Bloody Rose & Red Wine

Part-26

ပိုင္ျမတ္ဘုန္းေသာ္ရဲ႕အိမ္ေနရာက KISAနဲ႔ သိပ္မေဝးကြာေပ။ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေမာင္းရံုျဖင့္ ေရာက္နိုင္ၿပီး သာမန္ရိုးရိုးရပ္ကြက္ေလးထဲမွာပဲ တည္ရွိေနတာျဖစ္သည္။ ဘယ္သူကမ်ား ဒီလိုေနရာမွာ မစ္စတာ ရိုမန္ကို ထားလိမ့္မယ္ လို႔ထင္ပါ့မလဲ။ ညတြင္းခ်င္းပဲ မင္းထင္ကိုေခၚကာ KISAရဲ႕ဌာနခ်ဳပ္ကေနထြက္လာၿပီး ဒီေနရာကိုေမာင္းနွင္လာတာပင္။

ေျမကြက္အေနအထားကေတာ့ အေတာ္အသင့္က်ယ္ဝန္းကာ အေဆာက္အဦးကိုေတာ့ နွစ္ထပ္တိုက္ျဖဴနွစ္ခုရဲ႕အလယ္မွာ ကားလမ္းေၾကာင္းျဖင့္ ေရကူးကန္အပါအဝင္ ပန္းၿခံေလးတစ္ခုပါ ရွိေသးသည္။ မိသားစုအိမ္ပံုစံေလးျဖစ္ေပမဲ့ ပိုင္ျမတ္ဘုန္းေသာ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းသာေနပံုရသည္။ အိမ္အတြင္းထဲလည္း တိတ္ဆိတ္ေနကာ မီးအလင္းေရာင္ေတြကေတာ့ တိုက္နွစ္ခုစလံုး အျပည့္ျဖစ္ေနတာမို႔ မင္းထင္အနည္းငယ္ ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားသည္။

" သန္႔ရွင္းေရးလာလုပ္ေပးေနက် အေဒၚႀကီးေတြ ထြန္းသြားေပးတာ။ "

" ေၾသာ္... "

မင္းထင္ ေခါင္းမသိမသာညႇိတ္လိုက္ရင္း ခ်ိဳင္းေထာက္ကိုေထာက္ကာ ပိုင္ျမတ္ဘုန္းေသာ္အေနာက္က လိုက္ဝင္သည္။ ၿခံဝင္းထဲက ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးကိုပါျဖတ္သြားရတာမို႔ ဘာရယ္မဟုတ္ ေဘးဘီကိုၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ အျခားဘာပန္းမွစိုက္စရာမရွိသည့္အလား နီေဆြးေထာင္မတ္ကာ ငြားငြားစြင့္စြင့္ပြင့္လန္းေနၾကသည့္ နွင္းဆီနီပန္းပြင့္ႀကီးေတြက တစ္ၿခံလံုးလက္ညႇိဳးထိုးမလြဲပင္။ ေလေျပတစ္ခ်က္တိုးခတ္တိုင္း ပ်ံ့လြင့္လာတဲ့ ရနံ႔ထံုထံုတို႔က မင္းထင္ကို တစ္ခဏတာ ေငးငိုင္သြားေစသည္။

' ကိုကိုက နွင္းဆီနီေတြနဲ႔ သိပ္တူတယ္။ '။ လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္က ေက်ာင္းသားသမဂၢေဆာင္တြင္ရွိသည့္ မင္းထင္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ရံုးခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ထိုကဲ့သို႔ သူ ညႊန္းဆိုခဲ့ဖူးသည္။ ရက္လနာရီ အခ်ိန္ကာလေတြ ကူးေျပာင္းသြားသလို အျဖစ္အပ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မင္းထင္တို႔သည္လည္း ဘယ္ေတာ့မွျပန္မတူညီနိုင္ၾကေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔ ရဲေဆြးေနသည့္နွင္းဆီနီမ်ားကေတာ့ အၿမဲတေစ ေသြးလိုေတာက္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။