نخ قرمز سرنوشت

قسمت یازدهم

لایت انتظار نداشت که ماتسودا جدی باشد وقتی به او گفت که آنها برای صحبت در مورد موضوع نظارت در Aoyama و Shibuya ملاقات خواهند کرد.
اما او آنجا بود، در یک کافه تریا نسبتاً زشت (اگر بتوانید آن را کافه تریا بنامید)، با ماتسودا یک میلک شیک توت فرنگی می خورد.
-امیدوارم اگه اینجا هستم ناراحت نشی. - ماتسودا در حالی که سرش را می خاراند با لبخند عذرخواهی کرد - من تازه آن را دیدم و یادم آمد که وقتی کوچک بودم عاشق اسموتی های این فروشگاه بودم.-نگران نباش مهم نیست. - لایت با بهترین لبخند ساختگی خود پاسخ داد.
البته مهمه اول از همه، چه کسی دیوار یک کافی شاپ را صورتی رنگ می کند؟ جدا از این که همه چیز با عکس عروسک های شوم تزئین شده است و پیشخدمت ها کلاه هات داگ به سر می گذارند. حتی L که مزه ی بدی داره هم نمیتونه از این خوشش بیاد.
ماتسویی یا هر اسمی که این یارو هست، احمق است.
و خیلی بچه گانه
- خوشحالم که اشکالی نداره، چون خیلی دلم می خواست باهات آشنا بشم. - ماتسودا در حالی که جرعه ای از اسموتی را می خورد به صحبت خود ادامه داد - نمی توانم باور کنم چقدر باهوش هستید، مخصوصاً با توجه به اینکه تازه دانشگاه را شروع کرده اید. گاهی اوقات وقتی می بینم شما و ریوزاکی در حال استدلال هستید، کمی احساس بی فایده بودن می کنم. اما من فکر می کنم همه چیز به نگرش بستگی دارد، به همین دلیل من برای این کار داوطلب شدم، می خواهم در تحقیق کمک کنم. از این گذشته، من همیشه می خواستم افسر پلیس شوم و حالا که به آن دست یافته ام، عقب نشینی نمی کنم. -قبل از ادامه دادن کمی بیشتر میلک شیک نوشید - یادم می آید استادی در دانشگاه بود که همیشه به من می گفت من هرگز به چیزی نخواهم رسید، آنچه را که برای افسر پلیس لازم است ندارم و نمی توانم. به کسی شلیک کنم حتی اگر جانم در خطر باشد. - او در حالی که کمی اخم کرده بود یک جرعه دیگر از اسموتی نوشید - آن معلم واقعاً من را منزجر کرد. اما خوب، در مورد من کافی است. چطور هستید؟
لایت مطمئن بود که تا آخر روز سردرد خواهد داشت.باورم نمیشه این مرد اینقدر حرف میزنه، ساکت نمیشه.
من واقعاً می خواهم با چند کامنت که می توان آن را بی ادبانه توصیف کرد، دهان او را ببندم.اما نه، باید به من اعتماد کنند تا مشکوک نشوند که من کیرا هستم. من باید اعتماد ماتسویی را جلب کنم.
-خب ممنون که پرسیدی اما ماتسویی، من به شما یادآوری می کنم که ما توافق کرده ایم در مورد نحوه نظارت انجام دهیم. - لایت با ابروی بالا به یاد آورد.
- اوه بله، ببخشید. - دوباره عذرخواهی کرد، باز هم لبخند زد - گاهی اوقات من خیلی گمراه می شوم. دلیلش این است که من معمولاً با افراد زیادی معاشرت نمی کنم، اما خوشحالم که اینجا با شما هستم. تو خیلی خوبی لایت آیا وقتی صحبت می کنیم زمان نمی گذرد؟
هر ثانیه لعنتی مثل جهنم است.
من ترجیح می دهم با ریوزاکی باشم در حالی که او از من یا هر چیز دیگری تحقیق می کند. حداقل در این راه احساس وجود دارد، احساسی که ما باید مراقب هر کلمه ای که می گوییم باشیم و به دقت در مورد حرکات خود فکر کنیم. با ماتسویی همه چیز... نمی دانم، خیلی نونه.
- حتما، تو هم خیلی خوبی. من نمی فهمم چرا اینطور احساس می کنی، فکر می کنم در آینده در تحقیقات بسیار مهم خواهی بود، ماتسوی. - لایت به سرعت دروغ گفت، با یک لبخند ساختگی کوچک.
- تو فکر می کنی؟ - مردمک چشم ماتسودا از هیجان کمی گشاد شد. سپس جرعه دیگری نوشید -
ریوزاکی معمولاً گاهی به من نگاه می کند که من یک احمق هستم.
درست است.
- حتما به من گوش کن. بقیه افسران پلیس... از جمله ریوزاکی، تلخ هستند. شما متفاوت هستید.
من مطمئن هستم که شما یک پلیس عالی خواهید بود.دروغ گفتن به اون پسر خیلی راحت بود... قسمت سختش جلوگیری از خنده بود.
- وای، ممنون لایت. تو هم خواهی بود، مطمئنم. - با خوشحالی گفت، کمی بیشتر به سمت لایت متمایل شد - شاید بعد از اینکه کیرا را گرفتیم، وقتی فارغ التحصیل شدی، دوباره با هم کار کنیم.
عالی خواهد بود!
خودشه. من او را همان جایی که می خواستم دارم. او به هیچ چیز به من مشکوک نیست. اگر به همین راحتی بود
حتی مجبور نیستم او را بکشم.
- من دوست دارم.
البته اگر تا آن زمان زندگی کنید.
- خب، در مورد نظارت... - لایت به موضوع بازگشت و ماتسودا را ترغیب کرد تا آنچه را که در ذهن داشت به اشتراک بگذارد.
- اوه بله. فکر می‌کردم می‌توانیم در پارک قدم بزنیم، جایی که معمولاً بیشترین افراد وجود دارد، بنابراین حدس می‌زنم این جایی است که کیرا دوم برای ملاقات با دیگری انتخاب می‌کند... اگرچه واقعاً فکر نمی‌کنم هیچ اتفاقی بیفتد، باید تلاش كردن.
من نمی فهمم این مرد چگونه افسر پلیس APN شد.
- کامل. - سبزه به دروغ تعریف کرد و باعث شد ماتسودا از خجالت سرش را بخراشد - اما به ذهنم می رسد که برای واقع بینانه تر شدن آن، می توانم دوستانی را از دانشگاه دعوت کنم. شما وانمود می کنید که پسر عموی من هستید که برای ملاقات می آید و ما از آن به عنوان بهانه ای برای قدم زدن دسته جمعی در سراسر Aoyama استفاده می کنیم، بنابراین هیچ کس شک نمی کند که شما یک افسر پلیس مخفی هستید.
- درخشان! چه ایده های خوبی داری لایت.
لایت به او چشمکی زد و جرعه ای از میلک شیک او را که تا حالا به آن دست نزده بود، خورد. او خیلی شیرین بود، به طوری که حتی متوجه نشد که ماتسودا از حرکت او کمی سرخ شده است.
فقط هیدکی می‌توانست این اسموتی را دوست داشته باشد، او شیفته قند است. گونه‌های لایت نیز رنگ صورتی به خود گرفت زیرا متوجه شد که کاملاً همه چیز مربوط به کارآگاه است.
ماتسودا با دیدن لایت در حال سرخ شدن لبخند زد.روز بعد، پس از قدم زدن در اطراف آئویاما و مشاهده هیچ چیز مشکوکی، لایت و ماتسودا با اتوبوس به هتل بازگشتند.
-هی لایت - ماتسودا با خجالت روی شانه او لمس کرد و لایت برگشت و به او نگاه کرد.
- به من بگو، ماتسویی.
- قبل از برگشتن به پادگان... میخوای بریم از کافه تریا دیروز یه میلک شیک بگیری؟
من حتی دیگر در آن مکان نمیمردم.
- راستش ماتسویی... فکر کنم بعد از این مدتی استراحت کنم. - سریع خودش را بهانه کرد.
-اوه فهمیدم... - پسر دیگه با ناراحتی گفت - فقط...
من فقط می خواستم یک چیز مهم در مورد تحقیق به شما بگویم و خوب ... کمی با هم بگذرانید.
- ما به معنای واقعی کلمه تمام روز با هم بودیم. - لایت با ظرافت شکایت کرد. حقیقت این است که او امیدوار بود به چیزی دست یافته باشد، اما بار دیگر کیرا دوم او را ناامید کرد - منظور شما از چیزی مهم چیست؟
-خب...مهم میدونی.
نه نه نمیدونم
به نظر می رسد که ماتسودا متوجه شد که لایت به چه چیزی فکر می کند، زیرا او کمی بیشتر تصریح کرد.
-این در مورد چیزی است که ریوزاکی به من گفته است.
چه خواهد بود؟ شاید دانستن آن به من کمک کند.
اگر چه... اگر به ماتسویی بگوید آنقدرها هم مهم نخواهد بود. خوب، چه کسی می داند؟ با تلاش چیزی از دست نمیدم
- باشه، ولی ترجیح میدم برم یه جایی قهوه بنوشم.
- کامل. - ماتسودا لبخندی زد و لایت هم جوابش را داد، هرچند کمی اجباری بود.
*** ** * * * * * * * * * * * * * * * * *****
این بار لایت کافه تریا را انتخاب کرد و ذره ای به ذائقه ماتسودا اعتماد نکرد. آنها در یک منطقه خلوت نشستند و هر کدام یک قهوه سفارش دادند. ماتسودا با شیر و لایت بدون کافئین.
سبزه منتظر ماند تا قهوه سرو شود تا از ماتسودا درباره چیز مهمی که باید به او می گفت بپرسد.
- ممم..! این دوست داشتنی است. مال تو خوبه، لایت؟
- آها. خوب، این چه چیزی است که باید به من بگویید؟
- من کمی خجالت می کشم ... - دیگری اعتراف کرد و به دور نگاه کرد. نور محبت را تظاهر می‌کرد، اگرچه در درون او وقتی دست ماتسودا را گرفت چیزی احساس نکرد. بر خلاف افسر پلیس، که به نظر می رسید از لمس خیلی عصبی تر می شود.
- ماتسویی با من خجالت نکش.
-خب...ال مطمئنه که تو کیرا هستی،حتی منو فرستاده که تماشات کنم،ولی میدونم این درست نیست. - او با قانع اظهار داشت - غیرممکن است! تو خیلی آدم خوبی هستی که بخوای همچین کاری بکنی من تو را باور دارم
لایت، من حتی نمی توانم تصور کنم که L، بزرگترین کارآگاه جهان، چگونه فکر می کند که شما یک قاتل هستید. و خوب... اگر نیاز دارید با کسی صحبت کنید، من اینجا هستم.
لایت با شنیدن صحبت های ماتسودا تقریباً قهوه اش را بیرون ریخت.
نخند، نخند، تو صورتش نخند.
نور قهوه را به شدت بلعید. طرز صحبت ماتسودا، آنقدر متقاعد شده بود که کیرا نیست، او را سرگرم کرد. اما او نمی توانست بخندد وگرنه همه چیز خراب می شد و این به نفع او بود که ماتسودا به او اعتماد کرد.
- متشکرم، ماتسویی. این برای من معنای زیادی دارد. این برخورد با ریوزاکی و اتهامات نادرست او بسیار استرس زا است - لایت وانمود کرد که شکایت می کند.
- می فهمم، جدی.
-خب دیگه چی؟
-هی؟
لایت به حیرت آشکار دیگری اخم کرد.
-گفته بودی یه چیز مهم بهم میگی.
- اوه! همین بود. - ماتسودا خندید و پشت گردنش را خاراند - فکر کردم مهم است که به تو بگویم که به تو اعتماد دارم. و بنابراین مدتی را با هم گذراندیم، عالی نیست؟
کیسه دوشی. او را نکش، او را نکش، لایت را نکش. شاهدان زیادی وجود دارد. خودت را کنترل کن! باید خودم را کنترل کنم.
- عالی ... - او با تظاهر خوشحالی که حتی از دور احساسش نمی کرد گفت - اما ما باید به کارمان برگردیم، ریوزاکی از خود می پرسد که کجا هستیم.
- اوه... حالا... خب، بیا قهوه را تمام کنیم و بریم. و ما یک روز دیگر ملاقات می کنیم.
- خوب
- کجا بودید؟ - L به محض اینکه از در وارد شدند پرسید - باید در اسرع وقت بدانیم که آیا چیز مشکوکی دیدید یا خیر.
- قطار دیر شد. - لایت سریع و بدون تردید جواب داد. ل نگاهش را برای چند ثانیه نگه داشت، سپس برگشت و به ماتسودا نگاه کرد.
- ماتسویی کجا بودی؟ - سوال را تکرار کرد و به افسر پلیس نگاه کرد که با دیدن چشمان لا عصبی شد.
- من ... اوه ... - ماتسودا سرش را خاراند و نگاه کرد
نوری که گویی کمک می خواهد. وانمود کرد که او را درک نمی کند - وقتی برگشتیم به این فکر کردیم که یک قهوه بخوریم. با هم به کافه تریا رفتیم و.
- ایده کی بود؟ - L قطع شد، کسی جواب نداد. ماتسودا نگاهش را به دور انداخت و لایت بی تفاوت او را تماشا کرد - حتی نمی دانم چرا می پرسم. ماتسویی!
مرد مورد نظر با شنیدن صدای جیغ کمی پرید.
-آره...؟
- تو در شیبویا نگهبانی نخواهی رفت، آیهارا به جای تو می رود.
- ریوزاکی بدون نگاه کردن به ماتسودا اعلام کرد.
لایت ابرویی بالا انداخت و پوزخندی زد، حداقل مجبور نبود دوباره مونولوگ های بی پایان ماتسودا را تحمل کند. اما چیزی جمع نشد، او متوجه نشد که چرا ریوزاکی این تصمیم را از ناکجاآباد گرفته است. شاید حتی او هم گاهی اوقات همدیگر را درک نمی کرد.
- ریوزاکی، فکر نمی کنی زیاد جلو می روی؟ - سوئیچیرو پرسید که ماتسودا با ناراحتی به پایین نگاه می کند - آنها فقط نیم ساعت تاخیر داشتند... و پسر من نیز بخشی از مسئولیت را بر عهده دارد، درست است؟
- درسته... من مسئولیت می پذیرم، این فقط ایده ماتسویی نبود. شاید من باید کسی باشم که نمی رود، بالاخره تو پلیسی نه من.
همچنین من شک دارم که Kira دوم به Shibuya برود، سرنخ در مورد Aoyama بود.
ماتسودا لبخندی افتضاح زد و روی برگرداند تا نبینند که او سرخ شده است. ال، به نوبه خود، دائماً از ماتسودا تا لایت را با ابرویی بالا نگاه می کرد.
- بله... در ضمن مهم نیست من و لایت برویم
شیبویا - آیزاوا پشتیبانی از دو مورد دیگر را اضافه کرد -حتما مشکوک خواهد بود
- گفتم که ماتسویی نمی رود، نقطه. - اعلام کرد
ریوزاکی با لحنی خسته اما محکم - در صورت لزوم
من خودم خواهم رفت.
- اما ریوزاکی... - ماتسودا تا حدودی گیج و در عین حال ترسیده صحبت کرد - واقعاً از این بابت اینقدر عصبانی شده ای؟ منظورم این است که این فقط یک قهوه بود و ما تمام روز مراقب آئویاما بودیم، به علاوه من...
ماتسویی - ریوزاکی با لحنی که پاسخی را قبول نکرد قطع کرد - این گفتگو را بعداً به صورت خصوصی ادامه خواهیم داد.
- ولی...
- به طور خصوصی. مجبورم نکن تکرارش کنم - ماتسودا سرش را تکان داد، چشمانش کاملا باز شد - خب... پس،
چیزی مشکوک؟ کسی دفترچه در دست دارد؟
- من هیچ چیز غیر عادی ندیدم. - صحبت
لایت - به احتمال زیاد، کیرا دوم دوست دارد با کیرا در استادیوم ملاقات کند، او به نظر من فرد باهوشی نیست.
- من با لایت موافقم. همه چیز عادی بود و... راست میگه اون آدم احمقی. - ماتسودا حمایت کرد.
- الاغ در مورد گوش صحبت می کند ... - L به طرز تقریباً نامفهومی زمزمه کرد که انگشتش را روی لبش گذاشت. همه با تعجب به او نگاه کردند و متوجه نشدند چه گفته است. به جز لایت که در ذهنش با هیدکی موافق بود.
- سپس، تنها شیبویا و گنبد توکیو باقی می مانند. -
آیزاوا پل بینی اش را نیشگون گرفت.
- ریوزاکی. تلویزیون ساکورا پیام دیگری از کیرا دوم دریافت کرده است - واتاری سپس گزارش داد - من می خواهم آن را بازی کنم.
- من موفق شدم کیرا را پیدا کنم.
- به نظر می رسد دیگر نیازی به رفتن به شیبویا نخواهد بود.
‏L همانطور که روی صندلی خود نشسته بود با آرامش نظر داد - دومین کیرا کیرا واقعی را در Aoyama دیده است.
*** * * * * * * * * * * * * * * * * * * *****
-ماتسودا
- به من بگو، ریوزاکی.
آنها در اتاق هتل تنها بودند و چراغ ها خاموش بودند. همه قبلاً به خانه رفته بودند.
ماتسودا وسط اتاق بود و کتش را نیمه پوشیده بود. او نمی دانست مشکل ریوزاکی چیست، اما امیدوار بود که او را عصبانی نکرده باشد.بالاخره فکر می کرد کار خوبی کرده است.
ریوزاکی به نوبه خود پشتش را به او کرد و در فکر فرو رفت.
- آیا کاری را که از شما خواسته بودم انجام دادید؟ - ریوزاکی که دید دیگری پاسخی نداد، برگشت تا به صورت او نگاه کند و مشخص کند که به چه چیزی اشاره می کند - مراقب او باشید.
-اوه آره لایت کار مشکوکی انجام نداده است، دلیلی برای شک به او وجود ندارد. - او با یک لبخند کوچک توضیح داد، به این امید که ریوزاکی یک بار برای همیشه از خسته کردن لایت بیچاره دست بردارد.
-اگه اشتباه نکنم دیروز هم لایت رو دیدی درسته؟ - کارآگاه ادامه داد و یک قدم به سمت دیگری برداشت.
- بله... داشتیم در مورد قضیه صحبت می کردیم، می دونی.
- امروز تمام روز را با او گذراندی و بعد خواستی با هم قهوه بخوریم تا... - ریوزاکی مکثی کرد و بینی اش را چروک کرد - صحبت کن. به من بگو
ماتسودا، این به چه معناست؟
-خب اون آدم بدی نیست و من میخوام باهاش ​​کنار بیام... - پلیس بیهوده سعی کرد خودش رو معذور کنه چون ال حرفش رو قطع کرد.
- من قبلاً تصور می کردم که از او یا چیزی شبیه به این سؤال نمی کردی. - کارآگاه با کنایه گفت: میدونم متوجه نیستی ولی لایت مغزت رو میخوره. او از ما می خواهد که به او اعتماد کنیم و سپس از پشت به ما خنجر بزند، زیرا این کاری است که کیرا انجام می دهد.
- شما هیچ مدرکی ندارید که لایت کیرا است.
پلیس بحث کرد - تو تنها کسی هستی که این را باور می‌کنی، بقیه ما با او خوب هستیم.
- بحث کردن فایده ای نداره ولی میخوام بدونم...
این همه کجا می رود؟ ماندن با لایت، سرخ شدن وقتی که لایت از تو دفاع می کند... - ریوزاکی وقتی دید که ماتسودا کمی عقب می نشیند، یا تا حدودی خجالت می کشد مکث کرد - رقت انگیز است.
پلیس ساکت ماند و در حالی که ریوزاکی دور او حلقه زد به پاهای او خیره شد.
-میخوای مجبورم کنی بگم؟ - L ادعا کرد که ماتسودا قرار نیست جواب بدهد.
- من نمی دانم در مورد چه چیزی صحبت می کنید، ریوزاکی. - پلیس با پرهیز از نگاهش، تا حدودی گیج ادعا کرد.
- ماتسودا، می خواهم بدانی که من حتی یک مورد را از دست نداده ام. می دانم که برای کار خود ارزش قائل هستید. خوب، باید یک چیز را به خاطر بسپارید تا بتوانید برای مدتی به آن پایبند باشید.
- این حقیقت که؟
نگاه ال تاریک شد و درست در مقابل ماتسودا قرار گرفت تا بتواند صورتش را ببیند.
- دوست داشتن یک مظنون خیلی حرفه ای نیست. اگر من جای شما بودم، هر کاری که الان انجام می دهید را متوقف می کردم.
از لحن تهدید آمیز L، ماتسودا می‌دانست که اگر می‌خواهد شغل یا حتی زندگی‌اش را حفظ کند، باید تسلیم شود. واضح بود که ریوزاکی می تواند واقعاً ترسناک باشد وقتی که به متحدانش اجازه نمی دهد با مظنونانش ارتباط برقرار کنند.
او متوجه نشد که چرا L اهمیت می دهد، اما افسر پلیس جوان تصمیم گرفت فعلاً او را نادیده بگیرد.