savagery|taekook

Gizem ☆

Tüm kabuslar birer birer bitmiş,karanlık defter bir daha açılmamak üzere kapanmıştı
_______________________________

Bu dünya o kadar acımasız ve adaletsizdi ki bazı anlar ne yaşadığımıza şaşırır kalır,bir çözüm yolu ararken o yolda kaybolurduk. Aylar önce 'tanışma partisi' adı altında bir oyunda piyon olmaya mahkum olmuştum ben ve bunu ne yaparsam yapayım değiştiremezdim biliyordum. Bir seri katille sevişmiştim her ne kadar rüya gibi gelse de bu olmuştu,bu yaşanmıştı ben yıllar önce isminden korktuğum adamın kolları arasında zevk çığlıkları atmıştım. O anlar aklıma gelince vücudumda ki kan yüzüme pompalanmış,utançla gözlerimi açmamı sağlamıştı.

Bu gün hayatımın en büyük dönüm noktasını yaşayacaktım,ilişkimizi baştan yaratacaktım. Artık Taehyung benden nefret etmeyecekti öyle değil mi? Beni dövmeyecekti dimi? Ben ilişkimizin eski haline dönmesi için elimden gelen her şeyi yapmaya hazırdım. İştihamlı yatakta doğrularak Taehyung'un nerede olduğuna anlamaya çalışmıştım ancak odada sadece benim olmamın gerçeği suratıma bir tokat gibi çarpmıştı. Taehyung nereye gitmişti? Saat kaçtı? Kaç saattir uyuyordum? Bakışlarımı açık olan pencereye çevirdiğimde güneşin yavaşça battığını gördüm. Siktir! Tanrım ben kaç saattir uyuyordum böyle?

Son zamanlarda o kadar çok şey yaşamıştım ki günlerin ve saatlerin nasıl geçtiğini bile anlayamıyordum,fark edemiyordum "Taehyung" dedim sessizce mırıldanarak. Yalnız mı uyumuştum ben? Taehyung neden gitmişti?Yoksa bir şey mi olmuştu? Oyuna baştan mı başlıyorduk? İrislerimi yatağın karşısında ki aynaya çevirerek ne zaman giydiğimi hatırlamadığım pijamalara baktım. Taehyung yüksek ihtimalle ben uyurken giydirmişti bunları. Dün gece yaşadığım şeyler tekrardan birer birer suratıma çarparak silkelenmemi sağlamıştı. Ben en sonunda istediğimi elde etmiştim öyle değil mi? Taehyung ile birlikte olmuştum dimi? Bedenimde hissettiğim keskin acı ile dudaklarımdan acı feryatlar kopmuştu.

Bu yaptığım doğru muydu bilmiyordum ancak olan olmuş,yaşanan yaşanmıştı artık bunun bir dönüşü yoktu ve olmayacaktı da biliyordum. Sadece bende diğer insanlar gibi mutlu olmak zevki tatmak istemiştim başka ne olabilirdi ki? Hem zaten aylarca bunun için mücadele etmemiş miydim şimdi neden içten içe pişmanlık duyuyordum? "Bedelini ödeyeceksin" dedi içimde ki küçük çocuk kinle kulağıma fısıldayarak. En fazla ne yaşayabilirdim ki? Hoş bu zamana kadar yaşamadığım bir şey kalmamıştı zaten. Deliğimde ve bedenimde hissettiğim keskin acıya rağmen yataktan yavaşça kalkarak sarsak adımlarla kapıya doğru yürümeye başlamıştım. Taehyung'u bulmam gerekiyordu,onunla konuşmam gerekiyordu.

Ben hayatımın sonuna kadar bu evde,bu insanlar ile yaşamak istemiyordum,midemi bulandırıyordu ve bu konuyu Taehyung ile konuşmam gerekiyordu,ömrümün sonuna kadar yamyamlarla dolu bir evde yaşayamazdım. Hem ne zamana kadar kaçıcaktım bu olanlardan? Ne zaman kurtaracaktım kendimi bu evden? Eğer bir adım atmaz isem bu oyun başlamadan biterdi. Kapının kulpunu yavaşça aşağı doğru indirerek kapının açılmasını sağlamış,bedenimi odadan hızla dışarı atarak gözlerimi sessiz ve ıssız koridorda gezindirmiştim. Benim ne yapıp ne edip Taehyung'u kendi tarafıma çekmem gerekiyordu aksi taktirde sonum iyi olmazdı özellikle Hoseok ortalarda gezinirken.

Neler oluyordu bilmiyordum ama Hoseok son zamanlarda sürekli olay çıkartmaya çalışıyordu sanki bu olanlar yetmezmiş gibi. Uzun koridorda yürüyerek adım seslerimin etraftaki sessizliği bozmasına izin vermiştim. Sadece Taehyung ile baş başa kalabileceğim bir ortam istiyordum, olay çıkmadan mutlu bir şekilde yaşamak istiyordum aynı diğer herkes gibi. Taehyung belki de benim düşündüğüm gibi biri değildi sadece evdekiler yüzünden kötü biri oluyordu. Bakışlarım Felix yazılı kapıya takılı kalmıştı. O kapının arkasında ne olduğunu çok merak ediyordum ancak o odaya girmeye cesaretim yoktu biliyordum