္းေသာ္တို႔ မ်က္နွာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ၾကေသးေပ။ ပိုင္ျမတ္ဘုန္းေသာ္က တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္မွာတစ္ေနကုန္ရွိေနတတ္ေသာ္ျငား အခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာေတာ့ ရံုးခ်ဳပ္ ၊ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔အိမ္ကို ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္သြားေနရသည္။ သူတို႔KISAကနိုင္ငံ့ ရဲဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ဘဝကလည္း မလြယ္ကူေပ။ မင္းထင္တို႔ ဂိုဏ္းမာဖီးယားလုပ္တုန္းကေတာ့ တစ္လမွာတစ္ပတ္ေလာက္သာ အလုပ္ လုပ္ၿပီး က်န္တဲ့ရက္ေတြကေတာ့ ေနခ်င္သလိုေနလို႔ရၿပီျဖစ္သည္။

မင္းထင္ အေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ေစာင့္ေနၾကသည့္ လံုၿခံဳေရးရဲေတြကိုၾကည့္ကာ အေတြးပြားေနရင္း အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။