savagery|taekook

Yalan ☆

Yoongi benimle bu saate ne konuşmak isteyebilirdi ki?
____________________________

Pişmanlık insanın yarasını delip geçen,kalıcı izler bırakan bir duyguydu. Eğer bir hata yapar iseniz hayatanızın boyunca pişmanlık duygusu ile yaşar,onunla birlikte öldürdünüz

Pişmanlığın bir telafisi veya bir çözümü yoktur pişmanlık sadece pişmanlığı ile kalır,sizi o hırçın dalgalarında dibe doğru çekerdi. Göğsünüzdeki acı geçmek bilmez,eskileri düşünmeden edemezdiniz aynı şu an olduğu gibi.

İnsanlar bazen en beklemedikleri kişilerden en beklenmedik duyguları tadıyordular. Biz her ne kadar doğru kişi değil desek bile içten içe o kişiyle kendimizi uyumlu buluyorduk bunun bir sebebi veya bir nedeni yoktu sadece "onu istiyorum" diyebilirdik çünkü içimizde ona karşı her zaman bir ilgi duyardık

Taehyung benim için de öyle biriydi birbirimiz için zıt kutuplardık ama ikimizde birbirimizi çekiyorduk. Biz ateş ve su gibiydik,ben taehyung'un ateşini söndürmeye çalışan bir su dalgasıydım,taehyung ise gittikçe harmanlanan bir ateşti

Taehyung herkesi kendi ateşine çekiyor,onları acımasızca öldürüyordu aynı beni de kendi ateşine çektiği gibi. Ona "dur" yada "yapma" diyemiyordum,diyemezdim de. Taehyung jiminden sonra benim yaralarıma merhem olmaya çalışan ama bir o kadar da beni yaralayan biriydi

Ben gelen kişinin taehyung olmasını umut ederken yoongi'nin gelmesi beni oldukça şaşırtmıştı,yoongi en son bekleyeceğim kişi bile olamazdı "Tabiki de" dedim yoongi'nin isteğine karşılık. Gecenin geç bir saatinde benimle konuşmak isteyeceği bir şey var ise bu önemli olmalıydı başka kim bu saatte konuşmak için gelirdi ki?

Yoongi az önce benim izlediğim yıldızlara kara kara bakıyor,sanki bir şey olmuşçasına iç çekiyordu. Bir şeyden dolayı pişmanlık çekiyormuş gibiydi belki de o da en başından beri benim gibi biriydi ve zamanla onlara dönüşmüş masum bir bedendi "Bir şey mi oldu?" Dedim içimdeki merakı bir nebze olsun bastırmak için

Buraya neden geldiğini deli gibi merak ediyordum,yoongi gibi birinin benimle konuşacak neyi olabilirdi anlayamıyordum. Bu zamana kadar yoongi ile bir problemim veya bir sorunum olduğunu hatırlamıyordum şahsen bu evde hiç kimse ile sorunum olmamasına rağmen bana oldukça kaba davranıyordular

Yoongi diğerlerine nazaran bu eve geldiğimden beri nedensizce bana acıyarak bakar,beni korumaya çalışırdı sanki bir şeyden dolayı vicdan azabı çekiyor gibiydi ama onu asla anlayamıyordum duygularını ne mimikleriyle ne de hareketleri ile yansıtıyordu bu da onu anlamamı zorlaştırıyordu. Aslında ben bu evdeki hiç kimseyi anlayamıyordum,herkes birbirinden de değişik ve gizemliydi onları anlamak oldukça zordu

Odada sessizlik oluştukça stresten karnıma ağrılar giriyor,bedenimin heyecanla titremesini yol açıyordu. Bu hisleri ilk iş günü görüşmemde de hissetmiştim,gerçekten benim için berbat bir gündü patronum aynı taehyung gibi sert ve kaba biri idi. Böyle insanlar hiç bir zaman eksik olmaz mıydı? Herkes neden bu kadar gergin ve sinirliydi anlayamıyordum,dünya neden bu kadar acımasızdı?

Düşünmenin bir çare olmadığını anlayınca Aklımdaki düşüncelerden uzaklaşarak bakışlarımı tekrardan yanımdaki bedene, Yoongiye çevirdim ancak o benim aksime ona yönelttiğim soruyu cevaplamak yerine ellerini cebine usulca sokmuş,gözlerini yıldızlardan bir milim bile ayırmamıştı. Buraya gelmesinin bir sebebi vardı ancak söylemeye tenezzül bile etmiyordu bu da oldukça sinir bozucuydu