Chapter 18 (S3)

105 5 3
                                    

☣Chapter 18☣

※Her Pov※

“Are you feeling okay?” Vanessa softly asked.

Her voice that I miss to hear, her presence that I’ve been longing to feel, her face that I badly wanted to see is now here, softly looking back at me.

“I knew that it was all just a nightmare.” Sabi ko at napangiti ng tipid habang haplos nya lang buhok ko't nakaunan ako sa binti nya.

Tumitig lang ako sa kalangitan dahil napakagaan ng pakiramdam ko sa mga sandaling ito. Napaka kalmado ng lahat, walang bigat na para bang wala na kong problemang pinapasan.

Pinikit ko mga mata ko, nag bagsakan na mga luha ko.

‘Ito ang bagay na hindi totoo, na malabong mangyari to.’

“You finally realize… that this one is not real.” Rinig kong sabi nya.

Naluha akong tumagilid ng higa at yumakap sa bewang ni Van.

“Can this be my real? Can I just stay with you?” I asked, hoping.

Tumigil si Van sa pag haplos sa buhok ko.

“Why did you do that?” Tanong niya na kinamulat muli ng mga mata ko.

I saw her eyes, it was void.. It was the first time I saw her eyes like that. Natigilan ako, ni hindi makatingin ng ayos knowing that I did disappoint her.

“Stell, do you remember what I asked you? The most important thing I want you to do?” She asked but I didn't answer. Hindi dahil sa nalimutan ko kundi alam kong mahirap ng gawin yon.

“To be happy…” She reminded me.

Muli kong binaling tingin ko sa kanya at malamlam na matang tumitig. “Van… how will you expect me to be happy kung wala kana, kayo ni Lucas?”

Her eyes showed sadness at pilit na ngumiti. “Pero hindi lang naman kaming dalawa ang naging parte ng buhay mo. Stell, maraming nag aantay sayo.”

“Sino? Mga kalaban ko?” Sarkastikong tanong ko at bumangon na para maupo ng ayos, na maharap ko siya ng ayos.

“What’s the sense of being happy kung wala na kayo sa tabi ko? Na wala kana sa tabi ko? Van, nangako tayo di’ba? Yung kasal natin, nangako tayo.” Naluluhang sabi ko.

Tipid syang ngumiti at haplos sa pisngi ko.

“We did but Stell… Those promises, we can't keep it right now..”

Umiling ako at niyakap sya ng mahigpit. “Please… please paano ko makakabawi sa lahat? Please Van hindi ko kaya.”

“Stell, you need to let me go, if you love me you will and I know na kakayanin mo. Baby, I fall for you deeper than I Imagine dahil sa tatag rin na meron ka so please, please stay strong for me, to keep going this life without me.” Mahinahong sabi nya.

I feel frustrated, I can't feel the pain that I should feel. The pain in my chest is not there and all I could do is cry, to cry my eyes out. It frustrates me. Everything frustrates me.

“Baby, this time kailangan ko ng umalis.” Bulong nya at humiwalay na ng yakap.

Nakangiti syang humarap sakin.  “Stell… If one day we meet again, I will still tell you the same, na hindi ako nagsisising mahalin ka, na ibuhos lahat ng kaya ko, na nakilala ka at baguhin takbo ng buhay ko ng makilala ka.” Pinagdikit nya noo namin habang patuloy lang ako sa pag iyak.

“Baby ikaw ang the best na nangyari sa buhay ko, na sa parte ng storya ng buhay ko ikaw yung pinaka makulay don. Na makita lang kitang masaya sapat na sakin lahat. Stell, what we have might be short but those times with you, every moment with you, those are the life I lived happily. I have my happy ending loving you, having a chance to meet you.”

Mafia's Dangerous Obsession (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon