Why Him?

16

Μπήκα μέσα στο σπίτι και είδα τον Κώστα με τον Αντώνη και τον Γιώργο.

Δεν είπα ούτε γεια και απλά πηγα στο δωμάτιό μου.

Μετά από δέκα λεπτά χτυπησε η πόρτα.

"Ναι;" είπα.

Μπορούμε όλοι να φανταστούμε ποιος είναι πιστευω. Είναι ο Κώστας, ο οποίος μόλις μπήκε στο δωμάτιό μου και έκλεισε την πόρτα μου.

"Τι θες από τη ζωή μου;" του είπα αυθόρμητα.

"Αυτή τη στιγμή να σε ρωτήσω κάτι" μου είπε.

"Ρωτά" του είπα.

"Τι είπες στον Φώτη;" με ρώτησε.

"Εεεε. Τίποτα" του απάντησα.

"Ναι καλά" μου είπε.

"Αφού δεν του είπα κάτι." του είπα.

"Ναι μόνο που εγώ άκουσα τι του είπες." είπε.

"Ωραία" του απάντησα.

"Τι ωραία; Σου είχα πει να μην το πεις σε κανέναν" μου είπε.

"Στην αρχή δεν του το έλεγα, αλλά δε με πίστευε και του τι είπα." του απάντησα.

"Ας τον αφηνες να μη σε πιστευεις τότε" μου είπε.

"Ναι το θεωρήσεις πολύ ευκολο εσυ, σωστά;" του είπα.

"Ναι, γιατί είναι!" μου απάντησε φωνάζοντας λίγο.

"Θα ήταν πολυ πιο ευκολο αν δεν μου είχες αφήσει σημάδια στο λαιμό και αν γενικά δεν έκανες τίποτα" του είπα.

"Ναι οκ, ό,τι πεις. Μην τολμήσεις και το πεις στον Αντώνη ή σε κάποιον άλλον" μου είπε.

"Οκ" του είπα.

"Επίσης σήμερα θα ξανάρθω εδώ που θα λείπει ο Αντώνης." μου είπε.

"Θα είμαι στο φροντιστήριο τότε" του απάντησα προσπαθώντας να το αποφυγω.

"Δεν πειράζει μην πας φροντιστήριο" μου είπε.

"Για να είμαι μόνη μου μαζί σου και να κάνεις ότι θέλεις δε θα πάω εγώ φροντιστήριο;" του είπα.

"Ναι" μου απάντησε απότομα και έφυγε.

Μετά από πέντε λεπτά ξαναχτυπησε η πόρτα.

"ΤΙ ΠΑΛΙ?" φώναξα.

Άνοιξε η πόρτα και αυτήν τη φορά ήταν ο Αντώνης και απλό πισω του ήταν Κώστας και ο Γιώργος. Ο Κώστας με κοιτούσε σαν να θέλει να με σκοτώσει γιατί πήγα να καρφωθώ.

"Τι εννοείς παλι;" μες ρώτησε ο Αντώνης.

"Εε, τίποτα. Τι θέλατε να μου πείτε;" του είπα.