VAMPİR / Gay

0.5

"Oğlum gel bak gitme bugün okula, gidelim işte hastaneye çok kötüsün"

Annemin yalvarışlarını es geçerek
Ayakkabılarımın bağcığını bağladım.
Dün babamdan hayatımda yemediğim dayağa yemiştim.

Yüzüm gözümü mosmor ve yaralarla kaplıydı bir çoğunu fondöten sayesinde kapatsam da bazıları kapanmamıştı.

Sağ kolumu zar zor, acı içinde annemin elini tutmak için uzandım. Sağ kolum
Acayip derecede acıyordu zaten babam  sağ koluma dün gece koparırcasına basmıştı fakat zamanla geçecektir acılarım.

İlk defa babamdan dayak yemiyorum sonuçta.

"Anne merak etme iyiyim ben. Sen beni dert etme, kendine dikkat et olur mu? Birde evin anahtarını değiştir artık o adam istediği gibi bu eve giremesin"
Dedim annemin içini rahatlatmak adını zorla gülümserken.

Konuşurken çenem bile acıyordu.

Odunla dövmüştü babam beni hatta o da bi ara yetmedi kemerinin demir kısmıyla vurmaya başlamıştı.

Ne kadar kaçmayı denesen de olmamıştı kaçamamıştım. Kapıyı kilitlemişti, annem pazara gittiği için gecikmişti o geldiğinde bile kapıyı açamamıştı. Babam beni saatlerce döverken annem ağlayıp yalvardı babama yapmaması için.

Ancak babam umursamadı dövdükçe dövdü beni, bende acı içinde yerde kıvranıp acıyla çığlıklar attım gözlerimden yaşlar akarken.

Annem "Tamam oğlum değiştiricem bugün ama keşke hastaneye gitseydik baksana koluna morarmış ya kırık çıkıksa? "

"Bir şeyim yok merak etme" diyip yanağına bir öpücük kondurup evden dışarı çıktım.

Nedense en çok sağ kolum acıyor ama acısı geçer diye düşünerek umursamadım üstünde durmaya sonuçta alışıktım evde ayrı okulda ayrı dayak yiyordum bi ara fakat artık evde dayak yiyorum yavuz yok olduğundan beri.

Acaba ona noldu? Ne kadar ondan nefret etsem de merak ediyordum, bence bu zamana kadar insanlara yaptığı kötülüğün bedelini ödüyor olabilir mi?

Durağa doğru yavaşça yürürken yanımdan geçen otobüsümü görünce dalgınlık halimden kurtularak hızla koşmaya başladım ancak şöför durakta olan insanları aldıktan sonra beni görmesine rağmen kapısını kapatarak
Gitti.

Arkasından o kadar bağırmama rağmen almadı beni. Ya insan bir insanlık yaparda bir kaç saniye bekler değil mi? Amaa nerde o insanlık bizim insanlarımız da

Otobüsü kaçırmamla yüksek sesle ofladım, durakta olan bazı insanlar garip garip bana baksalarsa umrumda olmadı.

Şimdi ne yapıcam ben ya!?

Diğer otobüsün gelmesine yarım saat var daha ve ben okula geç kalacaktım
Bugün annemi zar zor ikna ettiğim için geç çıkmıştım şimdiyse 1 ya da 2 ders kaçıracaktım aptal gibi.

Çantamı düzeltip kafamı geriye atarak gri gökyüzüyünü izlemeye başladım.

Bütün şansızlıklar beni mi bulur ya Tanrım!? Bazen hayat gerçekten çok yorucu oluyor ve ben artık dayanabilcek miyim hiç bilmiyorum

Hiçbir şeyden zevk alamıyorum yavaşça benliğimi kaybediyordum fakat elimden bir şey gelmiyor, gözümün önünde duygularımı her şeyim kayıp gidiyor ve ben öylece izlemekten başka elimden bir şey gelmiyor

Sıkıntılı bir şekilde nefes verdiğim sırada yanımda simsiyah bir lamborghini durdu. Bi an gözüm arabaya kaydığında ne kadar güzel ve havalı olduğunu düşündüm.