KİMSESİZ /TEXTİNG /TAMAMLANDI

✦BÖLÜM 20✦

NOT: BU BÖLÜM DÜZENLENMİŞTİR!

Merhabaa herkese. Bu bölüm bence çoookkk şok olacaksınız. Olun olun ben de A101 olurum ajsjsjjfjjf

Kötüydü biliyorum. 

Neys. 

Bölüm şarkısını açmayı unutmayın. Bölümle alakalı. 

Bölüm Şarkısı: Pera - Seni seviyorum

-------------------------------------------------------------

Çağrı

Mira lavabodan çıktığında gözleri kızarmıştı. Ağlamış mıydı yani neden ağlamıştı? "Mira'm iyi misin?" Gözlerini bana çevirdi. "İyiyim." dedikten sonra hemen odadan çıktı. Neden çıkmıştı ki odadan? Affetmeyecekti, hiç affetmeyecekti. Neden inanmamıştım ki ona, o kadar aşıkken neden inanamamıştım? Çok kıskanmıştım çünkü çok kıskanmıştım. 

Odanın kapısı açıldığında tuttuğumun bile farkında olmadığım nefesimi verdim. Mira'm gelmişti. Bana yemek getirmek için çıkmıştı odamdan. 

"Şimdi bu yemekleri yiyeceksin tamam mı? İtiraz istemiyorum." elindeki tepsiyi yanıma bıraktı ama ben mızmız bir çocuk gibi Mira'nın gözlerinin içine bakıyordum. 

"Niye yemiyorsun?" 

"Sen yedir." Derin bir nefes çekti. 

"Elin kolun var işte yesene." Omuz silktim. Benimle daha fazla uğraşmak istemediğinden gerek pes ederek yanıma geldi. 

" 'Uçak geliyooo' da diyeyim mi Çağrı." dedi gülerek. Bana kalsa diyebilirdi, ondan gelen her şeye razıydım ama rezil olmamak da lazımdı şimdi. Karizmam çizilirdi. 

"Yok canım sağ ol." dedim sahte bir triple. O da benim bu halime güldü. Uzun bir sürenin ardından ilk defa gülüyordu ve ben bu sefer de gülüşlerinde kayboluyordum. Mira ona baktığımı fark edince gözlerini kaçırıp boğazını temizledi. 

"Uçak geliyo ya gerek yok bence. Hadi ağzını aç de ye." 

*

Yemeğimi uslu bir çocuk gibi yemiştim ve şu an uzanıyordum. Mira ile hiç konuşmamıştık. Sebepsiz yere benden kaçıyor gibi hissediyordum ya da beni affetmediği içindi. İkinci seçenekti bence. Benden kaçmasının hiçbir anlamı yoktu. 

"Hadi artık uyuyalım Çağrı. Ben bu koltukta uyurum. Yarın sabah da taburcu oluruz." 

"Yok."

"Ne, yok?"

"Sen koltukta uyuma." 

"Nerde uyuyayım Çağrı o zaman?" 

"Yanımda uyu..." Gözlerine üzgün bir şekilde baktığımda çaresizce kabul etti. 

"Yana kay. Sadece bugünlük için kabul ettim. Haberin olsun." Başını salladım hemen. Bugünlük de olsa benim için ömürlük süren bir şeydi. Yanıma geldiği zaman sarıldım ona sıkıca. İlk başta geri çekileceğini düşünürken tahmin ettiğim gibi bir şey yapmamıştı. Sıkıca sarılıp kokusunu içime çektim. 

Belki bu kokuyu bulamayacaktım bir daha.

*********

Hastanede kalmamın ardından tam bir gün geçmişti ama Mira o süre zarfında gerekmedikçe benimle konuşmamıştı. Sabah benden önce uyanmış, eşyalarımı hazırlamıştı. Ben uyandıktan sonra da hastaneden çıkmıştık.