savagery|taekook

Öpücük ☆

tırnaklarımı avuç içlerime sertçe batırmış, içimdeki acıyı bir nebze olsun dindirmek istemiştim ama biliyordum ki içimdeki yangın asla sönmeyecekti
_______________________________

Taehyung benim gelmediğimi fark edince geri dönüp beni kucaklayıp odaya getirmişti. Her ne kadar mızmızlansamda her zamanki gibi bunu da önemsememiş,beni yatağın üzerine bırakmıştı ne de olsa onun için önemli olan şey duygularım değildi. Bu evde bir kukla gibiydim başka hiç bir şey değil

"Ne yapacağım" diye içimden geçirmeden edemiyordum "peki ya şimdi ne olacak" diye sorgulamadan yapamıyordum. Bitmişti her şey bitmişti ne artık bu evdeki insanlara güvenim kalmıştı ne de dışarı dünyadaki insanlara tahammülüm kalmıştı

"Taehyung ya öğrenirse?" Diye düşünmekten içim içimi yiyordu. Öğrenirse neler olacaktı? Yine mi cezalandırılacaktı beni? Artık hiç bir şeye yetişemiyordum,yorulmuş ve tükenmiştim daha fazlasını kaldıramazdım biliyordum aynı şimdi olduğu gibi

"Meleğim" dedi taehyung mırıldanarak. Usul usul saçlarımı okşuyor,yanağıma yumuşak öpücükler bahşediyordu. Beni sakinleştirmeye çalıştığının farkındaydım ondan bir şey gizlediğimi düşünüyordu haklıydı da düşündükçe stresten karnıma ağrılar giriyordu

Taemin ile o odada ne yaşadıklarını bilmiyordum ama ona bir şey yapmadığı kesindi ne de olsa bir insan ikizine kıyar mıydı? Pek sanmıyorum ama söz konusu taehyung ise evet kıyardı Bunu yıllar önce anlamıştım zaten

"Üzgün olmandan nefret ediyorum" dedi sıktığı dişlerinin arasından. Saniyeler içerisinde duygu değiştirmesi çokta garibime gitmemişti. Onu çoğu zaman anlayamıyordum özellikle beni üzdükten sonra "üzgün olmandan nefret ediyorum" dediği gibi

Sanki bunca olayın sebebi o değilmiş gibi bir de böyle şeyler demesi komik geliyordu. Yavaş yavaş psikolojimin bozulduğunu hissetmeye başlamıştım. Bu evde durdukça mideme kramplar giriyor,bedenim uyuşuyordu. Herkes her şeyin farkındaydı tüm bu olanları biliyordular çünkü sebebi onlardı

"Bana ne olduğunu anlat" dedi taehyung yataktan yavaşça inerken. Benim susmamı istemediği açıkça ortadaydı şahsen bende susmak istemiyorum konuşmadıkça içim içimi yiyordu "her şey çok üst üste geldi" dedim sessize mırıldanarak

Tüm bu olanlar çok üst üste gelmiş ve benim düzenimi yıkıp geçmişti. Yemek yiyemez olmuştum sanki yemek yedikçe kusacakmış gibi hissediyordum,ne zaman su içsem içim kıyılıyordu başımı her yastığa koyduğum da o masum bedenler gözümün önünden gitmek bilmiyordu "meleğim.." dedi taehyung usulca dudaklarıma bir Buse kondururken

İlk öpücüğümü bir katile vermiştim

İnsanlar ilk öpücüklerini her zaman değer verdikleri ve sevdikleri insana vermek isterdi oysa ben ne mutluydum ne de üzgün benim için önemli olan ilk öpücük değildi asıl önemli olan içimde kelebeklerin uçuşmasını sağlayan bir öpücüktü ancak daha ben seçimimi bile yapamamıştım "çok üzgünüm" dedi Taehyung gözyaşlarımla ıslanmış olan yanaklarımı uzun parmaklarıyla yavaşça okşarken "tüm bu olanlar için çok üzgünüm meleğim" diye fısıldadı sessizce

Günlerce hatta saatlerce benden özür dilemesini beklerken şimdi neden mutlu olmamıştım? Oysa benim istediğim de bu değil miydi? Ama artık özür dilemesi veya üzülmesi benim için hiç bir şeyi ifade etmiyordu bu saatten sonra olan olmuş,ölen ölmüştü bir özürle ne bir daha ölen o masum insanlar geri gelecekti ne de kırılan o kalpler tekrar eski haline dönecekti artık her şey için çok geçti ve o da bunun farkındaydı