Pek sevgili ama mal okuyucularım . Bilirsiniz ki bu kitap ironiden yola çıkılarak cp fandomu için yazılmıştır .
Sevgiler , ~GEREKSİZ KAMU SPOTU
Bu bölümü , sevdiği çocuğa açılamayanlar , beyni olmayanlar , kardeşim dediği insandan kazık yiyenler , akli melekelerini kullanmakta zorluk çekenlere , sınıfta ki en çirkinlere , mafya koca istiyenlere , Ruslardan kazık yiyenlere , Almanları şerefsiz bulanlara , sevgilisi tarafından aldatılanlara ve sevdiği kız için ölüp ölüp biten ama kızın umrunda olmayanlar için .
Neyse .
Yeşil gözler sır taşıyordu . Bilincim kapanırken bu anı durdurmak istedim . Üstten bakan o gözler soğuk cam parçaları gibiydi . Nedeni bilinmez ama ben pişman olmuştum .
O kütüphaneden uzaklaşmalıydık adamım ! Ne bok yedik ? En alasını yedik ...
Bilincimi karanlığa verdim .
...
Uyandığımda her şey dahada berbat olmuştu . Ellerim ve dileklerimin çevresi morarmaya başlamıştı . Boğazım kurumuş ve başım fena halde ağrıyordu . Fakat bana tepeden bakan yeşil gözleri es geçemem .
Yeşil gözler?!
Özlettin haşmetlim kendini . Nerdeydin yahu ?
"Neden peşime takıldın ucube ?"
"Ne?"
"Sana denileni anlamıyor musun sefil varlık ?"
"Ne ?"
"Sana diyorum aptal gibisin ."
" İltifat mı bu ?"
"Hayır ." devam etti , "Seni öldüreceğim."
"Cehennemi istemiyorum ."
"Hak et onu ."
"Yok ."
"Ölmelisin , aptalsın . "
"Peki ."
Sulli seni öldürdü ...
