_ ولی تو به من قول دادی؛
قول دادی باهام همکاری می‌کنی.
_تو؟
_آقای جئو...
_مراقب کلمات‌تون باشید آقای کیم!
قرار نیست هزار بار تکرارش کنم؛
شما خط قرمز من‌و رد کردید و
این یعنی تمام، یعنی خداحافظ.
دلم نمی‌خواد این لحظه تلخ‌تر از اینی
بشه که هست، پس ت...
_عسل! برایت یک عاشقانه‌ی آرام ساخته‌ام؛ یک انشای ساده‌ی مدرسه‌ای. خسته نیستی که بشنوی؟
_خسته‌ام؛ اما چرا نمی‌شود یک عاشقانه‌ی آرام را وقت خستگی شنید؟*
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
•●○°~~~🍁☕️🌧~~~○●•
پتوی سفید مخملی رو که روش، طرحی از برگ‌های سبز سرخس داشت، روی شونه‌هاش انداخته بود و به سنگ داغ شومینه چسبیده بود و در همون‌حال بی‌هیچ صدا یا حرکتی اضافه، فقط به برادرش زل زده بود.
پسر بزرگ‌تر روی مبل نشسته بود و پاهاش رو روی پاف مقابلش دراز کرده بود، سرش رو درحالی‌که صورتش رو به سقف باشه، به پشتی مبل تکیه داده بود و دست‌هاش به دور لیوان چای‌ش قفل شده بود و با چشم‌های بسته، از آرامش شبونه‌ی خونه‌ش لذت می‌برد.
دمی رو که با ناراحتی فروبرده بود، با بی‌حوصلگی بازدم کرد و تنش رو که برای خزیدن توی آغوش باز برادرش به‌شدت بی‌قراری می‌کرد، به سختی کنترل کرد. چشم‌هاش به سرتاپای اون مرد خیره بود و از نگاه کردن بهش سیری نداشت.
تمام وجودش برای گرمای خاصی که لب‌هاش از پوست صورت برادرش حس می‌کرد، پر می‌کشید و امشب در کمال بیچارگی لجبازی کرده بود. دلتنگ بود و به بوی تن پسر بزرگ‌تر احتیاج داشت، دلش می‌خواست اون چند قدم فاصله رو پشت سر بذاره تا پاهای خسته‌‌ی مرد رو و براش ماساژ بده و تموم خستگی‌هاش رو از بین ببره! دیوانه‌وار به بو کردن موهای برادرش احتی...
_پاشو بیا این‌جا...
صدای برادرش، بلافاصله در تمام راه‌های عصبی‌ِ وجودش اکو شد و کمری که قوز کرده بود، به‌سرعت صاف شد؛ پسر بزرگ‌تر همچنان در همون حالت بود و حتی پلک‌هاش هم هنوز روی هم چفت بود، با این‌حال از بی‌قراری بیش از حد برادرش خبر داشت؟
