GÜNAH || BXB || DADDYKİNK

bölüm|21

Bedenim boşluktan aşağı düşerken korku içinde gözlerimi araladım. Elimi hemen kalbimin üzerine götürdüm, okadar hızlı atıyordu ki daha da dehşete düşmeme sebep oluyordu. Hemen etrafıma bakındım, oda karanlıktı. Titreyen bacaklarımın izin verdiği kadarıyla ayağa kalkıp odanın ışığını açtım. Gözlerim korku içinde etrafta gezinirken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Üzerimdeki beyaz gömlek terden bedenime yapışmıştı, bunu aldırmadan hemen odadan çıkarak alt kana inip etrafa bakındım. .

"Meriç bey, iyi misiniz?"

"Eric! Aybars nerede?"

"Henüz gelmedi, sen iyi misin? İstersen hemen araya bilirim?"

Gözümden akan yaşa engel olamazken Eric iyice yanıma yaklaştı. Yüzüme endişe içinde bakıyordu.

"Meriç ne oluyor? Neyin var?"

"Eric Aybars nerede?"

"Gelmedi dedim ya sanırım işi uzadı"

"Akşam olmuş, ben saatlerdir uyuyor muyum?"

"Bir ara merak ettiğim için odana gelip baktım, uyuyordun"

"Aybars neden gelmiyor?"

"Meriç sakin ol, gelmek üzeredir. Neden böylesin sen, söyle ne oldu?"

"Ben, ben kabus gördüm. Aybars benden ayrılıp Azra'yla evleniyordu. Herşey çok gerçekti"

"Sakin ol sadece rüya, gerçek değil"

"Eric Aybars nerede!"

"Dur sakin ol, arıyorum hemen"

Eric Aybars'ı ararken, durmayan göz yaşlarımla gözünün içine bakıyordum. Kalbim hala hızlı hızlı atıyordu, herşey rüyaydı değil mi? Gerçek değildi, Aybars beni asla bırakmazdı. Bu saat olmuş hala neden evde değildi, aklımı kaybedecek gibi hissediyordum artık.

"Eric?"

"Cevap vermedi, sanırım yoğun"

"Hayır hayır, kesin bir şey oldu. Eric onu hemen bul ne olur. Aybars beni habersiz bırakmazdı, bu saate kadar bir kez bile aramamış"

"Sakin ol Meriç, iyi olduğuna eminim, ben bir galerileri arayıp sorayım"

"Çabuk ara"

"İstersen sende odana gidip üstünü değiştir"

"Tamam"

Koşar adımlarla odama gelip, üzerimdeki gömleği çıkartarak hızlıca giyinip tekrar alt kata indim. Eric hala telefonla konuşuyordu, endişe içinde yanına yaklaştım. Gözlerimdeki yaşları zor tutuyordum, gördüğüm rüyanın etkisimi bilmiyorum ama içimde kötü bir his vardı. Kalbimin hızı bir türlü yavaşlamazken içime yayılan bu iğrenç his ayakta durmamı zorlaştırıyordu.

"Konuştun mu? Ne zaman geliyor!"

"Meriç, bak sakin ol"

"Ne! Ne oldu!"

"Aybars bey galeriden çıkalı çok olmuş, eve gideceğini söylemiş Sinan'a"

"Eee o zaman neden eve gelmedi! Aybars nerede??"

"Sakin ol Meriç, bir şey olmamıştır. Başka bir işi çıkmamıştır"

Gözyaşlarım yine kendiliğinden akmaya başlarken sinirle saçlarımı çekiştirdim. Beni habersiz bırakmazdı, kesinlikle bir şey olmuştu bunu hissediyordum.

"Neden telefonlarımı açmıyor o zaman, çok korkuyorum. Beni bırakıp Azra'yla gitmez değil mi?"

"Mantıklı düşün Meriç, Aybars Bey'in asla böyle bir şey yapmayacağını biliyorsun"