GÜNAH || BXB || DADDYKİNK

bölüm |2

Bedenimdeki kırgınlıkla gözlerimi araladım sanki hasta gibiydim, yan tarafa döndüğümde Sanem abla hala uyuyordu. Ona artık abla deneyecektim doğru ya, dün gece olanlardan sonra bunu yapamazdım. Dün gece olanlara gelirsem, benim için çok utanç vericiydi. Sanem'in sikimi kaldırmak için yaptıklarına mı utansam, yoksa bir kızın karşısında kalkmayıp rezil olmama sebep olan erkekliğime mi...

Sanem saatlerce üzerimde sürtünmüş yapmadığını bırakmamıştı ama, ben asla ereksiyon olamamıştım. Eşim olan kadın yıllarca abla dediğim kişi olmasaydı belki olabilirdi ama o kişinin Sanem olması iyice eksik hale getirmişti beni. Uzun çabalarından sonra yorulmuş olacak ki üzerimde kendi kendine orgazm olup arkasına dönerek sinirli bir şekilde uyudu. Utanç içinde arkamı dönerek bende gözlerimi kapattım, ailemin benim için seçtiği hayat gerçekten fazlasıyla rezildi. Bir umut güvendiğim Sanem'in de böyle çıkması iyice söndürmüştü umutlarımı...

Aklıma gelen Emir'le iyice yatağın ucuna gidip ağlamaya başladım, neden tutmadı elimi neden yaptı bunu bana, neden verdi beni başkasına. Halbuki seni asla bırakmam, kimseye vermem diyordu. Güzel gözlüm diyordu, beni sevdiğini söylüyordu...yalandı.

Gözlerimi silip yataktan kalktım, hala çıplaktım. Biran önce suyun altına girip dün gecenin izlerini kazımam gerekiyordu bedenimden aksi taktirde kendimi tutamayıp kusacaktım. Sanem'i uyandırmadan yavaşça kalkıp banyoya girdim. İlk işim aynaya bakma olmuştu. Tam da tahmin ettiğim gibi boynumu okadar çok emmişti ki bir sürü iz vardı. Yirmi beş yılın azgınlığını yanlış kişinin üzerinde atmaya çalıştı bunun için üzgündüm.

Suyu açıp ısınmasını beklemeden altına girdim. Elime aldığım life bolca duş jeli sıkıp yüzümden baslayıp tüm vücudumu sert bir şekilde keseledim. Tekrar suyun altına girdiğimde daha temiz hissediyordum. Uzun bir duşun ardından bornozu giyip odaya döndüm. Sanem uyanmış yatakta oturuyordu. Bakışlarımı kaçırarak dolaba yöneldim, biran önce giyinmeliydim.

"Meriç?"

"Efendim" dedim, arkam dönükken.

"Utanıyor musun sen? Merak etme dün gece için seni yargılayacak değilim. İlk gece heyecanıyla olur böyle şeyler, bu akşam daha rahat olacağına eminim"

Bu akşam mı dedi o? Kalbim şimdiden hızlanmaya başlamıştı, ama bu hevesten değil de sanki akşam ölecek mişim gibi hissettiren bir şeydi. Akşam yine mi yaşayacaktım, mide bulandıran onca şeyi. Sanem güzel kızdı, oldukça güzel bir fiziği ve vücudu vardı. Neden evlenmek için beni seçmişti ki, biliyordum ki o istemese babası onu asla benimle evlendirmezdi.

Söylediklerine sesimi çıkartmadan giyinmeye başladım, yanıma doğru yaklaşmaya başladığında geri gitmek istesemde yapmadım. Yanıma gelip kollarını boynuma sararak yüzüme yaklaştı, dudağıma küçük bir öpücük bırakıp "sen kahvaltıya in ben duş alıp geliyorum" dedikten sonra arkasına dönüp banyoya girdiğinde hemen elimin tersiyle dudaklarımı silip odadan çıktım.

Merdivenlerden alt kata inerken düşünüyordum, hep böyle mi olacaktı? Nereye kadar gidecekti tam olarak, nerede kopacaktı ipler? Sanem ne kadar dayanacak yada işe yaramaz bir erkek olduğumu ne zaman haykıracaktı yüzüme...bu akşam ne yapacaktım. Düşüncelerim eşliğinde alt kata inip adımlarımı direk yemek salonuna yönlendirdim. Kahvaltıyı da yemekleri de o odada yiyorlardı. Biz zenginler böyle yapıyorduk işte.

Odaya geldiğimde Sanem'in babası kahvaltısını yapıyordu. Ben şimdi bu adama ne diyecektim?

"Aybars amca günaydın" diyerek masaya oturdum. Bakışlarını yüzüme çevirip hafif sert bir şekilde baktığında yanlış bir şey mi yaptım diye düşünmeden edemedim.