Eve geldiğimizde ne mi yapmıştık? Hiçbir şey. Evet hiçbir şey. Odamızdaydık, başı dizimde saçları ellerimdeydi. Bu zamana kadarki Kazım gitmişti galiba. Yani umarım.
Beni sevdiğini haykırması hala gözümün önünden gitmiyordu. Ne garip demi? Saçlarımdan tutarak ölümle burun buruna getirip benden hep nefret edeceğine denizi şahit gösteren adam aynı denize beni son nefesine kadar seveceğini söylemişti. Hemde haykırarak.
"Yarın sabahtan evde olmayabilirim korkma" Dedi kapalı gözlerle. Başımı hafifçe ona doğru eğdim. "Neden? Nereye gideceksin? Ne zaman geleceksin?" Üst üste sorularıma kıkırdayarak boştaki elimi tuttu ve nefesini içine çekerek öptü.
"Doktora"
"Ne doktoru? Kazım hasta mısın? Ya ben bakardım sana" Yüzündeki sırıtışla sırt üstü dönerek göz göze gelmemizi sağladı. "Ruh hastasıyım daha ne? Psikiyatri kontrol günü yarın" Ne? Tedaviye tekrar başlamıştı. "Tekrar mı başladın?" Başını salladı. "Artık sana zarar vermek istemiyorum Ceren"
"Bırakacak mısın yine?"
"Ne zaman bırakacak olsam sakinleştir beni olur mu? Kollarında adam et" Gülümsedim. "Anlaştık" Dedim ve ilk defa huzurlu bir iç çektim. "Kalk hadi dizimden yeşil mercimek yapayım sana" Bunu dediğimde bir hışımla başını dizimden kaldırmıştı. "Harbi mi?" Ona en sevdiği yemeği yapacağım için ne kadar da mutlu olmuştu. Böylesine şirin bi adamken bunu ben yeni görüyordum.
Başımı olumlu anlamda salladım. "Evet. Eylül söyledi en sevdiğinmiş"
"Sevmek ne kelime bayılırım" Güldüm. "O yüzden şimdi bende sana en sevdiğin yemeği yapıcam" Bana yaklaştı ve belimden tutup nefesini içine çekerek yanağımı öptü. "Karım benim karım. Şimdi sen beni mutlu ettin gece de ben seni mutlu edicem" Diyerek sırıttı. Kaşlarımı çattım.
"Yani bi kadın kocasını mutlu ettiği için si-" Cümlemi tamamlamadan ağzımı kapattı. "Şşt yakışmıyor ama" Dedi ve alnımdan öperek tekrar elini çekti. "Ama öyle"
"Konuşma hadi işine bak. Hoşuna gitmiyor sanki" Hızlıca yataktan kalktım ve mutfağa girdim. Aslında yemek konusunda hiçbir bilgim yoktu ama bence yapabilirdim.
...
Yarım saatlik yemeği bir buçuk saatte bitirdikten sonra "Şükür!" Diyerek sevinmiştim. "Yaa hadi güzel olmuş olsun" Diyerek tadına baktım ama hayal kırıklığıydı. Ne suyu ne tuzu yerindeydi. Çorba gibi olmuştu.
"Ama yaa" Diyip ağlamaya başladım. Evet yemek yapmayı beceremediğim için.
Kazım mutfağa girdiğinde endişeyle yaklaşmıştı yanıma. "Ceren niye ağlıyorsun bana bak!" Dedi ve beni kendine çevirip yüzümü elleri arasına aldı. Bir şeyimin olup olmadığını kontrol eder gibi bir şeyler yaptıktan sonra tekrar yüzüme baktı. "İyisin. E güzelim neden ağlıyorsun o zaman?"
"Şu yemeğe baksana hiçbir şeye benzemedi ne tadı var ne tuzu" Diyerek ağlamaya devam ettiğimde o gülmeye başlamıştı. Yanağımdan öptü. "Dert ettiğin bu mu?"
Başımı salladım. "Etme. Hadi çok açım bir an önce yiyelim" Dedi ve tabakları aldı. "Kazım hayır bunu yediremem ben sana"
"Sen yedirmezsin zaten ben yerim" Dedi ve tabakları masaya koydu. "Kazım çok kötü oldu"
"Kızım iyi ya da kötü beni ilgilendirmez senin elinden yiyeceğim ilk yemek lan bu. Uzatma otur karşıma" İnadı inattı. Daha fazla ısrar etmeyip yemekleri koydum ve karşısına oturdum. O yerken yüz ifadesine baktım da şikayetçi değildi. Hatta seve seve bile yiyordu.
"Ellerine sağlık karım benim ne güzel olmuş" Diyerek yemeye devam etti. Ben ise gülümsedim ve sohbet açmak için konuştum. "Biz yine annenlerin yatağında mı yatıcaz?" Başını bir süre kaldırıp bana baktı. "Evet, yarın öğleye doğru yeni yatak gelir eve annemler de yarın akşama doğru gelirler"
"Senanur da gelir mi?" Diye sordum asık bir suratla. Elini yüzüme götürüp çenemin altından tuttu. "Umurumuzda olmaması gereken bir durum"
"Ya ister istemez canımı sıkıyor Kazım. Kız öyle karaktersiz ki evli olduğunu görüyor ve karının gözü önünde yürüyor sana!" Sonlara doğru sinirlenip sesim yükseldiğinde ayağa kalkıp burnumun ucuna öpücük bırakarak beni sakinleştirmiş ve geri oturmuştu.
"Zaten ayrı evimize çıkacağız. Var mı bi önemi?"
"Kararlısın yani"
"Kararlıyım" Aklıma gelen şey ile kıkırdadım. "Neye güldün?" Diye sordu. Omuz silktim. "Hiç. Ailenle yaşarken böyle yapıyorsan baş başayken bi sinirlensen öldürürsün herhalde beni" Diyip gülmeye devam ettim o ise yemeği bırakmış, kollarını masaya koyup bir kaç saniye yüzümü incelemişti. Susarak ne söyleyeceğini bekledim.
"Hatun" Diye girdi söze. YAPMA BUNU YAPMA DİBİM DÜŞÜYOR YAPMA!!! "Ben sana ne söz verdim orada? Saçının teline zarar gelirse tüm Mardin'i yakarım demedim mi?"
"Dedin demi"
"Dedim. Sözümden dönmeye de niyetim yok" Düzeliyordu sanırım. Yavaş yavaş düzeliyordu...
Yemeğimizi yiyip üstümüzü değiştirerek yatağa girdiğimizde ben onu o beni izliyor ve saçlarımı okşuyordu.
"Tyt bilgin var mı?" Diye sordu bir anda. Kaşlarımı çattım. "Ne alaka şimdi?"
"9 ve 10. sınıf konuları diyorum biliyor musun? Temelin var mı? Yoksa eğer bu sene boşver 2 ay kaldı sınava seneye olacak sınava hazırlan"
"Kazım ne sınavı?"
"Bunca zaman okumak istemedin mi? Sınava gireceksin herhalde" Bir anda kocaman gülümsedim. "Sen ciddi misin!" Diye bağırdım yerimden doğrulurken.
"Hemde ne ciddiyet. Eğer bu sene sınava girerim hazırım diyorsan her şekil arkandayım hangi şehirde kazanırsan beraber gideriz oraya" Gözlerim dolarken ona sımsıkı sarıldım ve mutluluk göz yaşlarımı akıtmaya başladım.
"Kazım ben çok teşekkür ederim. Çok teşekkür ederim" Bana sımsıkı sarılırken sırtımı sıvazladı. "Şşt. Ağlama. Bak hayallerine kavuşacaksın"
Ondan ayrılıp göz yaşlarımı hızlıca silerken "Ben bu sene girebilirim temelim var 11. sınıfı da biliyorum biraz daha hazırlanır girerim" Dedim heyecanla. Bu heyecanıma gülümseyerek tuttuğu elimin üstüne uzun bir öpücük bıraktı.
"Sen nasıl istersen güzelim benim" Diyerek bana sarıldı ve yatağa yatırıp üstümü güzelce örttü. Ona sırtım dönük yatıyordum ve o arkamdan sarılıyordu.
"İyi geceler güzel kızım"
Dediğinde görmese bile kaşlarımı çattım.
"Kızım değil karım!"
Kıkırdama sesini duymuştum.
"İyi geceler güzel karım"
"İyi geceler kocam"
Zehra bizim kurguya bölüm beklerken benim taslakta çürüyen bölümü atıp zıbarmam şoku- SKZMSŞSÖSPDÖEPDÖSLDSMLZSL
NASILDIIIIII
Sizce bu manyak bu sefer harbili adam oldu mu?
İyi geceleeerrrrr🫶😻
