"အာ့....ကိုကို"
"ကိုကို ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူးလေ...မဟာရယ်"
"သိတယ်...ကြိုညည်းထားတာ"
တစ်ခွန်းမခံ ပြန်ပတ်နေသော ထိုကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး ထွန်းတောက်ရှင် ခပ်ဖွဖွလေးရယ်လိုက်မိသည်။ ခြောက်ကပ်ပြီး ပျင်းရိဖွယ်ကောင်းလှသော သူ့ဘဝထဲကို ထိုကောင်လေးက မဖိတ်ခေါ်ပါဘဲ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုမျက်နှာရူးကောင်လေးရောက်လာမှ တည်ငြိမ်မှုတစ်သိန်းနှင့် သူ့ဘဝကြီးက ကဗြောင်းကပြန်နှင့် ဗြောင်းဆန်နေတော့သည်။ 'ကိုကို' လို့ခေါ်လိုက်တိုင်း တင်းမာနေသော သူ့စိတ်တွေက ကော်ဖယောင်းလို ပျော့ပျောင်းသွားတတ်သည်။
ဂီရိ ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်တော့ သူ့အရာလေးက မာတောင်နေပြီဖြစ်၏။
"ဘယ်အချိန်ကတည်းက ဒီလိုဖြစ်နေတာလဲ...မဟာ"
"ကိုကို့ အနားကပ်မိကတည်းကပဲ"
ထွန်းတောက်ရှင် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ထိုအရာလေးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင် ပွတ်တိုက်လိုက်သည်။
"အာ့...ဟာ့..ကိုကို"
"ကိုကို့ ကိုကြည့်ပါအုံး...မဟာ"
မျက်ရည်စတွေနှင့် မော့ကြည့်လာသော မျက်နှာလေးကြောင့် သူ့စိတ်တွေက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ယောက်ယက်ခတ်ကုန်သည်။
"ကိုကို လို့ခေါ်ပါအုံး"
"ကို...ဟင့်...ကိုကို"
သူ့ ပါးပေါ်ကပါးချိုင့်လေးက လှစ်ကနဲပေါ်လာသည်။ သူ့ပါးချိုင့်လေးက ပြုံးမှပေါ်သည်မဟုတ်။ စကားပြောရင်တောင်မှ ပေါ်လာတတ်သည်။ ထိုပါးချိုင့်လေးက ချစ်စရာကောင်းသော သူ့ပုံစံကိုပိုလို့ထင်ပေါ်စေသည်။
"ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ...မဟာရယ်"
ပါးပြင်လေးကို တယုတယနမ်းရှိုတ်ရင်း ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကထကြွလာသည်မို့ ရှေ့ဆက်ပြီးသာတိုးနေမိသည်။ ထွန်းတောက်ရှင် ဘောင်းဘီကို တဝက်လောက်ထိချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့အရာကို အပြင်ထုတ်လိုက်သည်။
လက်ခံမည့် နေရာလေးက အခုထိကြပ်နေဆဲမို့ လက်တိုးဝင်ကာ ချဲ့ယူလိုက်သည်။
YOU ARE READING
သခင့် ရဲ့ အခရာ {Completed}
Short Story"ချစ်ခြင်းဆိုတာကို ငါ အယုံအကြည်မရှိဘူး။သိမ်းထားတာရှိရင် ထုတ်ပြကြစမ်းပါ့ မြင်ဖူးချင်လို့။" _သခင်_ "ချစ်ခြင်းတရားဆိုတာ မမြင်နိုင်ပေမယ့် ခံစားနိုင်တာကြောင့် ချစ်ခြင်းတရားဆိုတာကို ငါမြတ်နိုးတယ်" _အခရာ_ "ခ်စ္ျခင္းဆိုတာကို ငါ အယံုအၾကည္မရိွဘူး။သိမ္းထားတာရိ...
