savagery|taekook

Yalvarış ☆

her gece rüyalarıma girip onları korkunçlaştıran adamın yeni hedefi bendim ve artık ben taehyungun esiriydim
_____________________________

Bazen hiç uyanmamayı hiç var olmamayı dilersiniz öyle değil mi? Ben bunu hayatımın her anında istedim istemeye de devam edeceğim çünkü ne zaman mutlu olmak için bir şeyler yapmaya çalışsam her zaman mutsuz olan kişi ben oluyordum

İnsanlar bana acıyan gözleriyle bakıp,acıdıklarına dair bir kaç şey söylerlerdi buna zaten alışmıştım annem ve babam beni bunlara daha önceden de hazırlamıştı artık hiç garipsemiyordum insanların bu hareketlerini ama çok yakıyordu canımı

O gün kovuldum,hemde hiç ummadığım gibi
____________________
Dört yıl önce

Nefes alamıyordum,nefes aldıkça boğuluyordum "Lütfen beni dinleyin bay ha-ru" ağlayarak bacaklarına sarılmış beni dinlemesi için yalvarıyordum ama ısrarla beni ayağı ile iteklemeye çalışıyordu "işte böyle oldu bay ha-ru ona defalarca gitmemesini söyledim ama beni dinlemeyerek kuzey bölgesine gitti" dedi Kai sırıtarak.

Ağlamaktan nefes alamıyor gözlerime kara perdeler iniyordu neden böyle yapıyordu? "Hayır...hayır!" Dedim bağırarak. Sesim artık bir fısıltıdan farksızdı. Üzerime bir iftira atılıyordu ve herkes bana inanmak yerine kai'ye inanıyordu. Neden hiç kimse bana güvenmiyordu? Ben onlara ne yapmıştım?

ağzımdan salyalarım,burnumdan sümüklerim akıyordu ama yapamazdım,bu işten atılamazdım yoksa nasıl alırdım ben jiminime o istediği telefonu? "Bakın beni dinleyin lütfen öyle olmadı" dedim çaresizce. Bedenim deli gibi titriyor,korkuyla çığlıklar atıyordum

"Kes artık şu iğrenç sesini!!" Dedi bay ha-ru sinirle bağırmış ardından hızla beni ayağı ile itmiş ve yere sertçe düşmemi sağlamıştı. Dün geceden kalan yaralarım hala kabuk bağlamamış ve sızım sızım sızlıyordu ve yere düşmemin etkisi ile avuç içlerimden usulca kanlar akmaya başlamış,bedenimde keskin bir sızı hissetmemi sağlamıştı ancak umursamadım,umursayamadım çünkü canımı umursayacak durumda değildim

Karnıma attığı tekmeyle dudaklarımdan acı bir feryat dökülmüş,ağlayarak dizlerimi kendime çekmiştim "o hepimize tehlike arz ediyor bay ha-ru derhal buradan gitmesini istiyorum" dedi Kai sanki yaptıkları yetmiyormuş gibi. Ne dediklerime nede gördüklerime inandılar,benim deli olduğumu ve bu olanların aslında bir hayal olduğunu söylemiştiler ve herkes buna şüphesiz inanmıştı

Ama biliyordum,hala ormanda bir yerde olduklarını biliyordum...

Kuzey bölgesinde durmaksızın cinayetler işleniyordu ve hiç kimse bunun farkında değildi "Dün gece beni bıçakladı bay ha-ru anlamıyor musunuz!! Kovulması gerekiyor o bir deli!" Diye devam etti kai. Üstüme atılan iftiralara karşı ağlamakla yetindim hoş bu zamana kadarda hep böyle değil miydim? Sürekli insanların hakaretlerine ve iftiralarına karşı sessiz kalmıyor muydum?

Bay ha-ru diğer herkes gibi onu bıçakladığımı düşünüyordu zaten ne bekliyordum ki? İki günlük bir insana inanmalarını falan mı? Çevredeki insanların bana iğrenircesine bakışları bile her şeyi açıklıyordu burada istenmiyordum. Bay ha-ru suratını ekşiterek bedenimi süzmüş, kalbimi parçalara ayıran o şeyleri söylemişti