GÜNAH || BXB || DADDYKİNK

bölüm |1

Kendim yazıp kendim okuyacağım biliyorum ama olsundu☺️

"Meriç, senin şoför gelmiş kapıda bekliyor. Çantasını alıp gelsin dedi"

"Ders bitmedi ki daha"

"Ben bilmem oğlum, bekliyor işte"

"Tamam sağol, notları senden alırım"

Aceleyle kitaplarımı toplayıp çantamı alarak sınıftan çıktım. Eğer apar topar okuldan alınıyorsam kesinlikle önemli birşey olmalıydı, bildiğim bir sorun yoktu ama gidince öğrenecektim artık. Arabaya geldiğimde şoför koltuğunda sevgilimi görünce gülümseyerek hemen arabaya bindim.

"Sevgilim" diyerek yüzüne yaklaşıp yanağına küçük bir öpücük bıraktım.

"Yapma bir gören olacak"

"Korkma bu kadar, ne oldu neden eve gidiyorum?"

"Gidince öğrenirsin" dedi, sesi sertti. Şimdi içime bir korku düşmüştü, eğer Emir'in yüzü böyle sert bir ifadeye bürünmüşse ve bana soğuk yapıyorsa sıkıntı büyük olmalıydı.

Elimi bacağına götürüp, hafif okşayarak "çok özledim" dediğimde yine yüzüme bakmadı. Dümdüz yola bakıyordu. Sinirle elimi çekip cama döndüm, buna ne olmuştu şimdi.

Bir süre sonra eve geldiğimiz de yanımda yürüyen Emir'le birlikte eve girdik. Büyük salona geldiğimizde babam her zaman oturduğu koltukta oturuyordu, Annem de hemen yanında. Çantamı bırakıp yanına ilerlemeye başladım, babam beni görür görmez ayağa kalktı.

Gülen yüzümle babamın yanına geldiğimde birden bire ne olduğunu anlayamadan yüzüme inen sağlam bir tokatla kendimi yerde buldum. Elimi yanağıma yerleştirip, başımı kaldırarak babamın yüzüne baktım.

"Senin gibi bir oğlum olduğu için utanıyorum"

"Ben ne yaptım baba" dedim, titreyen sesimle.

"Ne mi yaptın! Ağzıma almaya utanıyorum, utanmaz herif"

Ağzından çıkan sözlerle birlikte yüzüme fırlattığı defter bir olmuştu. Defteri elime alır almaz günlüğüm olduğunu anlamıştım. Aklıma gelen şeyle bedenim tir tir titrerken ayağa kalktım, herşeyi öğrenmişler miydi yani. Babam şimdi beni yaşatır mıydı?

"Baba, açıklayabilirim ne olur..."

"Baba deme lan bana, neyi açıklayacaksın!! Erkeklerin altına yattığını mı!!"

Babamın söylediği şeyle başımı önüme eğdim, bunu onun ağzından duymak inanılmaz bir utanç hissetmeme sebep olmuştu.

"Kim! O sevgilim diye bahsettiğin piç kim! Söyle!"

"Baba..."

"Baba deme lan bana, altına yattığın piçin kim olduğunu söyle hemen"

Bakışlarımı Emir'e çevirdiğimde başı önündeydi bana bakmıyordu, eğer Emir'in adını verirsem babam anında vururdu onu biliyordum, bu yüzden yapamazdım"

"Yok baba kimse" dedim, inanmasını umarak.

"Yalan söyleme lan, ilk altına yattığın günü bile yazmışsın deftere!! Töğbe töğbe. Nasıl erkeksin lan sen! Çıkar mı lan bizim ailemizden böyle biri"

Artık saklayacağım birşey kalmamıştı, defterde herşey yazıyordu. Emir'le ilgili güzel anılar biriktirmek için tutuyordum o defteri, ama açıp okuyacakları hiç aklıma gelmemişti.

"Baba ne olur affet, ben utanılacak birşey yapmadım. Böyle olmayı ben istemedim ama engel olamadım kendime böyleyim işte, erkeklerden hoşlanıyorum" dememle sağlam bir tokat daha yedim babamdan. Bana asla acımayacağını biliyordum.