12

88 5 25
                                    

Τώρα πρέπει να χαίρομαι που είμαι πάλι μόνη μου με τον Φώτη;

Κοιτουσαμε τη θάλασσα και επικρατούσε μία σιωπή την οποία αποφάσισε να σπάσει ο Φώτης.

"Θες να παμε στο περίπτερο να πάρουμε κάτι;" με ρώτησε.

"Εεε... Ναι." είπα αφού το σκέφτηκα λίγο.

Πήγα στο περίπτερο και πήραμε πατατακια. Μόνο για εμάς φυσικά! Οι άλλοι να πάρουν μόνοι τους! Οχι εντάξει, πλακα κάνω. Απλά τους πηραμε τηλέφωνο και είπαν δεν ήθελαν.

Μετά ξανακαθίσαμε στη θάλασσα, αλλά αυτήν τη φορα καθίσαμε πιο κοντά μεταξύ μας.

Ένιωσα την καρδιά να χτυπάει γρήγορα και ταυτόχρονα ένιωσα κάτι σαν "ευτυχία". Δεν μπορώ να προσδιορίσω όμως τα συναισθήματα μου. Οχι μόνο αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά  κάθε φορά που είμαι μαζί του. Μαζί του άλλες φορές νιώθω τέλεια όταν είμαι μαζί του, ενώ άλλες νιώθω ότι θέλω να τον σκοτώσω. Αλλά πάντα όταν είμαι μαζί του νιώθω ασφάλεια, οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα έχω.

Σε μία φάση γυρισα και τον κοίταξα, όσο τα σκεφτόμουν αυτά, αυτός όμως με κοιτουσε ήδη. Συνέχισε να με κοιτάει, όπως έκανα και εγώ.

"Γυρισαμε!" είπαν οι άλλοι που ήρθαν εκείνη τη στιγμή.

Και ίσως να είναι και καλύτερα που ήρθαν...

"Λοιπόν, τι λέτε να παμε δίπλα στα βραχάκια που έχει εκεί;" πρότεινε η Κατερίνα και έδειξε το μέρος που εννοούσε.

Όλοι συμφωνήσαμε και πηγαμε εκεί να κάτσουμε

[ ... ]

Πέρασε η ώρα και πήγαμε σπίτι, δηλαδή τώρα είμαστε στον δρόμο για το σπίτι και με πάει ο Φώτης.

Σταματησε τη μηχανή και κατέβηκα για να μπω στο σπίτι.

"Καληνυχτα" μου είπε.

"Καληνυχτα" του είπα και εγώ και προχώρησα για να φτάσω στην εξώπορτα.

Ξεκλείδωσα την πορτα και μπήκα μέσα στο σπίτι, όπου βρήκα τον Αντώνη και τους φίλους του να κοιμούνται στο σαλόνι.

Ανέβηκα τις σκάλες και πήγα στο δωμάτιο μου, έβγαλα τα παπουτσια και άλλαξα ρουχα.

Ρουχα:

Ρουχα:

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Why Him? Where stories live. Discover now