savagery|taekook

Gözyaşı ☆

İşte her şey şimdi başlıyordu,piyon köşeye sıkışmıştı.
_______________________________
Taehyung'un gözünden~

Kan insanların günahlarını temizleyen,onları arından bir şeydi ancak bunu herkes bilmezdi, anlayamazdı. Jungkook onu sevmediğim için dövdüğümü veya ondan iğrendiğim için zarar verdiğimi düşünüyordu bunun bilincindeydim ancak yanılıyordu,ben ondan asla nefret etmezdim, edemezdim. O benim yaşama sebebim iken ben ondan nasıl nefret edebilirdim? Ondan nasıl iğrenebilirdim? Ben onun için her şeyi göz önüne almışken o nasıl benim hakkımda böyle iğrenç şeyler düşünebilirdi anlayamıyordum, ben bizim için çabalarken onun bizi yok etmeye çalışmasını idrak edemiyordum. Jungkook nasıl olurda bizi hiçe sayardı? Bizim ilişkimizi nasıl düşünmezdi?

İnsanlar çok aptal varlıklardı sadece kendi canları ve zevkleri için bir çok şeyi görmezden gelebiliyordular bunu Jungkook sayesinde tekrardan anlamıştım, Jungkook tekrar bana insanların ne kadar aptal bir varlık olduğunu hatırlatmıştı. Onu ilk gördüğümde derisini yüzmek,bedenini parçalara ayırmak istedim ama bir anda içimdeki o nefret yavaşça aşka döndü yine de ne yaparsam yapayım zihnimdeki o sesler susmak bilmiyor,beni daha çok insan öldürmeye teşvik ediyordu ve ben buna engel olamıyordum, kendime karşı koyamıyordum sanki kan artık madde bağımlıların mahrum kaldığı o maddeymiş gibi geliyordu.

Jungkook ne zaman sevecekti beni? Ne zaman sadece bizi düşünecekti? Bir gün bile olsun ne zaman sadece kendi çıkarları için beni sevmeyi bırakacaktı? Biliyorum,her şeyin farkındaydım ancak Jungkook gerçekleri göremeyecek kadar saf biriydi,kendine inandırdığı gerçeklerden başka hiçbir şeyi göremeyecek kadar kör bir melekti "Öldür onu!" Diyordu zihnimdeki sesler "Sana yaptıklarının cezasını ver,arındır onu!" Diyordu ancak bunu yapamazdım,nefesimi öldüremezdim. Yavaşça yatağın yanına adımlayarak odada tok bir sesin oluşmasını sağlamıştım.

Tüm yalanlar kanda ölür,tüm kötülükler kanda temizlenirdi. Artık Jungkook dersini almıştı, yaptığı her yanlış adımda yavaşça öleceğini anlamıştı "Bunu bana nasıl yaparsın!" Dedi Jungkook yıllarca içine attığı çığlıkları çekinmeden yüzüme savurarak "Beni nasıl kandırırsın?!" Dedi isyan ederek. Ne kadar acınası bir durumda olduğunun farkına mıydı? Ne kadar komik göründüğünden haberi var mıydı? İsmimi duyması bile o küçük bedenin titremesine yol açarken hala bana baş kaldırmaya çalışması onu nasıl bir duruma düşürüyordu bunun bilincinde miydi?

Hoş zaten karşımdaki insan akli dengesini kaybetmiş birisi değil miydi? Bu saatten sonra anlattıklarına kim inanırdı? Jungkook yıllar önce akıl sağlığını kaybetmişti benim bir şey yapmama gerek kalmamıştı "Ben seni kandırmadım" dedim içimdeki siniri bastırmak için sıktığım dişlerimin arasından. Ben asla onu küçük düşürecek bir duruma sokmamıştım,ben asla ona yalan söylememiştim "Sen kendini kandırdın" dedim sertçe yumruklarımı sıkarak. Onun beni terk etmeye çalıştığı zamanlar aklıma geldikçe delirdiğimi hissediyordum, benden nefret ettiğini hatırladıkça onu öldürmek istiyordum

O benimdi,o bana aitti,o benden kurtulamazdı, biz birbirimiz için yaratılmış iki bedendik ve o bunu değiştiremezdi "Sen her zaman kendi kurduğun dünyada yaşadın Jungkook" dedim içimdeki nefret kırıntılarını etrafa savurarak. Jungkook hiçbir zaman beni sevmemişti Jungkook sadece benim ona olan ilgimi sevmişti,onun mahrum olduğunu duyguyu ona tekrardan vermemi sevmişti,o bizi seçmemişti,o her zaman kendini düşünmüştü. Yavaşça üzerine yürüyerek korkuyla yatakta kıpırdanmasına izin vermiştim. O hala benimdi ve olmaya devam edecekti bunu hiç kimse değiştiremezdi