نخ قرمز سرنوشت

قسمت آخر

وقتی داخل شدند و متوجه شدند که هر دو خیس شده اند، به این نتیجه رسیدند که بهتر است به دنبال چند حوله بگردند.
ریوزاکی که به خاطر خیس شدن سبزه کمی احساس بدی می کرد، به او پیشنهاد داد که پاهایش را خشک کند و به او ماساژ دهد.عجیب بود، اما برای لایت بسیار خوشایند بود. او لرز معمولی دلپذیری را احساس کرد که وقتی یکدیگر را لمس کردند به آنها حمله کرد و دست های L واقعاً برای ماساژ ساخته شده بودند.این احساس فوق‌العاده‌ای بود، آنقدر لذت‌بخش که لایت مجبور شد جلوی ناله‌اش را بگیرد. بوسه ای که زیر باران به اشتراک گذاشته بود هنوز در خاطرش ماندگار بود و فکر نمی کرد درست آن لحظه ناله کند.
با این حال، زمانی که ریوزاکی یک حرکت زیبا انجام داد، ناله کوچکی از او دور شد. سبزه سرخ شد و دیگری بدون گفتن چند ثانیه به او خیره شد.
- لایت. - ریوزاکی در پایان صدا زد و سکوت خفه کننده را شکست. قطرات آب از موهایش به پای لایت می‌بارید، نتیجه بارانی بود که قبلاً در معرض آن قرار گرفته بودند - آیا آخرین لطف را به من می‌کنی؟
ال از روی زمین به بالا نگاه کرده بود  چشمان غمگینش را به لایت خیره کند، که با ناراحتی فقط می توانست سر تکان دهد.
- خیلی بهش فکر کردم... میشه کیرا و ال رو فقط برای امشب فراموش کنیم؟ اگر دوست دارید.
لایت برای چند لحظه لال شد. این پیشنهاد بارها و بارها در سرش تکرار می شود، مانند یک رکورد شکسته. او به خوبی می دانست که ریوزاکی با آن پیشنهاد به چه چیزی اشاره می کند. آیا واقعاً ممکن است این اتفاق بیفتد؟ به نظر نمی رسید ال شوخی کند، او همچنان به او خیره شده بود و منتظر پاسخ بود. لایت به خودش اجازه داد حوله ای را بردارد و به آرامی روی صورت پسر بمالد و در حالی که او را نوازش های دایره ای می کرد، خشکش کرد.ال برای لحظه‌ای چشمانش را بست و اجازه داد تحت تأثیر نوازش‌هایی که لایت به او ارائه می‌کرد غرق شود. سبزه به طور غریزی لبخند زد، حالا این دست او بود که به جای حوله گونه هایش را نوازش می کرد. انگشتانش را روی لب های L کشید و متوجه شد که چگونه از تماس به خود می لرزد.مرد سیاه مو سرانجام چشمانش را باز کرد و با شدت به لایت نگاه کرد. لایت به همان شکل به او نگاه می کرد و دیگر نمی توانست احساساتش را پنهان کند. دست ریوزاکی دست او را نوازش کرد، جریان الکتریکی عجیب و غریب اما اکنون آشنا از بدن هر دوی آنها عبور می کرد.
- خیس شدیم... شاید باید تو اتاقت لباس عوض کنیم. - پیشنهاد شده
لایت، ایستادن از نردبان و گرفتن L توسط دست. او هم بلند شد اما قطع نشد.
- لایت
هر دو به خوبی می‌دانستند که برای چه به آن اتاق می‌روند، دست در دست هم. هیچ یک از آنها هرگز تجربه جنسی نداشتند، زیرا این چیزی بود که آنها هرگز علاقه خاصی به آن نداشتند. به خصوص دانستن رشته رو که آنها را به شخص دیگری متصل می کرد.
لایت همیشه فکر می کرد که اولین بار با یک دختر، با دختر سرنوشت سازش خواهد بود. و حالا حتی قرار نبود عضوش را در شخص دیگری دفن کند.
به محض ورود به اتاق، ال در را بست و بی حرکت ایستاد و تصمیمی نداشت چه کند. سبزه خندید و به دیگری نزدیک شد و او را به دیوار چسباند. دوست داشت اوضاع را کنترل کند، حتی اگر یک لحظه باشد.
- تو این را می خواستی، نه ریوزاکی؟ - لایت با کندی نفسانی، بر اساس غریزه، گردن دیگری را لیسید. او می خواست دیگری عمل کند - بیا، ری-و-زا-کی.
ال از خرخری که نور ایجاد کرده بود  لرزید. چانه سبزه را گرفت و لب هایش را کنار چانه گذاشت. او آنها را مجبور کرد که موقعیت خود را تغییر دهند، حالا این لایت بود که به دیوار تکیه داده بود، در حالی که بدن L به بدنش فشار داده شده بود.
آنها به بوسیدن ادامه دادند، بدون اینکه لمس لب و بدن برای هیچ چیز در دنیا بشکنند. لایت دستانش را دور گردن دیگری حلقه کرد و پاهایش را دور کمرش حلقه کرد و به ریوزاکی اجازه داد او را به دیوار ببرد.
- لایت... مطمئنی اینو میخوای؟
-بله احمق نباش. - او را سرزنش کرد، لبخند کوچکی زد و لب پایینش را لیسید - از زمانی که شما را ملاقات کردم، خواب این لحظه را داشتم. لایت از شرم می مرد و کیرا درونش از ذلت می مرد. باورم نمی شد این حرف را زده باشد، اما مهم نبود. آنها صادق بودند، درست است؟ریوزاکی، به نوبه خود، به نوعی از آنچه سبزه گفت خوشش آمد. فکر اینکه لایت همیشه می خواست با او باشد، او را هیجان زده کرد. نه با ماتسودا، نه با میسا، نه با تاکادا، نه با او.
‌ او می خواست قبل از مرگ به او نشان دهد که چقدر او را دوست دارد و می خواهد. او می‌خواست به او نشان دهد که چقدر ارزش دارد، می‌خواست هر روز از زندگی‌اش این کار را با دادن جزئیات کوچک و نشانه‌های محبت به او انجام دهد، اما آن شب فقط با عشقبازی با او تأیید می‌شد.
هر دوی آنها شروع به گرم شدن بیش از حد کردند و به زودی لباس هایشان دوباره زیاد شد.
آنها نیازی به کلمات بیشتری نداشتند، جذابیتی که برای یکدیگر احساس می کردند و عشقی که در زمان زنجیر شدن با هم تجربه کرده بودند، بیشتر از میل سبزه برای سلطنت به عنوان کیرا و بیشتر از میل ال برای گرفتن او بود.
آنها نمی دانستند چه زمانی در رختخواب، یکی روی دیگری به سر می برند. آنها فقط می دانستند که بالاخره احساس کامل بودن می کنند، گویی چیزی را یافته اند که مدت ها در جستجوی آن بودند.
لایت با دیدن رنگ صورتی‌هایش که با آن نخ قرمز کوچک به هم وصل شده بود، لبخند زد، که حالا که بالاخره احساساتشان را پذیرفته بودند، روشن باقی مانده بود.
آن روز بعد از ظهر، دو پسر هزاران بار روی پوست یکدیگر دویدند و سعی کردند این‌ خاطره را برای همیشه حفظ کنند.
نمی خواهم به این فکر کنم که از آن لحظه به بعد چه اتفاقی می افتد.
چون بله، هر دو همچنان مثل همیشه سرسخت بودند. هیچ چیز تغییر نکرده بود.
ال از رختخواب بلند شد و آغوشی را که تا آن لحظه با هم ملاقات کرده بودند شکست تا تلفن همراهی را که از زنگش قطع نمی شد بردارید. سبزه در رختخواب جابه جا شد و گرمای اضافی پشتش و نوازش های کوچکش را از دست داد. کاری که کارآگاه مدتی با او انجام می داد.
-اوه، تموم شد؟ - ال تلفنی صحبت کرد. او برای چند لحظه ساکت ماند، در حالی که لایت از کنار او را تماشا کرد - باشه، ممنون.
ریوزاکی تلفنش را خاموش کرد و شروع به پوشیدن شلوارش کرد.
- چه اتفاقی می افتد؟ - لایت پرسید و کاملا برهنه روی تخت نشست.
- ممنون، لایت. عالی بود. - ال صادقانه نظر داد و پیراهنش را پوشید و به لایت نزدیک شد تا گوشه لبش را ببوسد. سپس به سمت در رفت.
- صبر کن! - لایت فریاد زد، با عجله بلند شد و بوکسورهایش را گرفت تا آنها را بپوشد. او متوجه درد کوچکی در کمرش شد اما ناله دردی را که می خواست بیرون بیاید سرکوب کرد - من ... من از شما تشکر می کنم. - او به چشمان کارآگاه نگاه کرد، سرخی خفیف گونه هایش را پوشانده بود - خب، دوستت دارم... ریوزاکی.
- من هم تو. - دیگری بعد از چند ثانیه سکوت که برای لایت جاودانه به نظر می رسید پاسخ داد - حالا بیا، لباس بپوش. واتاری فقط با من تماس گرفت. همه چیز آماده است
لایت به سرعت شلوار و پیراهن نیمه بدش را پوشید تا دنبال ریوزاکی که با سرعت زیاد راه می رفت بدود.
-ریوزاکی! که ? چه چیزی آماده است؟
- من می روم قانون سیزده روز را بررسی کنم. - بدون اینکه در چشمانش نگاه کند روشن کرد - زندانی محکوم به اعدام نام دیگری را خواهد نوشت. اگر اولین زندانی بعد از سیزده روز زنده بماند... - حکم را روی هوا گذاشت، هر دو می دانستند که چه معنایی دارد.
- نه صبر کن شما نمی توانید این کار را انجام دهید.
لایت بازوی او را گرفت و او را به سمت خود کشید.‌ ال روبرو شد.
- چرا که نه؟ چرا وقتی من بمیرم از سوء ظن رها نمی شوی؟
من از چنگال جدا شدم و دوباره شروع کردم به راه رفتن، سریعتر. به سمت مرگش. لایت در آن نقطه اجازه نمی دهد. ریوزاکی ناگهان ایستاد، نگاهش پایین آمد، بدون اینکه به عقب نگاه کند.
‌ - میدونم به زودی میمیرم. - او زمزمه کرد، درد - این همیشه برنامه شما بوده است. و درد دارد، می دانید؟
صدایش خسته و در عین حال غمگین به نظر می رسید. لایت با شنیدن آن درد کوچکی در سینه خود احساس کرد. شانه هایش را گرفت و به سمت او چرخاند.
چشمانشان به هم متصل، قهوه ای در برابر خاکستری، هر دو پر از احساسات.
- نه، ریوزاکی گوش کن. - لایت آهی کشید، کیرای درونی اش سر او فریاد زد که بگذار بمیرد، که بالاخره می توانند نقشه را کامل کنند - نمی توانی این کار را بکنی چون در آن صورت رم تو را خواهد کشت.
ابرویی بالا انداخت
- او هر کاری می کند تا دوباره به میسا مشکوک نشود، زیرا او را دوست دارد.
من قبلاً آن را رها کرده بودم. این فقط یک زمزمه بود، زیرا سبزه به وجود میکروفون های فعال در آن راهرو اعتماد نداشت، اگرچه او و میسا دیگر آنجا زندگی نمی کنند، قرار بود ارتباطشان قطع شده باشد. به همین ترتیب، اگرچه ضبط نشده بود، اما او به ریوزاکی اعتراف کرده بود که بیشتر از اطلاعاتی که به اشتراک گذاشته می‌دانست.تا به حال.- پس... این یک شینیگامی است؟
- بله - سبزه همچنان در حال زمزمه تایید کرد. او به پایین نگاه کرد - در واقع، اگر من با میسا بیرون می روم دقیقاً به این دلیل است که اگر نگذارم او مرا خواهد کشت.
- آیا اعتراف می کنی که کیرا هستی؟ - ال صدایش را هم پایین آورد و به این ترتیب تأیید کرد که میکروفون در آنجا وجود دارد.
- من دیگر نمی توانم اجازه بدهم بمیری، حتی اگر این به معنای اعدام من باشد. - لایت به دور نگاه کرد - تو... تو هم روح من هستی، فقط با تو احساس کامل بودن می کنم. پس لطفا تحقیقات را رها کنید. هر کاری بکنی، اگر جان میسا را ​​به خطر بیندازد، رم تو را خواهد کشت.
ریوزاکی ساکت ماند و فقط چشمان سبزه را مشاهده کرد. او واقعاً نگران به نظر می رسید، حتی می توانستم نوری را در چشمانش ببینم.دستش را گرفت و به اتاق جدیدی برد، لایت هرگز آنجا نبوده است. عملا تاریک بود و خیلی جادار نبود.
- اینجا میکروفون نیست، می توانیم آزادانه صحبت کنیم. - او توضیح داد و دست او را رها کرد، زیرا تا آن لحظه آنها همچنان نگه داشته بودند. لایت فکر می کرد که ریوزاکی دلیلی برای دروغ گفتن ندارد، بالاخره او زودتر زمزمه کرده بود تا مکالمه ضبط نشود.
با این حال، او می توانست وانمود کند که فقط به او اعتماد کند و با صدای بلند به کیرا بودنش اعتراف کند. این خیلی دردناک است، اما او آن را شخصی نمی‌پذیرد.آنها همیشه چنین رابطه ای داشتند، تعقیب همدیگر، به قصد اینکه او را بگیرند.تصمیم گرفت با لحن صدا به صحبت کردن ادامه دهدنسبتا کم.
- به من ملحق شو. - او بدون نگاه کردن به او پیشنهاد داد.کم کم چشماش از برق افتاد - با هم می تونیم عادل باشیم، بهت قول میدم نظرت رو موقع صدور احکام مد نظر قرار بدم.من تعجب کردم که این جمله چقدر صادقانه بود -تا زمانی که میسا از ما مطلع نشود، حالمان خوب است، تا زمانی که من از شر رم خلاص شوم.
-آیا می توان شینیگامی را کشت؟ - کارآگاه بدون نگرانی از پایین آوردن لحن صدایش علاقه مند شد.
وقتی به او گفت که در آن مکان دوربین و میکروفون نیست، متوجه شده بود که سبزه به او اعتماد نکرده است و اگرچه او آن را فهمیده بود، اما باز هم درد داشت.
- بله - لایت جواب داد و مصمم بود به ل آنچه می داند بگوید، فقط در صورتی که بتوانند با هم راه حلی پیدا کنند که در آن هیچ یک از آنها نمیرد -برای این کار باید او را مجبور کنید که نام یک نفر را در دفترچه‌اش بنویسد تا با آن مرگ، طول عمر شخص دیگری را افزایش دهد.
ال بی صدا سر تکان داد. بنابراین، اگر می خواستند از شر شینیگامی خلاص شوند، باید بمیرند.
- قصد من این بود که او را در برابر صخره و جای سخت قرار دهم تا چاره ای جز کشتن تو نداشته باشد.- لایت زمزمه کرد، به زمین نگاه کرد و پاهایش را با ناراحتی حرکت داد - اینطوری با یک سنگ دو پرنده را می کشتم، تو می رفتی و رم دیگر اذیتم نمی کرد.ال به صداقت سبزه نگاه کرد.
بنابراین من از قبل همه چیز را آماده کرده بودم، خیلی خوب برنامه ریزی کرده بودم. به او باخته بود.سوال این بود که حالا که می دانست چگونه می تواند از مرگش جلوگیری کند؟ راهی بود؟
- پس... - متفکر زمزمه کرد - هرکی سعی کنه میسا رو بکشه میمیره درسته؟ و اگر کسی برای حل پرونده هم پیش بیاید؟
‌ - درست. - سبزه سرش را تکان داد - و اگر اتفاقی بمیرم، رم هم به درخواست میسا مسئول را می کشد. - نور به چشمان دیگری خیره شد. او نگاه شدیدی به ریوزاکی انداخت - پس بیا، به من بپیوند. بهترین گزینه برای نمردن شماست. لایت با چشمانش به دیگری التماس می کرد که این پیشنهاد را بپذیرد.
من به کیرا بپیوندم؟ بعد از همه چیزهایی که ما پشت سر گذاشتیم، شما جدی فکر می کنید که من به این راحتی موافقت می کنم؟
- لایت، نمی فهمی؟ -ال صدایش را کمی بلند کرد خسته از آن چهارراه - نمی توانم این کار را بکنم.
لایت با چهره ای متعجب می دانست که کار آسانی نیست.
با این حال آنها چاره ای نداشتند. این تنها راهی بود که می توانستند با هم باشند.
- ریوزاکی... - با صدایی آرام زمزمه کرد.
-من کیرا هستم.
- و من ال.
لایت با عصبانیت روی زبانش کوبید. چرا هر دو باید اینقدر لجباز باشند؟ معلوم بود که یک نفر باید تسلیم شود.
- واقعا نمی خواهی با هم خدایان دنیای جدید باشیم؟ - او پرسید، امید به سلطنت در کنار ریوزاکی به محض دیدن سرش از بین رفت.
- نمیشه -به سادگی گفت- خلاف هر چیزی است که من معتقدم و از نظر اخلاقی درست می دانم.
لایت پایش را روی زمین کوبید. چرا باید همه چیز اینقدر پیچیده می شد؟چرا آنها باید با هم دشمن می شدند؟اگر آنها می خواستند با هم باشند، چرا سرنوشت مجبور شد این همه موانع را در آن زندگی قرار دهد؟
- من میفهمم. - سبزه افسرده غر زد - پس فقط از تحقیق دوری کن.شما از قبل می دانید اگر ادامه دهید چه اتفاقی برای شما خواهد افتاد.
ال به سرعت به گزینه های خود فکر کرد،بله، من می توانم به یک افسر پلیس اجازه دهم که تحقیقات را ادامه دهد. او می‌توانست سعی کند کسی را دستکاری کند تا او کسی باشد که می‌خواهد نقشه‌ای را که طراحی کرده بود پیش ببرد، اگرچه اگر شینیگامی متوجه می‌شد، در نهایت میمرد. آیا ارزشش را داشت؟ چون پس چی؟ آیا او قادر خواهد بود نور را به داربست بفرستد اگر بتواند شواهد کافی جمع آوری کند؟معلوم بود که اگر حالا که جانش در خطر است، نظرش را عوض نمی کرد، هرگز این کار را نمی کرد. بنابراین، شما فقط امر اجتناب ناپذیر را به تأخیر می اندازید و یک فرد بی گناه را در این فرآیند می کشید.حتی اگر آنها می توانستند از شر رم خلاص شوند، هر دو باید همدیگر را می کشتند، یعنی اگر لایت از کیرا بودن دست نمی کشید، او همچنان این امید را داشت.
او می‌دانست که لایت معصومش هنوز آنجاست، می‌خواست لایت دوباره حافظه‌اش را از دست بدهد تا همه چیز به حالت قبل برگردد. اما این بار آنها برای همیشه اینگونه خواهند ماند.
- برایم مهم نیست. - او آماده رویارویی با سرنوشت خود اظهار کرد - کسی باید این کار را انجام دهد، کسی باید برای کیرا محدودیت هایی تعیین کند. نگران نباشید، وقتی او بمیرد، با چند کودک سرسخت روبرو خواهید شد که شما را مجبور می کنند به فکر کردن ادامه دهید.
-فرزندان؟- لایت اخم کرد، واقعا فکر کرد اینقدر قابل تعویضه؟ - من آن بچه ها را نمی خواهم. - صدایش را بلند کرد، دیگر برایش مهم نبود که از میکروفون شنیده شود. او احساس خشم می کرد، به نظر می رسید که L قصد تسلیم نداشت.
- دوستت دارم، نمی بینی؟ اکنون رها کن!اشک از چشمانش سرازیر شد، به سختی آنها را نگه داشت و اجازه نداد که آزادانه روی گونه هایش سر بخورند. این موقعیت او را بیش از حد عصبانی کرد.او نمی خواست ال را بکشد، تحت هیچ شرایطی نمی خواست بدن بی جانش را روی زمین ببیند، اما مدام می گفت می خواهم او را بگیرم. او مدام بر سر راهش موانع قرار می داد و حالا با آن آمد. او حاضر بود بمیرد تا زندگی را برایش سخت کند.او احساس درماندگی کرد زیرا فهمید که هیچ کاری نمی تواند انجام دهد تا L را متقاعد کند که نمرد.آیا او متوجه نشد که به او در کنارش نیاز دارد؟من دیگر نمی خواستم او را از دست بدهم، نمی توانستم او را از دست بدهم. او باید یک بار دیگر از روش‌های متقاعدکننده‌اش استفاده کند، باید او را قانع می‌کرد.
- نه - با قاطعیت تکذیب کرد و یک قدم جلو رفت - دیگر کیرا نباش.
-چی؟
- دیگر هرگز نکش. - با جدیت به صحبتش ادامه داد - یه راهی پیدا می کنیم که از شر رم خلاص بشیم.
سکوت کردند. به نظر می‌رسید که لایت واقعاً به این پیشنهاد فکر می‌کرد، اما سپس به آرامی شروع به تکان دادن سرش کرد.
-نمیتونم از بودنم دست بردارم
او فقط دنیایی عاری از جنایتکاران را می خواست که در آن افراد خوب در خطر نباشند. او برای رسیدن به آن افراد زیادی را کشته بود و اکنون یک قدم به آن نزدیک شده بود. من فقط نمی توانستم تسلیم شوم.
من این را مدیون همه بچه هایی هستم که والدینشان به قتل رسیده بودند، به همه دخترانی که هر سال مورد تجاوز قرار می گرفتند، به همه افرادی که قانون به آنها پشت کرده بود. تقدیم به همه ی آنهایی که به شادی زندگی کردند تا اینکه یکی در عرض چند ثانیه همه چیز را از آنها گرفت.این دنیایی بود که می خواست جهانی بسازد که در آن هیچ کس اگر بتواند به آن کمک کند رنج نمی برد.
ال فقط به نظر نمی رسید آن را دریافت کند.
- بله، تو میتونی. - او اصرار کرد، متقاعد شده است.
به نظر می‌رسید که او واقعاً می‌خواست لایت تسلیم شود -دفترچه مرگ را رها لایت مشت هایش را گره کرد و به پایین نگاه کرد تا دیگری نبیند که قطره اشکی روی گونه اش می لغزد.
- ریوزاکی، لطفا، شما قبلاً می دانید که این قانون واقعی نیست.به تو گفته ام. - او تأیید کرد، به این ترتیب ریوزاکی مجبور نخواهد بود بمیرد - نیازی به بررسی آن نیست.
-اوه بله، من می روم آن را بررسی کنم. - کاملا متقاعد شده گفت. آنقدر از خودش گفت که لایت را برای چند ثانیه فلج کرد. گریه اش قطع شد و با کارآگاه عصبانی شد.
- چی...؟ اما آیا به چیزی که به شما گفتم گوش نداده اید؟ - مرد شاه بلوط، با انکار مخالف مواجه شد. آیا او دیوانه شده بود؟او یک خودکشی بود.
- البته شنیده ام، اما اگر زندگی ام را مقدم بر اصولم بگذارم، چه کارآگاهی خواهم بود؟ - پرسید، اجازه داد آهی از لبانش فرار کند - قسم خوردم که این پرونده را حل کنم، بنابراین شینیگامی در هر صورت من را در یک نقطه خواهد کشت. و برای خلاص شدن از شر او، یک نفر در نیروی پلیس، به اندازه کافی قدرتمند که مسئول مرگ میسا باشد، باید به هر حال بمیرد. - لایت ناگزیر فکر می کرد که قدرتمندترین فرد بعدی پدرش است و این فکر او را می ترساند - علاوه بر این، اگر من این کار را نکنم، نه پدرت و نه هیچ یک از اعضای پلیس باور نمی کنند که این قانون نادرست است.لایت با گیجی به او نگاه کرد و حرف های کارآگاه را باور نکرد که در آن لحظه دستانش را در جیب شلوارش فرو برد.
- شوخی میکنی - فریاد زد و سعی کرد بحث هایش را مرتب کند - فقط بدانید که خنده دار نیست.میدونی که بیهوده میمیری و هنوز...
- از نظر من، لایت، - ال اضافه کرد، بی حوصله، انگشتی را از روی لب هایش رد کرد - می توانید دو تصمیم بگیرید. بگذار بمیرم و خودت را به تنهایی و احساس ناقص بودن تا آخر عمر تسلیم کنی... یا اینجا و اکنون بودن کیرا را رها کن و میسا را ​​هم مجبور کن این کار را بکند. به شما بستگی دارد.
لایت لب پایین خود را گاز گرفت و متوجه شد که چگونه L از او جلوتر است تا به در خروجی برسد.در را گرفت و همانجا ایستاد و با چشمانش سبزه را تماشا کرد
- تیک، تاک. زمان دارد می گذرد، لایت. هر چه هست هر چه زودتر تصمیم بگیرید. - مرد سیاه مو قبل از رفتن از آنجا اضافه کرد. لایت با سرعتی سریع او را دنبال کرد.
الان باید انتخاب میکردم
از یک طرف، مرگ L برای ایجاد دنیای جدیدی که او سخت برای آن جنگیده بود، مفید بود.از طرفی من نمی خواستم بدون ال در آن دنیا باشم.اگر فقط موافقت می کرد که تحقیقات را ترک کند... این برای بهترین بود، آنچه لایت می خواست اتفاق بیفتد. به همین دلیل به میسا دستور نداده بود که دوباره مردم را با Death Note بکشد تا به او فرصت بدهد.ریوزاکی قبل از اینکه رم تصمیم بگیرد به تنهایی اقدام کند، پرونده را کنار بگذارد. اگر فقط موافقت می کرد که تحقیقات را ترک کند... این برای بهترین بود، آنچه لایت می خواست اتفاق بیفتد. به همین دلیل به میسا دستور نداده بود که دوباره مردم را با Death Note بکشد تا به او فرصت بدهد
ریوزاکی قبل از اینکه رم تصمیم بگیرد به تنهایی اقدام کند، پرونده را کنار بگذارد.
باید چکار کنم؟
آنها وارد اتاق کامپیوتر شدند، جایی که بقیه نیروهای ویژه در آنجا مستقر بودند. ماتسودا چیزی از ال پرسید، اما لایت او را نشنید، بیش از حد غوطه ور در افکارش.
فقط وقتی به اتفاقی که قرار بود بیفتد فکر می کردم فشار زیادی را در سینه ام احساس می کردم.
- لایت...خوبی؟- سوئیچیرو پرسید، شانه‌اش را فشرد - موهایت ژولیده و پیراهنت بدجوری تنت است، به علاوه گمشده به نظر می‌رسی.برای شما خیلی غیرعادی است.
گونه های مرد صورتی شد و سعی کرد موهایش را شانه کند و پیراهنش را صاف کند. وقتی متوجه شد که همه دخترانه به او نگاه می کنند با ناراحتی گلویش را صاف کرد
- ولش کن. - ل در گوشه چشمش به نور نگاه کرد.
- باور کنید یا نه، لایت در حال حاضر تصمیم مهمی می گیرد. بیایید به برنامه ادامه دهیم.
ال یا کیرا؟
ال یا کیرا؟
ال یا..؟
لایت متوجه شد که رم با شنیدن نقشه ریوزاکی چگونه اتاق را ترک کرد. وای نه.
- واتاری! - L فریاد زد، نگاهی به تغییر صفحه نمایش داد و گفت: "همه داده ها حذف شدند". او انتظار نداشت واتاری هم بمیرد، این به مرد سیاه‌مو آسیب رساند. و فکر کنم که می توانستم از مرگ او جلوگیری کنم.
- چه خبره!؟
- به واتاری گفتم - ال با لحنی آرام اما به شدت به صفحه نگاه می کند - همه داده های تحقیق را حذف کند تا اتفاقی برای او افتاده باشد
با شنیدن صدای آژیر و دیدن چراغ های قرمز چشمک زن، اعصاب به بدن لایت سرازیر شد. او سعی داشت چه کسی را فریب دهد؟ L بیش از هزار دنیا به کیرا اهمیت می داد.
- رم! اگر نظر شما تغییر کرد، ما می توانیم در مورد آن صحبت کنیم! - لایت ناامیدانه فریاد زد، هیچکس نفهمید در مورد چی صحبت می کند - بیا اینجا شینیگامی لعنتی!
-همگی! شینیگا-
این صحنه با حرکت آهسته در چشمان لایت رخ داد که چشمانش تنها در چند میلی ثانیه خیس شدند. قاشق به آرامی از روی انگشتان L لیز خورد و چند ثانیه قبل از اینکه ریوزاکی نیز با آن بیفتد روی زمین افتاد. سبزه موفق شد قبل از برخورد با جسد کارآگاه به زمین برسد.
- ریوزاکی...؟ L - ناله کرد و به چشمان پسر که برای اولین بار از زمان ملاقات با او گشاد نشده بود نگاه کرد. نگاهش گم شده بود و دهانش نیمه باز بود.
- ببخشید... خیلی طول کشید تا تصمیم بگیرم... و حالا، تو... - لایت عذرخواهی کرد، اشکی روی گونه اش ریخت. بازوی شکننده L بالا آمد، معتدل شد، و او با موفقیت توانست اشک گفته شده را پاک کند.
همه فریاد می زدند، می خواستند بدانند چه اتفاقی دارد می افتد، اما لایت گوش نمی داد. نگاهش به نگاه معشوقش دوخته شد. او حتی متوجه نخ قرمزی که آنها را به هم وصل می کرد، که به وضوح می درخشید، متوجه نشد، اگرچه تشخیص آن بین چراغ قرمز دشوار بود.
قیافه مرد جوان قبل از اینکه چشمانش را ببندد و بازویش را رها کند به لایت نشان داد که عصبانی نیست و او را بخشیده است، پس از همه چیز این تصمیم او بوده است. اما این باعث نشد که آسیب کمتری برای لایت داشته باشد.
-نه!! آهههه!! - لایت به آن بدن بی جان چسبید و به سینه اش فشار داد و به گریه ادامه داد.-ال، نه...
-لایت. - پدرش زنگ زد.
من دیگر هرگز نمی توانستم لبخند ال را ببینم، یا بخندم، نمی توانستم بشنوم که او اظهارنظرهای طعنه آمیزی می کند، نمی توانستم ببینم که او به خاطر صرف زمان بیشتر از حد معمول با ماتسودا حسادت می کند. نمی‌توانست دوباره او را ببوسد، لب‌هایش را روی لب‌هایش احساس کند، جریان الکتریکی اعتیادآوری که هر بار که آنها را لمس می‌کردند از بدنشان عبور می‌کرد. آنها نتوانستند دوباره عشق بورزند، حتی نتوانستند دوباره صحبت کنند.
لایت نمی خواست به آن فکر کند زیرا او را غمگین می کرد، اما کار دیگری نمی توانست انجام دهد. او می‌دانست که این همه تقصیر اوست که باعث آن موقعیت شده است و باید از زمانی که با ریوزاکی زنده بود استفاده می‌کرد. .
- این همه تقصیر شینیگامی لعنتی است. - سرزنش رم خیلی راحت تر بود و با اینکه میدونست باید قبلا تبدیل به شن شده باشه با عصبانیت بلند شد - من میکشمش!! دارم میرم...!!
پدرش شانه او را گرفت و به آرامی سرش را تکان داد و به او گفت که این ایده خوبی نیست.
- داریم میریم لایت. - ماتسودا صحبت کرد و با ترحم به ال و لایت نگاه کرد.
-تو...باهاش بمون.
سوئیچیرو سری تکان داد و به بقیه دستور داد به دنبال شینیگامی اتاق را ترک کنند.
لایت بویی کشید و دوباره روی زمین، کنار جسد نشست. او موهای L را نوازش کرد، L او.
فقط یک کار می توانست انجام دهد.
از درون احساس خالی بودن می کرد. این بدترین حسی بود که تا به حال تجربه کرده بودم. لب های ال را بوسید و گونه هایش را در این راه نوازش کرد. سپس از آنجا بلند شد و با دلتنگی به انگشت کوچکش نگاه کرد، دیگر نه نخی بود و نه روی انگشت من. وقتی نوبتش می‌شد چیز خاصی احساس نمی‌کرد، به جز حس غمی که رشد نمی‌کرد و هر بار که به ریوزاکی نگاه می‌کرد بیشتر می‌شد.او گزینه های خود را در نظر گرفت و سعی کرد آرامش خود را حفظ کند، حتی اگر چشمانش گریه می کرد. حالا که L رفته بود، او راهی آزاد داشت تا خدای دنیای جدید باشد، تا مردم خوب را از شر تبهکاران نجات دهد.
با این حال...چرا اینقدر احساس بدی دارم؟او نه اولین کسی بود که لایت کشته بود و نه اولین بی گناه.اما او عاشق او شده بود و می‌دانست که دیگر در آن زندگی نسبت به هیچ‌کس احساس مشابهی نخواهد داشت.من نمی خواستم ادامه دهم، برای چه؟ مثل یک تلفن همراه بدون شارژر بود. بله، او می توانست برای مدتی مقاومت کند، اما در نهایت باتری، اراده او برای زندگی تمام می شود.
-ال، من... نمیتونم ادامه بدم.- لایت اعتراف کرد، آرواره اش را فشرد و از منظره ای که داشت متنفر بود.- نه با این درد در سینه که فقط با از دست دادن مقدرت به خاطر تو باشد. فکر می‌کردم می‌توانم، اما حقیقت این است که نمی‌توانم.
بدون عجله از جایش بلند شد و به سمت دفترچه مرگ که روی میز بود رفت و با انگشتش آن را لمس کرد. همه به خاطر آن چیز و خودخواهی خودش است. لایت در جیب هایش به دنبال خودکاری گشت تا آن را پیدا کرد، سپس چند ثانیه تردید کرد که بنویسد یا نه.او در آن لحظه تنها بود، کسی حرفش را قطع نمی کرد.دستش می لرزید خودکار را به دفترچه نزدیک کرد.
می ترسیدم، باید اعتراف می کردم.
‌ او احساس کرده بود که حق دارد جان افرادی را که نمی‌شناخت، بگیرد، زیرا آنها را شیطانی می‌دانست یا به این دلیل که سر راه او قرار می‌گرفتند. اما آیا او واقعاً این حق را داشت؟
حالا فهمید که اینطور نیست.
با شجاعت قلم را محکم گرفت و تمام هوایی را که در دست داشت آزاد کرد. و قبل از اینکه پشیمان شود سریع اسم خودش را نوشت.از طرف دیگر با L.
این چیزی بود که به خودش گفت تا سعی کند خودش را آرام کند.
به اسمش که توی اون دفتر لعنتی نوشته بود نگاه کرد، سی ثانیه مونده بود.
شاید کسی حتی بهتر از او بیاید تا میراث او را ادامه دهد، بالاخره پیروان کیرا همچنان در اطراف هستند. اما لایت دیگر نمی جنگید.
دفتر و خودکار را روی میز گذاشت و بعد کنار ال دراز کشید و با بازوهایش دورش را گرفت. بوی او را برای آخرین بار استشمام کرد، بویی که خیلی دوستش داشت و آماده مرگ در آغوش عشق زندگیش شد.
نکته خوب این بود که دفعه بعد آنها می توانستند یک زندگی عادی داشته باشند. این فقط یک تلاش ناموفق بود. این همان چیزی بود که لایت در حالی که ثانیه های باقی مانده را می شمرد و بسیار عصبی بود فکر می کرد. هیچ کس شاهد مرگ او نبود و وقتی پلیس برگشت صحنه بسیار عجیبی را در چشمان آنها دید. هر دو پسر در آغوش گرفتند و مرده. با یک نخ قرمز که دوباره آنها را به هم وصل می کند، حتی اگر نمی توانستند آن را ببینند. صرف نظر از زمان، مکان یا شرایط، افرادی که با نخ قرمز به هم وصل شده اند، قرار است یکدیگر را پیدا کنند. این نخ می تواند دوباره در هم بپیچد، بپیچد و باز شود، اما هرگز نمی شکند
لایت یاگامی و ال لاولیت قرار است در تمام زندگی خود عاشق شوند، مهم نیست
چه اتفاقی می افتد