_ ولی تو به من قول دادی؛
قول دادی باهام همکاری می‌کنی.
_تو؟
_آقای جئو...
_مراقب کلمات‌تون باشید آقای کیم!
قرار نیست هزار بار تکرارش کنم؛
شما خط قرمز من‌و رد کردید و
این یعنی تمام، یعنی خداحافظ.
دلم نمی‌خواد این لحظه تلخ‌تر از اینی
بشه که هست، پس ت...
من هرگز نخواستم که از عشق افسانه‌ای بیافرینم؛ باور کن! من می‌خواستم که با دوست‌داشتن زندگی کنم، کودکانه و ساده و روستایی. من از دوست‌داشتن فقط لحظه‌ها را می‌خواستم، آن لحظه که تو را به نام می‌نامیدم...*
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
•●○°~~~🍁☕️🌧~~~○●•
گاز کوچیکی به تیکه‌ی پیتزا زد و بدتر از قبل، سرش پائین افتاد. پشت انگشت‌هاش رو نرم و آروم، به پلک‌های سنگینش مالید و چتری‌های فرش، کاملاً روی چشم‌هاش افتاد.
_خوابت میاد تهیونگ؟
مارتن درحالی‌که گیلاس آقای مدیر رو از شراب قرمز پر می‌کرد، دستی به کمر پسر کشید و پرسید.
_نه.
سیا ورقی از جعبه‌ی دستمال‌کاغذی بیرون کشید و با یک تای ساده، درحالی‌که اون رو به اطراف لبش می‌کشید، گفت:
_داری بیهوش می‌شی. برو بگیر بخواب.
_نه، یه‌ذره دیگه می‌خورم بعد می‌رم.
آقای مدیر، درحالی‌که آستین‌های پیراهن سفیدش رو تا روی آرنج تا می‌زد، نگاهی سرسری به پسر انداخت و کمی بعد، گیلاس شراب رو به لب‌هاش نزدیک کرد و همون‌طورکه با جرعه‌ی کوچیکی، ازش طعم می‌گرفت، از بالای اون سطح بلوری، به صورت زیبای موفرفری خیره شد.
سیا خیره به چشم‌های مدیر پرسید و جونگکوک با پائین آوردن گیلاس، نگاهش رو از تهیونگ گرفت و به چشم‌های دختر نگاه کرد:
_دوست ندارم ببرم‌شون پارک یا جاهای این‌شکلی که همین‌طوری خودشون سرسبزن، این‌طوری تاثیر کاری که دارن می‌کنن به چشم‌شون نمیاد و فکر می‌کنن کاشتن یه نهال کوچولو بین این‌همه درخت احتمالاً کار بزرگی به حساب نمیاد! درعوض می‌خوام جایی ببرم‌شون که هنوز خشک و خالیه، دنبال یه پارک تازه‌تاسیس یا مزرعه‌ی خالی می‌گردم؛ اون‌جاست که با کاشتن یه نهال به چشم خودشون می‌بینن که قشنگ‌تر کردن دنیا چه‌شکلیه؟! برنامه‌م اینه.
