_ ولی تو به من قول دادی؛
قول دادی باهام همکاری می‌کنی.
_تو؟
_آقای جئو...
_مراقب کلمات‌تون باشید آقای کیم!
قرار نیست هزار بار تکرارش کنم؛
شما خط قرمز من‌و رد کردید و
این یعنی تمام، یعنی خداحافظ.
دلم نمی‌خواد این لحظه تلخ‌تر از اینی
بشه که هست، پس ت...
اینک این نامه‌ها، شاید باعث شود که در هوای تو قدمی بزنم، در حضور تو زانو بزنم، سر در برابرت فرودآوردم، و بگویم: هرچه هستی، همانی که می‌بایست باشی، و بیش از آنی، و بسیار بیش از آن.*
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
•●○°~~~🍁☕️🌧~~~○●•
هلند - آمستردام.
به ترافیک نسبتاً سنگین روزهای بارونی عادت داشت؛ ابرهایی که از دو سه روزِ پیش، آبی آسمون رو به رنگ خاکستری درآورده بودن، از صبح امروز بالاخره تن به باریدن داده‌بودن و به دست هرکدوم از مردم بارونی‌پوشِ این شهر، چترهای رنگارنگی سپرده‌بودن.
پشت چراغ قرمز ایستاد و قهوه‌‌ی گرمی رو که مثل هر صبح، از استابارکسِ کوچیک محله گرفته بود، از بین دو تا صندلی برداشت. نگاهی به ساعت انداخت و بلافاصله موبایلش رو روی هولدر کنار فرمون گذاشت و تماس رو برقرار کرد. طولی نکشید که صدای سرحال دختر، در فضای گرم ماشین شنیده شد:
_سلام قربان!
_چطوری سیا؟ صبح به‌خیر.
_صبح شمام به‌خیر قربان.
_مدرسه‌ای؟
_آره، الان رسیدم.
_ببین به متیو بگو شوفاژا رو زیاد کنه، همین الان بگو که تا وقتی بچه‌ها می‌رسن گرم شده باشه مدرسه.
جواب مطمئن دختر، خیالش رو راحت کرد:
_باشه چشم، همین الان بهش می‌گم.
_مرسی.
_راستی جونگکوک...
_جانم؟
_کلاس خصوصی برمی‌داری؟
قطره‌های بارون، بی‌وقفه به شیشه می‌خوردن و وضوح دیدش رو کم و کمتر می‌‌کردن، پس همون‌طورکه از گرمای دلچسب و تلخی آمریکانوش لذت می‌برد، برای چندمین‌بار شیشه‌پاک‌کن رو فعال کرد.
_پرسیدن داره سیا؟
_بابا این مامان مگی من‌و کچل کرده، می‌گه حاضرم بیشتر پول بدم تا خود آقای جئون شخصاً معلم مگی باشه.
